Doorgaan naar hoofdcontent

De stijgende coronacijfers - een reden tot ongerustheid?

De weekgemiddeldes zijn weer lichtjes aan het stijgen. Een reden tot ongerustheid? Naar aanleiding van een vraag van Bart Vanraes ben ik nog eens gaan kijken naar de brondata die Sciensano ter beschikking stelt.


Ik geef in onderstaande grafiek voor de duidelijkheid enkel de bevestigde gevallen en besmettingen vanaf 1 juni. De globale resultaten heb ik eerder al besproken in een artikel waarin ik ook aantoon dat de échte piek van maart grotendeels onzichtbaar is.


Naar nieuwe besmettingen vanaf juni was een minimum in week 26 (week van 22 juni) met 603 nieuwe gevallen. De voorbije twee weken is er echter een lichte stijging te zien (621, 630). Het aantal testen is nochtans aan het dalen: van 70.709 in week 26 naar 61.808 en vorige week nog maar 54.102.

Weekgemiddeldes van minder dan 100 gevallen per dag zijn natuurlijk peanuts vergeleken met de piekperiode in april, toen we gemiddeld bijna 1600 gevallen per dag hadden (met een maximum van 2319 nieuwe gevallen op 10 april - en dus wederom, waarschijnlijk waren er nog véél meer effectieve nieuwe besmettingen in maart, maar ze werden gewoonweg niet bevestigd), dus de vraag stelt zich dan wel: waar maken we ons eigenlijk druk om? Of het nu 603 zijn of 630, het zijn slechts 27 bevestigde besmettingen meer op een ganse week.

Maar er is wel degelijk reden tot ongerustheid.

In ca. de helft van de landen waar de maatregelen zijn versoepeld, is een nieuwe stijging van het aantal gevallen zichtbaar. In een aantal landen is er zelfs sprake van een tweede golf. Of en wanneer ik die in België verwacht, heb ik ook in een eerder artikel al uitgelegd.

Het is net zoals die oefening met een vijver, waar waterlelies groeien die elke dag twee keer zo groot worden, en na 30 dagen zou de vijver helemaal bedekt zijn met waterlelies waardoor de vissen verstikken. Wanneer moeten we ingrijpen? Misschien pas van zodra de helft van de vijver bedekt is met waterlelies? En wanneer is dat dan precies?

In het begin lijkt er geen probleem te zijn, en blijft het bedekte oppervlak klein. Tegen dag 15 is slechts 0,03% bedekt; zelfs op dag 25 is het slechts 3%. Pas op dag 29 is 50% bedekt, en dan duurt het nog maar één dag voor de hele vijver gevuld is met verstikkende waterlelies. 

Wat ik maar wil zeggen: nu lijkt het allemaal nog onbeduidend, maar het tij kan snel keren. Dus best dat we voorzichtig zijn. Hou dus afstand, was regelmatig je handen, en draag dat mondmasker!

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...