(Arbeids)geneeskundige sprokkels

In " Deep Work:Rules for Focused Success in a Distracted World " argumenteert Cal Newport dat je minder bereikbaar moet zijn. Dat was voor mij een eye-opener, met tal van nuttige adviezen die ik tot dusver echter niet echt heb toegepast. Maar ik ben eraan aan het werken. Ik antwoord snel op mails. Het is voor mij op zich ook de meeste efficiënte manier om mijn inbox op te kuisen: ik lees een mail, en reageer vaak direct. Het is een van de basisprincipes van David Allen's Getting Things Done : wanneer het minder dan twee minuten kost, doe het onmiddellijk. Want anders verlies je meer tijd omdat je later opnieuw die mail moet bekijken. Waar David niet aan gedacht heeft*, is dat je hierdoor een reputatie opbouwt. Bij een dringende vraag of wanneer iets misschien wat teveel tijd gaat kosten als je het zelf zou opzoeken, stuurt men nu nogal eens de vraag door naar mij. Zeker de laatste weken is mijn mailbox aan het ontsporen; ik kan snel lezen maar 250 tot 300 ...

Recent zijn drie nieuwe adviezen verschenen van de Hoge Raad Preventie en Bescherming op het werk (en binnenkort zal er nog een héél belangrijke verschijnen). Om de een of andere reden zien velen er tegenop om deze lichtvoetige legalistische lectuur te lezen. Wanneer ik aangeef dat ik ze wel heb doorgenomen, merk ik uit de onwillekeurig lichtjes opgetrokken wenkbrauwen van mijn gesprekspartner, dat hij of zij plotse twijfels heeft aan mijn toerekeningsvatbaarheid. En terecht; maar om geheel andere redenen. Desalniettemin merk ik wel dat er interesse is in mijn samenvattingen van dergelijke wetteksten. Zo is mijn artikel over het advies nr. 215 rond tarieven en prestaties van de externe diensten onlangs verschenen in de PreventActua ( achter paywall ). In dit blogartikel bespreek ik het advies nr. 216, over het ontwerp-KB voor jongeren en stagiairs. UPDATE 01/07/2019: het KB van 22 mei is op 20 juni in het Staatsblad verschenen, en is dus op 30 juni 2019 in werking get...

Hoe behaal je je doelen? Door elke dag ernaar toe te werken. Men stelt me nogal eens de vraag, hoe ik er bijvoorbeeld in slaag om (meer dan) 130 boeken op een jaar te lezen. Ik heb in eerdere blogartikels voor een aantal doelstellingen al in meer detail aangegeven wat ik precies doe. Zoals voor de boeken : luister naar audioboeken (op dubbele snelheid), lees in plaats van naar (reclame op) tv te kijken, en zorg ervoor dat je vaak lang in de auto zit van en naar het werk... Ik heb gelijkaardige tips gegeven voor stappen, eten en schrijven. Maar eigenlijk komt het voor alle mogelijke doelstellingen op hetzelfde neer: zorg ervoor dat je een systeem hebt dat werkt. Dat heb ik ook beschreven in mijn stappenplan voor 10.000 stappen per dag . Ik heb eerst met verschillende systemen geëxperimenteerd voordat ik een systeem vond dat voor mij werkte: een jaardoelstelling die ik dagelijks bijhoud in een cumulatief overzicht.  Je start met een aantal doelstellingen die je wilt be...

