Doorgaan naar hoofdcontent

Wijn vs bier

Men heeft het de voorbije jaren al vaak gehad over de weldadige effecten van (dan nog liefst rode) wijn, maar daar is men de laatste tijd toch wat op teruggekomen. Zo zou het bvb. ook de alcohol op zich zijn die (bij matig!) gebruik een mild positief effect heeft op de gezondheid, en niet rode wijn. En nu blijkt uit een onderzoek uit Duitsland dat te veel wijn drinken de hersenen meer beschadigt dan bier of sterke drank. Nu zijn onze oosterburen fervente bierdrinkers, maar ik neem wel aan dat ze hun onderzoek niet in een bepaalde richting hebben geduwd om de Fransen een loer te draaien.

Wetenschappers van de Universiteit van Göttingen ontdekten in hun onderzoek naar de effecten van zwaar drinken, dat de hippocampus bij mensen die veel wijn drinken tot tien keer smaller is dan bij degenen die bier of borrels drinken. De hippocampus is het deel van de hersenen dat onder meer te maken heeft met het geheugen. Het is ook een van de eerste delen van het brein dat door de ziekte van Alzheimer wordt getroffen. Die alcohol-geïnduceerde schade lijkt alleszins te kloppen met de veronderstelling dat alcohol helpt om te vergeten. Nu, een tijd geleden heb ik dan weer gelezen dat een ander onderzoek heeft aangetoond dat alcohol het geheugen juist verbetert, en dat het "drinken om te vergeten" dus niet klopt. Dat onderzoek bestudeerde wel éénmalige alcoholinnames, en niet de effecten op lange termijn.

Het is toch ingewikkeld allemaal. Je zou op den duur gaan denken dat de wetenschappers zelf een glaasje teveel op hadden...

Populaire posts van deze blog

Jicht en jus (d'orange)

Recent heb ik gelezen dat softdrinks een jichtopstoot kunnen veroorzaken! Drinken van twee gesuikerde softdrinks per dag zou de kans op een jichtopstoot met 85% doen stijgen. Het vruchtsuiker (fructose) is verantwoordelijk voor dit verhoogd risico, dieetdranken geven geen probleem. Ook andere producten die fructose bevatten (fruitsappen, appels en sinaasappels) geven een verhoogde kans op jicht!? Kijk, dat is dus nieuw voor mij. In alle overzichtslijstjes voor jichtlijders vind je net terug dat je fruit naar believen mag nuttigen. Snoepjes die fructose bevatten moet je dan weer vermijden. Ja, het wordt soms verwarrend. Jicht is een reumatische aandoening. Ze is al heel lang geleden beschreven.  De Griekse geneesheer Hippocrates had het er 25 eeuwen geleden al over. Men dacht wel altijd dat jicht een gevolg was van een overdaad aan alcohol en rijkelijke maaltijden. De jichtlijder kreeg alle schuld voor zijn ziekte in de schoenen geschoven. Maar het is een te hoog urinezuurgehal

Cyanide

En nog eens een strikt arbeidsgeneeskundig blogartikel. Een van de aan mij toegewezen bedrijven heeft informatie gevraagd over cyanides. Redelijk gespecialiseerde informatie wellicht, maar relevant voor bedrijven die met blauwzuur werken. En om collega's arbeidsgeneesheren en preventieadviseurs het opzoekwerk te besparen, maak ik de tekst ook maar publiek. --- CYANIDE 1. Fysische en chemische eigenschappen HCN Heerlijk verfrissend... eh, ruik ik amandelen? HCN is een kleurloze vloeistof of kleurloos gas met de karakteristieke geur van bittere amandelen. HCN gas en vloeistof zijn mengbaar met water en oplosbaar in ethanol en ether. Het kook- en smeltpunt van HCN zijn respectievelijk 25,70°C en -13,24°C. HCN wordt gebruikt als ontsmettings- of desinfectiemiddel, of in chemische syntheses. NaCN en KCN De zouten NaCN en KCN zijn witte, kristallijne vaste stoffen met een lichte amandelgeur. Het smeltpunt van NaCN is 560°C en van KCN 620-635°C. KCN is goed oplosbaar i

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels