Doorgaan naar hoofdcontent

Wie loopt in België het risico op mazelen?

Mazelen is een van de meest besmettelijke infectieziekten. En toch was de ziekte bijna volledig onder controle in België, dankzij gestructureerde en efficiënte vaccinatiecampagnes.

Dit is niet langer het geval.
 
 

Wat is de huidige status?

Sinds december 2016 wordt Wallonië getroffen door een uitbraak van mazelen. Tot en met 16 april zijn 288 gevallen gemeld. Hiervan zijn er 163 bevestigd, 81 zijn waarschijnlijke gevallen en 44 zijn mogelijke gevallen. Voor 111 (38%) patiënten was een hospitalisatie nodig. 37 van de gevallen zijn gezondheidswerkers die besmet werden via nosocomiale weg. Tot nu toe zijn twee gevallen van acute encefalitis geregistreerd, er deed zich geen enkel sterfgeval voor. Vier Waalse provincies zijn getroffen; in de provincie Luxemburg is enkel een importgeval uit Frankrijk gerapporteerd.
 
In Vlaanderen zijn er ook enkele meldingen in 3 provincies en blijft de verhoogde waakzaamheid bestaan.

Verder wordt ook een significante stijging van mazelen in Europa waargenomen. Voornamelijk Roemenië en Italië zijn het zwaarst getroffen.

De epidemie lijkt nu wel in ons land in dalende lijn te evolueren.
 
 

Waardoor komt het nu dat Vlaanderen minder getroffen is?

Wel, baby’s en kinderen worden sinds 1985 systematisch ingeënt tegen de mazelen. Maar vooral in Vlaanderen is de vaccinatiegraad bijzonder goed, met meer dan 96% van de kinderen die gevaccineerd worden. Slechts een kleine 2% van de ouders weigert om hun kinderen te laten vaccineren. Die hoge vaccinatiegraad heeft tot gevolg dat de ziekte nog wel kan voorkomen, maar zich moeilijk kan verspreiden. Op deze wijze worden ook kinderen beschermd die niet gevaccineerd kunnen worden, bijvoorbeeld omdat ze een immuunstoornis hebben. Dit effect heet de kudde-immuniteit of groepsimmuniteit. Hierdoor zijn er sinds het begin van dit jaar minder dan 10 gevallen in Vlaanderen, op 6 miljoen inwoners.

Vergelijk dit met bijvoorbeeld Italië: De vaccinatiegraad van 2-jarigen ligt er onder de 85 procent. Gevolg: op 60 miljoen inwoners zijn er tot dusver 2240 gevallen van mazelen bekend. En het werkelijke aantal ligt mogelijk nog hoger, aangezien alleen meldingen via de huisarts worden meegeteld.
 


Wie loopt in België het risico om mazelen te krijgen (en dus ook besmettelijk te zijn)?

Vanzelfsprekend lopen alle kinderen die niet gevaccineerd werden, het risico. Maar ook welbepaalde groepen van volwassenen kunnen besmet raken, en op hun beurt anderen aansteken.

Ben je vóór 1970 geboren? Dan heb je in meer dan 95% van de gevallen mazelen als kind doorgemaakt, en kun je het dus niet opnieuw doormaken.

Ben je na 1995 geboren? Dan heb je normaal altijd twee vaccinaties tegen mazelen gehad, en ben je levenslang beschermd.

Maar ben je tussen 1970 en 1995 geboren? Dan heb je mogelijk slechts één vaccinatie tegen mazelen gehad, en ben je misschien niet voldoende beschermd. Je kunt je titer controleren via een bloedafname, en bij onvoldoende immuniteit een booster te laten zetten.

Zeker wanneer je zelf een kinderwens hebt of dit voorzien is in de nabije familie, zou het als preventieve maatregel wel nuttig zijn om de bescherming na te gaan en wanneer nodig, te boosteren. Let wel: na vaccinatie mag je minstens een maand niet zwanger worden.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...