Doorgaan naar hoofdcontent

Terug naar de basis: waarom ik stop met het delen van introducties op mijn blog

Als schrijver en blogger vind ik het belangrijk om te blijven groeien en te experimenteren met verschillende manieren om content te delen en te promoten. In 2022 heb ik meer dan 300 artikelen geschreven en gepubliceerd op verschillende platforms. Aan het einde van het jaar schreef ik een blogartikel waarin ik een overzicht gaf van al mijn publicaties en daarbij aangaf dat ik van sommige lezers de feedback had gekregen dat ze niet goed konden volgen wat ik precies publiceerde en waar. Dat zette mij aan het denken over hoe ik een beter overzicht zou kunnen geven.


Een oplossing die ik bedacht was om maandelijks een overzicht te geven van mijn artikelen, of om kortere introducties te schrijven naar de artikelen op andere platforms zoals Kluwer of Prevent. In januari ben ik begonnen met het delen van introducties naar mijn artikelen op andere platforms tussen de "echte" artikelen op mijn blog.

Ik vond het maar niets.

De artikelen op mijn blog (6 in januari) raken ondergesneeuwd in de verwijzingen naar andere artikelen (30)*. Ik heb het gevoel dat ik mijn lezers hiermee voor de gek houd. Ze komen naar mijn blog om iets te lezen en krijgen in plaats daarvan alleen maar informatie over wat ik elders heb gepubliceerd. Dit is niet wat ik wil en het voelt alsof ik mijn doel voorbij schiet.

Bovendien is het ook nog eens een gedoe om elke keer een nieuw blogartikel te maken alleen om de introducties naar andere artikelen te delen. Het kost me te veel tijd en energie die ik liever besteed aan het schrijven van nieuwe artikelen. Dus waarom zou ik mezelf die marteling aandoen?

Daarom heb ik besloten om terug te gaan naar de basis en me te concentreren op het publiceren van "echte" artikelen op mijn blog. Ik wil dat mijn lezers de beste leeservaring hebben en zich niet hoeven af te vragen wat ze nu eigenlijk op mijn blog kunnen vinden.

Dus, vanaf nu zal ik alleen op mijn blog publiceren als ik hier echt iets te vertellen heb. Of dat dan ook nog interessant is? Dat is een ander probleem :-).


* Ik heb achteraf besloten om ook deze verwijzingen opnieuw te verwijderen van mijn blog, behalve de eerste en de laatste.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...