Het re-integratiebeleid faalt. Werkgevers geven veel te weinig aangepast werk! Ze zijn enkel geïnteresseerd in ontslag via medische overmacht. De bedrijfsartsen spelen dit spelletje mee. En de cijfers bewijzen het!
We worden de laatste tijd gebombardeerd met dergelijke berichtgeving. En de beweringen lijken inderdaad bevestigd te worden door kille, objectieve data.
Maar de interpretatie van de data is verkeerd. De statistische fout is een mooi voorbeeld van survivorship bias. Ik leg het hieronder uit.
First, the data
Zoals ik in een recent blogartikel al heb vermeld, heeft Co-prev cijfers gepubliceerd over de re-integratietrajecten in het eerste kwartaal van 2017. En wat blijkt? In zeven op de tien gevallen leidt zulk een traject tot optie D = onmiddellijk ontslag om medische redenen.
Conclusie: de werkgever biedt geen aangepast of ander werk aan, maar gebruikt het KB Re-integratie om zijn langdurig ziek werknemers linea recta buiten te zetten. Niet? Niet.
Next, an example
Een prachtig voorbeeld uit David McRaney’s “You Are Not So Smart”.
De tweede wereldoorlog. De vliegtuigen van de Geallieerden werden door de Nazi’s uit de lucht geschoten. Slechts een handvol haalden het tot over het Kanaal. Men onderzocht deze vliegtuigen, om te kijken waar men extra bepantsering moest plaatsen. Je kon uiteraard niet het héle vliegtuig bepantseren, dan zou het te zwaar worden.
Wat bleek? Voornamelijk de vleugels, de romp en de staart waren getroffen met kogelgaten.
Conclusie: hier moet je de extra bepantsering plaatsen. Niet? Niet.
Want men keek enkel naar de vliegtuigen die het gehaald hadden. Een voorbeeld van survivorship bias: de vliegtuigen die boven het Duitse luchtruim neergehaald werden, kon men niet bestuderen. De conclusie die de statisticus Abraham Wald correct maakte, was dat je de vleugels, de romp en de staart niet moest bepantseren. Want het vliegtuig raakte nog thuis, ondanks de kogelgaten.
Bepantsering werd daarentegen geplaatst rond de cockpit en de motor.
Finally, the data reviewed
Een re-integratietraject is een vliegtuig dat niet neergehaald is. Wat wil ik hiermee zeggen? Een "officieel" re-integratietraject wordt enkel gebruikt wanneer het niet anders kan, met name bij een ontslag om medische redenen. Werknemers die willen en kunnen re-integreren in de onderneming, en werkgevers die een actief verzuim- en re-integratiebeleid voeren, hebben hier geen nood aan. Integendeel, het geeft enkel extra administratieve last. Vraag het aan eender welke bedrijfsarts: werkgevers passen al jaar en dag (en dus nog steeds) succesvolle re-integraties toe via telefonische contacten met de werknemer, bezoeken voorafgaand aan de werkhervatting en werkhervattingsonderzoeken van de werknemer met de bedrijfsarts, en een actieve begeleiding bij hervatting.
Don't believe me? Onlangs heb ik voor een grote klant in detail gekeken niet alleen naar de re-integratietrajecten, maar naar alle adviezen die er in het eerste kwartaal van 2017 zijn gesteld. Dus ik heb ook de neergehaalde vliegtuigen bestudeerd.
Er waren acht re-integratiedossiers. Zes hiervan hadden conclusie D op het formulier voor de re-integratiebeoordeling (FRB), dus de “klassieke” medische overmacht. Tot dusver lijkt het de conclusie te bevestigen, dat de werkgever gewoon zijn personeel wilt buitenzetten.
- A: 0 (tijdelijk ongeschikt, aangepast werk mogelijk)
- B: 1 (tijdelijk ongeschikt, geen aangepast werk mogelijk)
- C: 1 (definitief ongeschikt, aangepast werk mogelijk)
- D: 6 (definitief ongeschikt, geen aangepast werk mogelijk = medische overmacht)
- E: 0 (nog geen opstart traject mogelijk)
Maar in dezelfde periode zijn er ook 148 “gewone” werkhervattingsonderzoeken geweest van werknemers die minstens een maand met ziekteverlof waren, met aanbevelingen tot progressieve werkhervattingen in tijdelijk of definitief aangepast werk. En wanneer ik de aanbevelingen “vertaal” naar de categorieën van het FRB, dan kom ik tot heel andere bevindingen. In driekwart van de gevallen heeft de bedrijfsarts tijdelijk of definitief aangepast of ander werk voorgesteld. Ontslag om medische redenen wordt enkel in een luttele 4% toegepast.
- A: 77 (tijdelijk ongeschikt, aangepast werk mogelijk)
- B: 22 (tijdelijk ongeschikt, geen aangepast werk mogelijk)
- C: 41 (definitief ongeschikt, aangepast werk mogelijk)
- D: 6 (definitief ongeschikt, geen aangepast werk mogelijk = medische overmacht)
- E: 10 (nog geen opstart traject mogelijk)
Dus, de werkgevers geven wel degelijk aangepast werk! En bedrijfsartsen en andere preventieadviseurs spelen hierin een belangrijke rol. Maar om dit te beseffen, moet je de cijfers wel kunnen plaatsen in het groter kader.