Doorgaan naar hoofdcontent

Correct communiceren

Onlangs beluisterde ik het uitstekende boek The Intelligence Trap: Why Smart People Make Dumb Mistakes van David Robson (toevallig mijn honderdste boek van dit jaar). Ik kan het ten zeerste aanraden: het legt uit waarom intelligente mensen domme dingen geloven. Het legt bijvoorbeeld van naadje tot draadje uit waarom er mensen zijn die niet geloven dat de klimaatverandering echt is, en veroorzaakt door menselijke interventie (hoewel hier al ruim 40 jaar een wetenschappelijke consensus rond bestaat, zoals ook helder weergegeven in Losing Earth: A Recent History van Nathaniel Rich).


Het boek heeft me ook doen beseffen dat ik soms op een verkeerde wijze communiceer. Zo heb ik twaalf jaar terug een blokartikel gemaakt over de griepvaccinatie, waarin ik vijf hardnekkige mythes aanpakte. Die tekst heb ik hergebruikt voor de infofiches die we aan elke werknemer meegaven, en onlangs nog voor een video van Attentia ter promotie van de griepcampagne. Volgens psychologisch onderzoek blijkt echter dat ik hiermee het omgekeerde effect heb bereikt dan wat ik beoogde. 

Ik gebruikte namelijk de mythes als titel, bijvoorbeeld "vaccinaties verzwakken je afweer", en vervolgens legde ik uit waarom dat niet het geval is. Nu blijkt dat men doorgaans enkel die titels onthoudt en onbewust voor waar gaat aanzien. Zelfs een titel als "Vaccinaties verzwakken je afweer niet" heeft niet het verhoopte effect, want het legt de aandacht op de te weerleggen stelling, en bekrachtigt die eerder dan dat ze die verzwakt*. Met mijn goedbedoelde teksten heb ik dus enkel de mythes versterkt. Ik had beter als titel gebruikt "Vaccinaties versterken je afweer," en in de tekst aangegeven dat men onterecht nogal eens het omgekeerde denkt.  

Ik ga hier alleszins aandacht aan besteden in mijn toekomstige communicaties!


* Dit doet me denken aan een scène uit de filmkomedie "Fatal Instinct". De protagonist vertelt aan een ex dat hij verliefd is op een andere, knappe vrouw. "Not that you're not beautiful!", haast hij zich erbij te zeggen. Maar de ex pikt enkel op: "you're not beautiful!"

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...