Doorgaan naar hoofdcontent

De E-lijst

De E-nummers. Ik herinner ze me nog uit mijn jeugd. Een lijst van getallen die voedingsadditieven beschrijven. In de jaren '80 vond ik in de bibliotheek een encyclopedie. Hierin stond een tabel met al die E-getallen, en de verdachte stoffen waren omcirkeld. De kankerverwekkende stoffen hadden een kadertje.
Ik had me eens geamuseerd met het overtypen van die tabel (met een state-of-the-art elektrische typmachine). Deze lijst verkocht ik aan mijn medestudenten voor 10 frank (een 25 Eurocent). Daar kon je in die tijd toch al enkele snoepjes mee kopen. (In die tijd! Ik kan niet geloven dat ik al kan meepraten over gebeurtenissen van een kwart eeuw geleden; maar dat terzijde).
Eén getal herinner ik me nog als was het gisteren: E330. Dat was een "verdachte" stof. Om die reden stopte ik met het drinken van Cola Cola en Sprite, want - o horror - deze dranken bevatten E330. Kijk maar op de labels, als je me niet gelooft.
Het was pas jaren later dat ik te weten kwam dat E330 stond voor de stof citroenzuur. Een totaal onschuldige stof. Citroenzuur wordt door het lichaam zelf aangemaakt, in de citroenzuurcyclus ofte Krebscyclus. Door de een of andere actiegroep uit de jaren '70 werd dit verkeerd begrepen als kankercyclus (Krebs is de naam van de ontdekker van deze cyclus, maar ook Duits voor "kanker"), en een nieuwe mythe was geboren.
Nog later vernam ik dat citroenzuur en masse wordt gemaakt in de Citrique Belge, een bedrijf in Tienen - mijn geboortestad. En zo is die cyclus rond.
Hoe ben ik hierop gekomen? Een artikel over de rode kleurstof in hamburgers en worstjes. E128, zijnde Rood 2G ofte azofloxine. Dat zou mogelijk kankerverwekkend zijn. Voorlopig ga ik mijn hamburgers er toch niet voor laten.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...