Ik heb de laatste weken de tijd niet gevonden om iets op mijn blog te zetten. Wat kan ik zeggen? Het zijn drukke dagen geweest. En nu slaag ik er ook niet onmiddellijk in om een omstandig verhaal te fabriceren. Ik ga het nu enkel even hebben over ultrafijn stof. Daar heb ik al eens over geblogd, toen bleek dat laserprinters soms evenveel ultrafijn stof kunnen voortbrengen als een smeulende sigaret. Ultrafijn stof kan zeer snel tot in de bloedbaan geraken, en een effect hebben op de bloedstolling.
Nu lees ik net dat de Vlaamse Instelling voor Technologisch Onderzoek (VITO) onlangs een test heeft uitgevoerd, naar blootstelling aan zulk ultrafijn stof. Deze test maakt deel uit van een grootschalig onderzoek naar verbanden tussen fietsen en de volksgezondheid. Er werd hierbij dubbel zoveel ultrafijn stof gemeten in een auto op een autosnelweg, dan op een fiets die in de Brusselse Wetstraat reed!
De onderzoekers monteerden hun meettoestellen op een fiets. Ze reden hiermee op drie verschillende plaatsen: in de buurt van hun centrum in Mol, in de Brusselse Wetstraat en de parallelle, maar minder drukke Jozef II-straat. Op de terugweg van hun fietstocht in Brussel, lieten ze hun toestellen ook meten in de wagen op de autosnelweg, bij vlot verkeer.
In Mol registreerden de wetenschappers op de fiets 5.000 deeltjes per kubieke centimeter. In de Jozef II-straat was dat al tussen de 20 en de 30.000 deeltjes. In de Wetstraat steeg dat tot 30 Ã 50.000, met pieken tot 250.000 wanneer een bus voorbij reed. Op de autosnelweg in de wagen werden gemiddeld zelfs 100.000 deeltjes gemeten.
Het is allemaal nog in een beginstadium, dit onderzoek, maar het levert alvast interessante resultaten.
Nu lees ik net dat de Vlaamse Instelling voor Technologisch Onderzoek (VITO) onlangs een test heeft uitgevoerd, naar blootstelling aan zulk ultrafijn stof. Deze test maakt deel uit van een grootschalig onderzoek naar verbanden tussen fietsen en de volksgezondheid. Er werd hierbij dubbel zoveel ultrafijn stof gemeten in een auto op een autosnelweg, dan op een fiets die in de Brusselse Wetstraat reed!
De onderzoekers monteerden hun meettoestellen op een fiets. Ze reden hiermee op drie verschillende plaatsen: in de buurt van hun centrum in Mol, in de Brusselse Wetstraat en de parallelle, maar minder drukke Jozef II-straat. Op de terugweg van hun fietstocht in Brussel, lieten ze hun toestellen ook meten in de wagen op de autosnelweg, bij vlot verkeer.
In Mol registreerden de wetenschappers op de fiets 5.000 deeltjes per kubieke centimeter. In de Jozef II-straat was dat al tussen de 20 en de 30.000 deeltjes. In de Wetstraat steeg dat tot 30 Ã 50.000, met pieken tot 250.000 wanneer een bus voorbij reed. Op de autosnelweg in de wagen werden gemiddeld zelfs 100.000 deeltjes gemeten.
Het is allemaal nog in een beginstadium, dit onderzoek, maar het levert alvast interessante resultaten.