Doorgaan naar hoofdcontent

BMI, WHR en WC

Niet de meest toegankelijke titel, ik geef het toe. Het zijn de afkortingen voor een aantal meetmethodes van overgewicht en het hieraan gekoppelde cardiovasculaire risico.

De meest bekende afkorting is natuurlijk de BMI, de body mass index. Dit is een heel eenvoudige manier om (over)gewicht te gaan bepalen. Je deelt je gewicht (in kilogram) door je lengte (in meter), en dan deel je dit getal nog eens door je lengte (weer in meter). Het getal dat je bekomt moet tussen de 18 (18,5 volgens dan weer andere bronnen) en 25 liggen. Je ideaal gewicht heb je bij een BMI van 22. Heel eenvoudig. Je moet niet gaan corrigeren voor leeftijd of geslacht. Simple comme bonjour.

Maar het is natuurlijk niet altijd zo simpel. Een afgetrainde bodybuilder bijvoorbeeld gaat volgens de BMI overgewicht hebben, terwijl dat natuurlijk niet zo is. Nu zijn de meeste mensen geen Schwarzeneggers, waardoor de BMI wel heel bruikbaar is voor grootschalige onderzoeken. Maar bij individuele metingen kan deze index soms tekortschieten.

Meer en meer verklaren onderzoekers in de medische wetenschappelijke literatuur dat de WHR, de waist-hip ratio, nog het best het cardiovasculair risico gaat evalueren. Want het is vooral abdominaal vet dat cardiovasculair risico inhoudt. De WHR is de verhouding van de buikomtrek (ter hoogte van de navel, de buik ontspannen!) tot de heupomtrek. Die verhouding moet minder zijn dan 0,95 voor mannen en 0,80 voor vrouwen. Ja, ik weet het. De ratio is strenger voor vrouwen. Deal with it.
Deze ratio bepaal ik echter nooit, omdat 1. het programma waarmee ik werk me niet toelaat deze waarde in te geven, en 2. omdat de meeste mensen hun broek aanhouden bij het onderzoek (zoals in mijn verzuchting in "Functioneel naakt"), wat het bepalen van de heupomtrek behoorlijk bemoeilijkt. En eigenlijk ook 3. omdat het teveel werk is.

Een gulden middenweg is het bepalen van enkel de buikomtrek. In de angelsaksische literatuur wordt dit de "waist circumference" genoemd, de WC. De buikomtrek (dus ter hoogte van de navel, ook weer met de buik ontspannen) moet minder zijn dan 94 cm bij mannen of 80 cm bij vrouwen. Deze waarde bepaal ik soms wel, ook omdat het kadert in een vergelijkend onderzoek tussen personeelsleden van twee verschillende stadsbesturen. De meetmethode heeft voor mij wel een belangrijk praktisch nadeel. Ik moet me vooroverbuigen tot op navelhoogte, en dan om de buik van de werknemer reiken om de meetlint om de buik heen te slaan. Dit is geen probleem bij anorexische topmodellen, maar bij moddervette vrachtwagenchauffeurs moet ik bijna mijn neus tegen hun bezwete hangbuik duwen om mijn meetlint om de buik heen terug vast te kunnen grijpen. Leuk.

Maar bon. De BMI, de WHR en de WC zijn dus, in een notendop, de belangrijkste methodes om overgewicht te evalueren.

Populaire posts van deze blog

Apenpokken - stand van zaken

Apenpokken zijn wereldwijd in opmars, ook in België. Wat is het, hoe wordt het overgedragen, wat zijn de preventiemaatregelen en wat is de huidige stand van zaken in België? Sinds de laatste keer dat ik erover schreef begin juli, is de situatie wat gewijzigd. Onderstaand artikel geeft een overzicht. Wat zijn Apenpokken Monkeypox of Apenpokken (MPX) wordt veroorzaakt door het monkeypoxvirus (MPXV), dat behoort tot de familie van de orthopoxvirussen (waartoe ook het pokkenvirus behoort). Tot nu toe kwam de ziekte vooral voor in beboste delen van Centraal- en West-Afrika, met sporadisch gevallen in andere landen, gelinkt aan een reis naar deze gebieden. Sinds begin mei 2022 verspreidt de ziekte zich echter in Europa en daarbuiten, waarbij besmettingen vooral voorkomen bij mannen die seksuele contacten hebben met mannen, maar niet uitsluitend. Hoe raakt men besmet Om besmet te geraken door het apenpokkenvirus moet men nauw contact hebben met een besmettelijke of ziek persoon. Dit kan optre

Jicht en jus (d'orange)

Recent heb ik gelezen dat softdrinks een jichtopstoot kunnen veroorzaken! Drinken van twee gesuikerde softdrinks per dag zou de kans op een jichtopstoot met 85% doen stijgen. Het vruchtsuiker (fructose) is verantwoordelijk voor dit verhoogd risico, dieetdranken geven geen probleem. Ook andere producten die fructose bevatten (fruitsappen, appels en sinaasappels) geven een verhoogde kans op jicht!? Kijk, dat is dus nieuw voor mij. In alle overzichtslijstjes voor jichtlijders vind je net terug dat je fruit naar believen mag nuttigen. Snoepjes die fructose bevatten moet je dan weer vermijden. Ja, het wordt soms verwarrend. Jicht is een reumatische aandoening. Ze is al heel lang geleden beschreven.  De Griekse geneesheer Hippocrates had het er 25 eeuwen geleden al over. Men dacht wel altijd dat jicht een gevolg was van een overdaad aan alcohol en rijkelijke maaltijden. De jichtlijder kreeg alle schuld voor zijn ziekte in de schoenen geschoven. Maar het is een te hoog urinezuurgehal

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels