Doorgaan naar hoofdcontent

Mis geen twee keer

Weet je nog dat ik een paar jaar geleden blogde over mijn doelstellingen? Nou, ik heb een kleine bekentenis te doen. Ik was een beetje uitgepraat over mijn doelen en ik had er ook een tijdje moeite mee. Na een acute periode van covid (na twee dagen was ik weer aan het werk) heb ik verrassend lang moeite gehad om mijn dagelijkse tienduizend stappen te halen. Ik was gewoon uitgeput, mijn conditie was plotsklaps verslechterd. Het duurde even voordat ik weer in vorm was. Uiteindelijk haalde ik mijn doelstelling van gemiddeld 10.000 stappen per dag net niet in 2022 💀.


Aanvankelijk was dat dus omdat ik gewoonweg niet meer kon (ik zal het maar niet hebben over het aantal ibuprofens dat ik maandenlang heb genomen om de dag door te komen), maar na vier maanden of zo was dat wel verbeterd. En vanaf dan waren het eerder mijn nieuwe gewoontes waardoor ik er niet meer aan toe kwam om de extra effort te doen. Het nieuwe jaar heb ik ook niet goed ingezet; de eerste week was er één dag waarop ik de tienduizend stappen deed.

Dringend tijd om mijn aanpak te herzien dus.

Sinds 2012 meet ik mijn stappen en ben ik systematisch begonnen aan het behalen van 10.000 stappen per dag. Dat is me gelukt van 2016 tot en met 2021, met een piek van meer dan 13.000 stappen per dag in 2020 (toen iedereen in quarantaine zat en ik al mijn virtuele vergaderingen al lopend deed). Ik heb verschillende methoden geprobeerd, waaronder de "Don't Break the Chain" methode van Jerry Seinfeld.

Hiermee ga je opeenvolgende dagen waarop je je doel hebt bereikt, aan elkaar rijgen tot een ketting. En met elke bijkomende dag, wordt je ketting langer. Mis je een dag, dan begin je weer van nul af aan.

Dat laatste deed mij de das om: wanneer ik dan toch door een geval van overmacht een dag miste, en ik dus weer helemaal opnieuw moest beginnen, dan was ik niet echt gemotiveerd om onmiddellijk weer de draad op te pikken.

Maar nu heb ik een nieuwe techniek ontdekt die voor mij werkt en die ik graag met je wil delen. Het heet "Avoid the second mistake" en het concept heb ik gelezen in een blogpost van James Clear, de auteur van Atomic Habits. Hij heeft het idee van een studie uit 2009, gepubliceerd in het European Journal of Social Psychology: het op één dag missen van een bepaalde gewoonte heeft geen invloed op je vermogen om je op lange termijn aan die gewoonte te houden. Dus: als je een gewoonte een dag mist, is dat geen big deal. Maar als je dezelfde gewoonte twee dagen op rij mist, dan heb je een patroon te pakken en dat kan moeilijk te doorbreken zijn.

Dus op 10 januari ben ik gestart met het monitoren van een aantal van mijn doelstellingen (en ben ik gestart met een nieuwe) met deze techniek. Ik tel niet het aantal opeenvolgende dagen waarop ik mijn doelstelling haal, maar zorg ervoor dat ik een doelstelling niet twee dagen op rij mis.


Het is nu bijna het einde van de tweede maand van het jaar en ik kan zeggen dat ik het nog steeds volhoud. Het is een essentiële vaardigheid om goede gewoonten op te bouwen. Ik raad dus iedereen aan om dit uit te proberen.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...