Doorgaan naar hoofdcontent

De arme ontploffende medemensen

Rare jongens, die Amerikanen. Voor alles wordt er een aandoening uitgevonden. Neem nu bijvoorbeeld eens Intermittent Explosive Disorder, of IED. Tot voor kort had ik er nog niet eens van gehoord, maar blijkbaar is deze "aandoening" al in de jaren '80 beschreven. Het houdt in dat mensen die lijden aan IED naar aanleiding van kleine ongemakken gaan "ontploffen". Mensen met een korte lont dus. Ja, dat is dus een ziekte. Vroeger werd gedacht dat 0,5 percent van de bevolking hieronder gebukt gaat, maar nu hebben onderzoekers van het toch prestigieuze Harvard Instituut besloten dat bijna één op de tien (!) mannen en één op de twintig vrouwen met IED te kampen hebben. Op lange termijn zouden ze vatbaarder zijn voor een hartaanval of een beroerte (die pulserende vene op het voorhoofd bij de buurman wanneer die over de rooie gaat, is dus inderdaad geen goed teken). IED-ers zouden bij het bekijken van neutrale gelaatsuitdrukkingen sneller de indruk hebben dat deze in feite vijandig zijn.

Oh alstublieft zeg. Misschien mag ik het niet zomaar onmiddellijk van de hand doen, maar komaan! Eén op de tien mannen? Iemand die in een tankstation de persoon voor zich in mekaar timmert omdat hij te lang doet over het tanken is dus niet een agressieve klootzak, het is een slachtoffer van de verschrikkelijke aandoening IED! Hij voelt zichzelf hierdoor altijd aangevallen en persoonlijk geviseerd. Zijn levensverwachting neemt hierdoor gevoelig af. Haal de zakdoekjes maar naar boven, je kunt er een tv-film van maken. Met de in mekaar geslagen treuzelaar als de slechterik, want hij heeft bij onze sukkelaar een opstoot van IED uitgelokt. Iemand is ook niet meer racistisch, hij heeft een aandoening waardoor hij zich bedreigd voelt door een andere huidskleur.

Bon, genoeg gal gespuwd - maar ik kan het ook niet helpen, ik heb SSD (severe sarcastic disorder).

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Calciumhydroxide in water

Kalkwater of kalkmelk is een oplossing van calciumhydroxide (Ca(OH) 2 ) in water. Calciumhydroxide is weinig oplosbaar in water. “0,17 gram per 100 ml water”. Bron: Chemiekaarten 19 e editie 2004. “Licht oplosbaar in water van 20°C : 1,65 g/l” Bron: Carmeuse.nl In water valt Ca(OH) 2 uiteen in Ca 2+ - en OH - -ionen. Hierdoor ontstaat een basische oplossing. De pH van een oplossing van 0,01% is 11,3. “pH: 11.3 (0.01% at 25 deg C); 12.5 to 12.7 (saturated solution (0.18 g/100 mL) at 25 deg C)” Bron: Intox.org Bij een gesatureerde oplossing (= maximum oplosbare hoeveelheid) bedraagt de pH 12,4 tot 12,8. “pH (saturated solution): 12.4” Bron: Sultanchemists.com “pH: 12,5-12,8 bij een concentratie van 1.070 mg/l” Bron: Carmeuse.nl Bij een langere blootstelling aan calciumhydroxide zullen de huidletsels meer uitgesproken zijn. Dit staat ook als dusdanig vermeld op veiligheidsfiches over calciumhydroxide. “Calcium hydroxide penetrates the ski...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...