Doorgaan naar hoofdcontent

Functioneel naakt

Ik merk een jammerlijke tendens. De verpleger of verpleegster vraagt telkens aan de werknemer om hun schoenen en kleren uit te doen, hun ondergoed mogen ze aanhouden. Maar steeds vaker trek ik het kleedhokje open, om een nog volledig aangeklede werknemer voor me te zien staan. Vooral de vrouwen zijn onderhevig aan zulke selectieve slechthorendheid. Ik mag soms al van geluk spreken dat ze hun schoenen hebben uitgedaan. "Is het zo genoeg, dokter?" Aanvankelijk placht ik nogal eens op mijn strepen te staan. Gevolg: een werknemer met een lang gezicht. Dus laat ik het maar zo; als ik de bloeddrukmeter niet rond de arm krijg, vraag ik om tenminste de pull uit te doen. De longen en het hart beluister ik onder of boven het hemd heen; moeilijk gaat ook. Verdachte moedervlekken? Laat ons maar hopen dat die er niet zijn, want ik heb geen X-ray ogen.
Soms heeft de werkneemster zich wel uitgekleed, maar schaamt ze zich bijna dood. Met Ć©Ć©n arm over de beha en een andere over de tangaslip trippelt ze langs de muur zo snel mogelijk naar de onderzoekstafel. Het is voor mij ook behoorlijk vervelend om dan bij het rugonderzoek te vragen voorover te buigen. Ik zie een 4000 verschillende mensen op een jaar, maar die vrouw denkt blijkbaar dat net hĆ Ć r achterwerk in mijn geheugen gegrift zal blijven...
Een aantal bedrijven met bijna uitsluitend vrouwen eisen zelfs een vrouwelijke arts. Vrouwen zijn eigenlijk behoorlijk discriminerend ten opzichte van mannen, als je erover nadenkt... dat terzijde.
Maar ik begrijp het niet. In videoclips op TMF en co. zie je nu op elk uur van de dag schaars geklede belles hun achterste schudden op het ritme van de muziek. Zet het geluid uit, en het zijn warempel soft-pornofilmpjes aan het worden. Elke film heeft wel heden ten dage wel een scĆØne die blijkbaar nood heeft aan "functioneel naakt". Maar als hedendaagse vrijgevochten, geĆ«mancipeerde vrouwen in het onderzoekslokaal komen, worden ze zo preuts als kuise nonnetjes.
Het fenomeen blijft ook niet enkel beperkt tot mijzelf. Zowel mannelijke als vrouwelijke collega's arbeidsgeneesheren Ć©n collega's huisartsen hebben deze tendens gemerkt. We moeten het onder ogen zien. De Vlaamse vrouw wordt preutser.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in Ć©Ć©n overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieĆ«n: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 Ć  9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...