Doorgaan naar hoofdcontent

Stoffige wagens

Ik heb de laatste weken de tijd niet gevonden om iets op mijn blog te zetten. Wat kan ik zeggen? Het zijn drukke dagen geweest. En nu slaag ik er ook niet onmiddellijk in om een omstandig verhaal te fabriceren. Ik ga het nu enkel even hebben over ultrafijn stof. Daar heb ik al eens over geblogd, toen bleek dat laserprinters soms evenveel ultrafijn stof kunnen voortbrengen als een smeulende sigaret. Ultrafijn stof kan zeer snel tot in de bloedbaan geraken, en een effect hebben op de bloedstolling.

Nu lees ik net dat de Vlaamse Instelling voor Technologisch Onderzoek (VITO) onlangs een test heeft uitgevoerd, naar blootstelling aan zulk ultrafijn stof. Deze test maakt deel uit van een grootschalig onderzoek naar verbanden tussen fietsen en de volksgezondheid. Er werd hierbij dubbel zoveel ultrafijn stof gemeten in een auto op een autosnelweg, dan op een fiets die in de Brusselse Wetstraat reed!

De onderzoekers monteerden hun meettoestellen op een fiets. Ze reden hiermee op drie verschillende plaatsen: in de buurt van hun centrum in Mol, in de Brusselse Wetstraat en de parallelle, maar minder drukke Jozef II-straat. Op de terugweg van hun fietstocht in Brussel, lieten ze hun toestellen ook meten in de wagen op de autosnelweg, bij vlot verkeer.

In Mol registreerden de wetenschappers op de fiets 5.000 deeltjes per kubieke centimeter. In de Jozef II-straat was dat al tussen de 20 en de 30.000 deeltjes. In de Wetstraat steeg dat tot 30 à 50.000, met pieken tot 250.000 wanneer een bus voorbij reed. Op de autosnelweg in de wagen werden gemiddeld zelfs 100.000 deeltjes gemeten.

Het is allemaal nog in een beginstadium, dit onderzoek, maar het levert alvast interessante resultaten.

Populaire posts van deze blog

Jicht en jus (d'orange)

Recent heb ik gelezen dat softdrinks een jichtopstoot kunnen veroorzaken! Drinken van twee gesuikerde softdrinks per dag zou de kans op een jichtopstoot met 85% doen stijgen. Het vruchtsuiker (fructose) is verantwoordelijk voor dit verhoogd risico, dieetdranken geven geen probleem. Ook andere producten die fructose bevatten (fruitsappen, appels en sinaasappels) geven een verhoogde kans op jicht!? Kijk, dat is dus nieuw voor mij. In alle overzichtslijstjes voor jichtlijders vind je net terug dat je fruit naar believen mag nuttigen. Snoepjes die fructose bevatten moet je dan weer vermijden. Ja, het wordt soms verwarrend. Jicht is een reumatische aandoening. Ze is al heel lang geleden beschreven.  De Griekse geneesheer Hippocrates had het er 25 eeuwen geleden al over. Men dacht wel altijd dat jicht een gevolg was van een overdaad aan alcohol en rijkelijke maaltijden. De jichtlijder kreeg alle schuld voor zijn ziekte in de schoenen geschoven. Maar het is een te hoog urinezuurgehal

Cyanide

En nog eens een strikt arbeidsgeneeskundig blogartikel. Een van de aan mij toegewezen bedrijven heeft informatie gevraagd over cyanides. Redelijk gespecialiseerde informatie wellicht, maar relevant voor bedrijven die met blauwzuur werken. En om collega's arbeidsgeneesheren en preventieadviseurs het opzoekwerk te besparen, maak ik de tekst ook maar publiek. --- CYANIDE 1. Fysische en chemische eigenschappen HCN Heerlijk verfrissend... eh, ruik ik amandelen? HCN is een kleurloze vloeistof of kleurloos gas met de karakteristieke geur van bittere amandelen. HCN gas en vloeistof zijn mengbaar met water en oplosbaar in ethanol en ether. Het kook- en smeltpunt van HCN zijn respectievelijk 25,70°C en -13,24°C. HCN wordt gebruikt als ontsmettings- of desinfectiemiddel, of in chemische syntheses. NaCN en KCN De zouten NaCN en KCN zijn witte, kristallijne vaste stoffen met een lichte amandelgeur. Het smeltpunt van NaCN is 560°C en van KCN 620-635°C. KCN is goed oplosbaar i

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels