Doorgaan naar hoofdcontent

Stoffige wagens

Ik heb de laatste weken de tijd niet gevonden om iets op mijn blog te zetten. Wat kan ik zeggen? Het zijn drukke dagen geweest. En nu slaag ik er ook niet onmiddellijk in om een omstandig verhaal te fabriceren. Ik ga het nu enkel even hebben over ultrafijn stof. Daar heb ik al eens over geblogd, toen bleek dat laserprinters soms evenveel ultrafijn stof kunnen voortbrengen als een smeulende sigaret. Ultrafijn stof kan zeer snel tot in de bloedbaan geraken, en een effect hebben op de bloedstolling.

Nu lees ik net dat de Vlaamse Instelling voor Technologisch Onderzoek (VITO) onlangs een test heeft uitgevoerd, naar blootstelling aan zulk ultrafijn stof. Deze test maakt deel uit van een grootschalig onderzoek naar verbanden tussen fietsen en de volksgezondheid. Er werd hierbij dubbel zoveel ultrafijn stof gemeten in een auto op een autosnelweg, dan op een fiets die in de Brusselse Wetstraat reed!

De onderzoekers monteerden hun meettoestellen op een fiets. Ze reden hiermee op drie verschillende plaatsen: in de buurt van hun centrum in Mol, in de Brusselse Wetstraat en de parallelle, maar minder drukke Jozef II-straat. Op de terugweg van hun fietstocht in Brussel, lieten ze hun toestellen ook meten in de wagen op de autosnelweg, bij vlot verkeer.

In Mol registreerden de wetenschappers op de fiets 5.000 deeltjes per kubieke centimeter. In de Jozef II-straat was dat al tussen de 20 en de 30.000 deeltjes. In de Wetstraat steeg dat tot 30 à 50.000, met pieken tot 250.000 wanneer een bus voorbij reed. Op de autosnelweg in de wagen werden gemiddeld zelfs 100.000 deeltjes gemeten.

Het is allemaal nog in een beginstadium, dit onderzoek, maar het levert alvast interessante resultaten.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...