Mijn collega Guy zet zich naast me aan het bureau. "Edelhart, ik moet je toch wijzen op een zware fout die je gemaakt hebt."
"Oei? Ja, zeg maar," antwoord ik.
"Het was in je mail naar klant xxx van vorige week."
"Ja?"
"Je schreef verschillende keren 'moest de werknemer dit' en 'moest de werknemer dat'. Het viel echt op." Guy kijkt me doordringend aan.
"..."
"Het moet 'mocht' zijn. Het is een taalfout die vaak gemaakt wordt!"
Ik ben zeer erkentelijk voor Guy's correctie. Ik ben dan ook behoorlijk gevoelig voor taal- en typfouten. Vorig jaar heb ik daar nog over geblogd (Waarom de spelling in je mails een invloed heeft op je carrière), met een beschrijving van het halo- en horn-effect.
Als ik fouten maak zijn het doorgaans typfouten, wanneer ik in volle vaart een mail verzend of snel-snel een blogartikel schrijf zonder die achteraf nog eens na te kijken. Gelukkig zijn er aandachtige lezers die mij hier attent op maken. Zoals Francisca, die dat dan op zeer diplomatische wijze aangeeft: "Zeg Edelhart, je begint echt wel te slippen hè, ik heb wéér een fout gevonden. Begin je te dementeren of zo?".
Ik heb Guy dus ook uitvoerig bedankt. "Dit is iets voor mijn dankbaarheidsdagboek, ik ga hier vanaf nu echt op letten!"
"Graag gedaan hoor, Edelhart," zegt Guy en vertrekt.
"Zeg, Guy," roep ik hem nog na, "en laat het weten hé, moest ik nog dergelijke -"
Als een wervelwind draait Guy zich om, wijst met een vermanende vinger, en roept luidkeels: "FOUT!"
Dus een oproep aan mijn lezers: mocht je ook dergelijke fouten opmerken, geef gerust een seintje!