Doorgaan naar hoofdcontent

Hoe schrijf je een artikel


Vorig jaar heb ik meer dan 100 artikelen geschreven, zowel korte als lange. In onderstaand blogartikel geef ik eens concreet wat en hoe ik dat precies doe. Misschien kan ik zo vakgenoten inspireren om ook eens wat te pennen?



Organisatie

Voorzie structureel tijd. Minstens één op de twee zondagen ga ik in de voormiddag naar een aparte kamer waar ik drie uur ongestoord besteed aan schrijven. Ik maak dan een reeks blogartikels voor de komende weken, ofwel zijn het opdrachten voor vakbladen.
Zulk een aparte ruimte is echt wel nodig. Ik heb het ook geprobeerd aan mijn bureau in de living, maar het duurt toch even voordat je echt in de flow bent, en wanneer mijn meisjes om de vijf minuten vragen om een nieuwe kleurplaat op te zoeken en af te drukken "een pauw én een konijn, nee niet twee afbeeldingen papa, een pauwkonijn!", dan geraak je niet echt verder. Nu, er zijn ook korte stukjes zoals "De Wet van Parkinson" die ik 's ochtends op het werk snel kan pennen, of zelfs tijdens een wandeling zoals "Probeer eens iets nieuws", maar voor meer gespecialiseerde onderwerpen gaat dat niet.

Inhoud en structuur

Ofwel heb ik een onderwerp dat ik interessant vind, ofwel heb ik een concrete schrijfopdracht van bijvoorbeeld Kluwer of Prevent.
Dan begint het opzoekwerk. Ik maak dankbaar gebruik van Google. Als je hier goed gebruik van weet te maken, met de correcte filters en zoekwoorden, dan kun je snel relevante informatie terugvinden. Zelfs pauwkonijnen. Die gegevens zet ik in Onenote.

In mijn schrijfkamer heb ik een magneetbord. Hierop plaats ik een mindmap, voor de algemene structuur van het artikel. Hier bepaal ik al in grote lijnen wat de inhoud van het artikel gaat zijn, zodat de opbouw ervan coherent is. Waar ga ik het over hebben, en in welke opbouw? Hieronder vind je een voorbeeld van een dergelijke mindmap, een artikel over airco en hoesten in opdracht van Kluwer.

Vaak gebruik ik een opbouw van vijf paragrafen.
Ik begin met een inleiding. Hier leg ik uit waar ik het over ga hebben in het artikel.
In het middenstuk beschrijf ik dan in drie (of meer) stukken het eigenlijke onderwerp, met een argumentatie en/of voorbeelden.
En ik sluit af met een conclusie. Hier vat ik de belangrijkste bevindingen nog eens samen, en geef ik mijn finaal advies.

Afwerking

Wanneer ik alles neergepend heb, doorloop ik de tekst nog eens. Een aantal formuleringen pas ik aan, ik herschrijf hier en daar wat, corrigeer wat typfouten.
Nu pas bepaal ik de finale titel. Ik heb bij aanvang al een werktitel, maar op basis van mijn uitgewerkte tekst kies ik wat het beste bij de inhoud past.
En voor blogartikelen kies ik nog een afbeelding. Deze plaats ik in de tekst doorgaans na de inleiding.

Conclusie

Zo heb je wat meer inzicht over hoe je een artikel kunt schrijven, alleszins de manier waarop het voor mij werkt. Afhankelijk van de complexiteit en lengte van het artikel besteed ik er 11,5 minuten tot vier uur aan.
Belangrijkste aandachtspunten zijn dat je voldoende tijd voorziet en een concrete structuur uitwerkt.
Probeer het ook maar eens, en je zult zien dat het nog reuze meevalt. Veel succes!

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...