Doorgaan naar hoofdcontent

Slimme slogans

Welke slogan verkies je?
- “Live the healthy way, eat five fruits and veggies a day”, of:
- “Each and every dining-hall tray needs five fruits and veggies a day”?
 

Onderzoekers hebben een van beide zinnen aan twee groepen studenten voorgelegd. En waarschijnlijk verkies jij, net als de studenten uit het onderzoek, de eerste zin. Deze kreeg een score die dubbel zo hoog lag als de tweede zin, die bestempeld werd als “corny”, dus melig en flauw. De studenten uit de tweede groep gaven ook veel vaker aan dat de slogan hun eetgedrag niet zou wijzigen.
 
Maar wat bleek? De studenten uit de “live healthy”-groep aten in de volgende weken even weinig groenten en fruit als ervoor. De studenten uit “tray”-groep daarentegen verhoogden hun fruit- en groentenconsumptie met maar liefst een kwart.
 
Watskeburt?
 
De tweede slogan klinkt dan wel minder catchy, maar dat maakt eigenlijk geen ruk uit. Wel bevat het een trigger, de “dining hall tray”. Telkens wanneer de studenten in het universiteitsrestaurant gingen eten en hun eetplateau namen, werden ze herinnerd aan die “stomme slogan met de dining-hall tray”, en dachten ze: mmh ja, misschien neem ik wel eens een appel als dessert.
 
Slogans zouden dus veel minder gefocust moeten zijn op hoe leuk ze wel klinken, maar wel op hoe effectief ze zijn. Triggers zijn hierbij een enorm belangrijk aspect. Ook de timing ervan is essentieel; wanneer men aan de boodschap denkt op het verkeerde moment (bvb. bij het afrekenen aan de kassa), is ze zinloos.
 
Dit en vele andere interessante inzichten kun je terugvinden in het boek “Contagious” van Jonah Berger. Het extract over bovenstaande kun je zelf nalezen via deze link.
 
En tot slot zal ik me, vanuit het oogpunt van volksgezondheid, bij deze ook eens wagen aan een getriggerde boodschap van algemeen nut: Ben je in je winkel aan het shoppen, vergeet dan niet om groenten en fruit in je winkelkar te droppen.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...