Doorgaan naar hoofdcontent

Er was eens...

Er was eens een prachtige bibliotheek waar duizenden boeken stonden te schitteren in het licht van de zon. In deze bibliotheek stond een boek dat er al vele jaren stond en dat vele harten had veroverd. Het was het boek van de Britse schrijver Roald Dahl, vol met magische verhalen en onvergetelijke personages.

Maar op een dag begonnen de mensen te praten over de woorden die in het boek stonden. Sommige woorden waren niet meer passend voor deze tijd, vonden ze. Ze wilden dat de woorden werden veranderd, zodat de verhalen voor iedereen toegankelijk bleven.

Sommige mensen waren boos, omdat ze dachten dat de verhalen van Roald Dahl niet veranderd mochten worden. Maar anderen begrepen dat verhalen evolueren en dat gevoeligheden veranderen.

En zo werd er besloten om de woorden aan te passen, zodat de verhalen relevant zouden blijven voor de toekomst. Woorden zoals "dik" en "lelijk" werden weggehaald, omdat deze woorden sommige mensen kwetsten.

Maar dit was niet de eerste keer dat de verhalen van Roald Dahl werden aangepast. Want Roald Dahl zelf paste zijn verhalen ook aan, wanneer deze als ongepast werden gezien. Zo werden de Oompa Loompas in de allereerste versie van "Charlie and the Chocolate Factory" pygmeeën die Willy Wonka had gevonden in Afrika en mee had genomen om voor hem te werken. Maar Roald Dahl veranderde dit later, omdat hij begreep dat dit beeld verkeerd was.


En zo evolueerden de verhalen van Roald Dahl door de tijd heen, net zoals alle sprookjes dat doen. Want sprookjes zijn geen statische verhalen, maar verhalen die evolueren en veranderen met de tijden.

Zoals in het verhaal van Assepoester, waar haar stiefmoeder in sommige versies gevierendeeld wordt en in andere versies haar voeten in gloeiend heet ijzer gegoten worden. Of haar muiltjes, die in sommige versies van glas waren, in andere van bont en in weer andere van zilver of goud.

Maar het maakt niet uit welke versie je leest, want het gaat altijd om dezelfde boodschap: dat goedheid en liefde overwinnen.

En zo is het ook met de verhalen van Roald Dahl. Want hoewel de woorden veranderen, blijft de boodschap hetzelfde: dat we moeten blijven dromen en dat we moeten blijven geloven in de kracht van verhalen.

Want verhalen zijn de magie die ons samenbindt en ons de kracht geeft om de wereld te veranderen. En zo zal het altijd zijn, zolang er nog verhalen verteld worden in deze wereld.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...