Doorgaan naar hoofdcontent

Corrigerende feedback

Een collega langs mij was een opgenomen webinar aan het bekijken.

"Stoort het niet?" vroeg ze. 

"Nee hoor," verzekerde ik haar.


Extra wending in het verhaal: ik was de spreker in dat webinar. Het voelde een beetje raar aan, mijn eigen stem zo horen weergalmen langs mij. Maar ik kon het mentaal wegfilteren. Enfin, dat dacht ik toch.

Want na een tijd begon het me op te vallen dat ik tijdens mijn Schpiel heel vaak het woord "sowieso" liet vallen. Eenmaal dat ik het opmerkte, begon ik het constant te horen. Sowieso dit, sowieso dat...
Het is een stopwoord dat ik blijkbaar te pas en te onpas gebruik, zonder dat ik het besef. En niemand heeft me dat ooit verteld.

Na een presentatie of een webinar of wat dan ook, vraag ik steevast feedback. "Praat ik te snel? Was ik niet duidelijk genoeg? Zijn er bepaalde aspecten die ik kan verbeteren?"

Het is niet altijd gemakkelijk om eerlijke feedback te geven, dat besef ik ook wel. Ik durf het zelf ook niet altijd. Want soms vraagt men wel of men verbeterpunten heeft, maar wilt men eigenlijk gewoon bevestiging horen over hoe geweldig men in feite is. "Nee hoor, niets te verbeteren, je bent gewoon perfect!"

Maar ik wil het echt wel weten; zo ben ik nog steeds dankbaar voor de feedback van een collega over een taalfout die ik maakte (maar nu dus niet meer). Door mezelf opnieuw te beluisteren, heb ik opnieuw een verbeterpunt gevonden, en kan ik hier bewust aan werken. (ook een argument om regelmatig eens aan objectieve zelfbeschouwing te doen, by the way).

Dus voor mijn lezers of beluisteraars: mocht je ook iets dergelijks opmerken, zij het taalfouten, stopwoorden of fouten in mijn argumentatie: zeg het me gerust. Ik heb geen problemen met constructieve feedback, en ik zal er trachten rekening mee te houden. 

Sowieso.

Populaire posts van deze blog

Jicht en jus (d'orange)

Recent heb ik gelezen dat softdrinks een jichtopstoot kunnen veroorzaken! Drinken van twee gesuikerde softdrinks per dag zou de kans op een jichtopstoot met 85% doen stijgen. Het vruchtsuiker (fructose) is verantwoordelijk voor dit verhoogd risico, dieetdranken geven geen probleem. Ook andere producten die fructose bevatten (fruitsappen, appels en sinaasappels) geven een verhoogde kans op jicht!? Kijk, dat is dus nieuw voor mij. In alle overzichtslijstjes voor jichtlijders vind je net terug dat je fruit naar believen mag nuttigen. Snoepjes die fructose bevatten moet je dan weer vermijden. Ja, het wordt soms verwarrend. Jicht is een reumatische aandoening. Ze is al heel lang geleden beschreven.  De Griekse geneesheer Hippocrates had het er 25 eeuwen geleden al over. Men dacht wel altijd dat jicht een gevolg was van een overdaad aan alcohol en rijkelijke maaltijden. De jichtlijder kreeg alle schuld voor zijn ziekte in de schoenen geschoven. Maar het is een te hoog urinezuurgehal

Cyanide

En nog eens een strikt arbeidsgeneeskundig blogartikel. Een van de aan mij toegewezen bedrijven heeft informatie gevraagd over cyanides. Redelijk gespecialiseerde informatie wellicht, maar relevant voor bedrijven die met blauwzuur werken. En om collega's arbeidsgeneesheren en preventieadviseurs het opzoekwerk te besparen, maak ik de tekst ook maar publiek. --- CYANIDE 1. Fysische en chemische eigenschappen HCN Heerlijk verfrissend... eh, ruik ik amandelen? HCN is een kleurloze vloeistof of kleurloos gas met de karakteristieke geur van bittere amandelen. HCN gas en vloeistof zijn mengbaar met water en oplosbaar in ethanol en ether. Het kook- en smeltpunt van HCN zijn respectievelijk 25,70°C en -13,24°C. HCN wordt gebruikt als ontsmettings- of desinfectiemiddel, of in chemische syntheses. NaCN en KCN De zouten NaCN en KCN zijn witte, kristallijne vaste stoffen met een lichte amandelgeur. Het smeltpunt van NaCN is 560°C en van KCN 620-635°C. KCN is goed oplosbaar i

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels