Doorgaan naar hoofdcontent

Het échte doel

De voorgaande jaren heb ik rond deze tijd telkens een halfjaarlijkse review gegeven, met een stand van zaken voor mijn jaardoelstellingen (zie bijvoorbeeld 2019 en 2018). Dit jaar ben ik minder expliciet geweest over mijn jaardoelen - op den duur is het nieuwe er een beetje van af - maar ik blijf wel verder bouwen op dit systeem.



Door de coronacrisis heb ik mijn jaardoelen wel moeten bijstellen, zowel naar boven als naar beneden. Zo zal ik dit jaar bijlange niet geraken aan de vooropgestelde 150 gelezen (of beluisterde) boeken. Door het plots wegvallen van mijn dagelijkse twee à drie uur pendelen, luister ik ook amper nog naar audioboeken. Dit doel heb ik dus grondig moeten herzien, naar een te bereiken jaartotaal van 100 boeken. Nog steeds niet zo slecht, maar wel een 50% "achteruitgang" t.o.v. het voorgaande jaar.


Zo erg is dat nu ook weer niet. Boeken lezen is uiteindelijk niet mijn échte doel. Ik heb voor mezelf een aantal basiswaarden geïdentificeerd, die voor mij echt belangrijk zijn. Het continu bijleren en nieuwe kennis en inzichten opdoen is er zo eentje. Maar om dat meetbaar te maken, heb ik een aantal te lezen boeken vooropgesteld. Dat is enkel een "vertaling" van het échte doel, en heeft een aantal tekortkomingen, maar doorgaans volstaat het wel. Hoe meer ik lees, hoe meer kans ik heb om iets bij te leren en nieuwe inzichten op te doen. De voorbije maanden is mijn leespatroon gewijzigd. Zo heb ik veel meer wetenschappelijke publicaties en overzichtsartikelen over het coronavirus gelezen, en inhoudelijke podcasts beluisterd. Dus ja, ik heb nu 24 boeken minder gelezen dan rond deze periode vorig jaar, maar ik leer nog steeds bij, ik doe nog steeds nieuwe inzichten op.


En het is nu ook niet zo dat ik rouwig ben dat ik niet langer twee à drie uur per dag de baan op ben. Ik zie mijn kinderen nu elke ochtend, en ik kan langer doorwerken. Daar geef ik dus graag een 50-tal boeken per jaar voor op, ik kan die tijd ook op een andere manier nuttig invullen.


Dus dat is wat ik wil meegeven: het is zinvol om concrete en meetbare doelstellingen te hebben, en dit ook kort op te volgen en bij te sturen. Maar laat je opvolgsysteem niet het uiteindelijke doel worden. Het doel is niet om meer boeken te lezen, het is om bij te leren. Het doel is niet om meer stappen te zetten, het is om fit en gezond te blijven.


Hou steeds in je achterhoofd wat je écht wilt bereiken. 

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...