Een 58-jarige werkneemster komt bij een collega langs op een preventief arbeidsgeneeskundig gezondheidstoezicht. Geen noemenswaardige gezondheidsklachten, buiten af en toe stressgerelateerde hoofdpijn. Hiervoor neemt ze dan een pilletje ibuprofen en paracetamol, en dan kan ze er weer tegenaan. Bij het klinisch onderzoek stelt mijn collega een hoge bloeddruk vast; 168 op 98 mmHg, bij controle 166 op 98 mmHg. Niet gekend; maar het is dan ook al jaren geleden dat de werkneemster bij haar behandelend arts is langsgeweest. Ze krijgt een verwijsbrief mee. Een week later komt het antwoord: “Bloeddruk van 170 op 100 mmHg. Behandeling met nebivolol opgestart.” Een te hoge bloeddruk op zich wordt zelden aangevoeld. In sommige gevallen kan het wel aanleiding geven tot hoofdpijn. Het is ook alom geweten dat bij mannen een te hoge bloeddruk een van de cardiovasculaire risicofactoren is, dat zij dus een hoger risico hebben op een hartinfarct. Vrouwen hebben globaal gezien een kleiner...

Een tijdje terug heb ik een artikel gewijd aan de Probe-studie. Hieruit bleek dat de helft van de werknemers tijdens de uitvoering van hun werk blootgesteld worden aan chemische producten. Nu, de opvolging van deze vaak continu wisselende blootstelling aan steeds andere cocktails van chemische agentia is, wel, complex. En dat leidt ertoe dat men soms de spreekwoordelijke handdoek in de ring gooit. Zo heb ik enkele jaren terug moeten bemiddelen tussen een bedrijf dat recent gewijzigd was van externe dienst, en de nieuwe titularis-arts. Het bedrijf was gespecialiseerd in industriële reiniging voor bedrijven. Relatief vaste teams werden onderverhuurd en reinigden fabrieksruimtes, onderzoekslaboratoria, ziekenhuisvloeren en dergelijke meer. Heel verschillende én wisselende blootstellingen dus, heel complex allemaal. Wat had de vorige externe dienst uiteindelijk gedaan? Zij hadden voorzien in een uniforme opvolging van al deze personeelsleden, via een jaarlijkse bloedafnam...

05.30 Opgestaan. Ochtendritueel. Vertrek naar het werk. 06.45 Aankomst op bureau. Koffie. Opstart pc. Zoektocht naar een apart lokaal dat niet gereserveerd is; gevonden. Installatie in lokaal. Even mailbox openen. 32 nieuwe berichten tussen laatste check gisteren rond 17u en nu 07u?! Snel even overlopen. 07.45 Nieuw kopje koffie. Onthaalmedewerkster: “Dokter, we gaan de nieuwe koelkastthermometers die je hebt gevraagd, uittesten. Kun je even komen kijken?” 08.10 Vijf nieuwe mails, gericht aan mij.  08.15 Start schrijven aan blogartikel. 08.18 Collega komt binnen; geeft aan dat hij zonet het lokaal heeft gereserveerd voor meeting straks. Heeft ook enkele dringende vraagjes voor mij, nu hij me ziet.  08.40 Zoektocht naar nieuw lokaal; gevonden. 08.42 Veertien nieuwe mails, gericht aan mij. Telefoon, dringende vraag. 08.56 Collega komt binnen; lokaal is niet gereserveerd, maar wordt gebruikt voor psy gesprekken. Geen probleem, ik heb toch om 9...

Mijn collega Guy zet zich naast me aan het bureau. "Edelhart, ik moet je toch wijzen op een zware fout die je gemaakt hebt." "Oei? Ja, zeg maar," antwoord ik. "Het was in je mail naar klant xxx van vorige week." "Ja?" "Je schreef verschillende keren 'moest de werknemer dit' en 'moest de werknemer dat'. Het viel echt op." Guy kijkt me doordringend aan. "..." "Het moet 'mocht' zijn. Het is een taalfout die vaak gemaakt wordt!" Ik ben zeer erkentelijk voor Guy's correctie. Ik ben dan ook behoorlijk gevoelig voor taal- en typfouten. Vorig jaar heb ik daar nog over geblogd ( Waarom de spelling in je mails een invloed heeft op je carrière ), met een beschrijving van het halo- en horn-effect. Als ik fouten maak zijn het doorgaans typfouten, wanneer ik in volle vaart een mail verzend of snel-snel een blogartikel schrijf zonder die achteraf nog eens na te kijken. Gelukkig ...