Doorgaan naar hoofdcontent

Het eetdagboek

Nu ik het toch heb over overgewicht en obesitas en zo, ga ik het even hebben over een eetdagboek. Recent nog heb ik gelezen dat het bijhouden van een dagboek met een lijst van al wat je gegeten hebt, helpt bij afvallen. Uit een nieuw onderzoek is gebleken dat diëters tweemaal zoveel afvallen wanneer ze een eetdagboek bijhouden. Het blijkt namelijk dat men nogal selectief gaat onthouden wat men gegeten heeft. O, dat gezonde slaatje met knapperige worteltjes en verse andijvie, dat herinnert men zich nog jaren later. Maar het opsmukkelen van de reep chocolade of het half zakje chips, die halfhartige daad vergeet de diëter al voordat de laatste zoute vinger afgelikt is.

Ik heb in mijn verleden ook al enkele malen een dieet gevolgd. En ik hield ook een eetdagboek bij, wat me nu toelaat om op die diëten terug te blikken.

Het zelf ontworpen snoepdieet (gepatenteerd idee) heb ik tweemaal (succesvol) gevolgd, in 1997 en 1998. Tijdens mijn examenmaand at ik enkel snoep (mini-twix/bounty/cha-cha en chips), en op de examendag (na het examen) een stokbrood met filet de saxe en garnaalsla (op verschillende stukken brood, welteverstaan). Ik viel 10 kilogram af op die ene maand. Of het zulk een goed idee was om tijdens een examenperiode een intensief dieet te gaan volgen, laat ik in het midden. Het gaf me wel een concreet doel naast het zenuwslopend blokken. En als een examen dan wat was tegengevallen, ach, ik was toch weer een kilo afgevallen. Angstzweet waarschijnlijk. Of vochtverlies door herhaalde episodes van het vliegend... maar ik dwaal af.

In 1999, toen mijn gewicht wederom hogere regionen op aan het zoeken was, leek het me niet echt verantwoord om mijn beproefde formule voor een derde maal toe te passen. Ik zat toen in mijn stagejaar, en de geschokte reacties van mijn stagegenoten op mijn voornemen, deden me besluiten om een gezonder alternatief op te stellen. Wat in feite neerkwam op mijn snoepdieet, maar aangevuld met een reeks vitamine- en mineralenpilletjes. Wat kan ik zeggen. Ik was jong en onbezonnen.

In ieder geval, door mijn eetdagboek merkte ik telkens dat ik veel meer at dan ik dacht. Hier enkele m&m's, daar een potje chocomousse... wat maakt één koffiekoek nu uit? Maar alles opgesomd in een lijst, dikte nogal aan. Na enkele dagen begon bij het vastgrijpen van de zak chips het spookbeeld van de lijst op te doemen in mijn gedachten. "O, en ik was vandaag net zo goed bezig..." Dus dan zette ik met een zucht de chips terug in de kast, en sneed ik een pompelmoes aan. Wat mij eigenlijk best wel goed beviel, tot ik ook het aantal lepels suiker begon te noteren dat ik op het stuk fruit strooide (acht). Ja, diëten is lijden.

Enfin, wat ik maar wil zeggen: ik kan beslist een eetdagboek aanraden. Het houdt je eerlijk tegenover jezelf.

Populaire posts van deze blog

Apenpokken - stand van zaken

Apenpokken zijn wereldwijd in opmars, ook in België. Wat is het, hoe wordt het overgedragen, wat zijn de preventiemaatregelen en wat is de huidige stand van zaken in België? Sinds de laatste keer dat ik erover schreef begin juli, is de situatie wat gewijzigd. Onderstaand artikel geeft een overzicht. Wat zijn Apenpokken Monkeypox of Apenpokken (MPX) wordt veroorzaakt door het monkeypoxvirus (MPXV), dat behoort tot de familie van de orthopoxvirussen (waartoe ook het pokkenvirus behoort). Tot nu toe kwam de ziekte vooral voor in beboste delen van Centraal- en West-Afrika, met sporadisch gevallen in andere landen, gelinkt aan een reis naar deze gebieden. Sinds begin mei 2022 verspreidt de ziekte zich echter in Europa en daarbuiten, waarbij besmettingen vooral voorkomen bij mannen die seksuele contacten hebben met mannen, maar niet uitsluitend. Hoe raakt men besmet Om besmet te geraken door het apenpokkenvirus moet men nauw contact hebben met een besmettelijke of ziek persoon. Dit kan optre

Jicht en jus (d'orange)

Recent heb ik gelezen dat softdrinks een jichtopstoot kunnen veroorzaken! Drinken van twee gesuikerde softdrinks per dag zou de kans op een jichtopstoot met 85% doen stijgen. Het vruchtsuiker (fructose) is verantwoordelijk voor dit verhoogd risico, dieetdranken geven geen probleem. Ook andere producten die fructose bevatten (fruitsappen, appels en sinaasappels) geven een verhoogde kans op jicht!? Kijk, dat is dus nieuw voor mij. In alle overzichtslijstjes voor jichtlijders vind je net terug dat je fruit naar believen mag nuttigen. Snoepjes die fructose bevatten moet je dan weer vermijden. Ja, het wordt soms verwarrend. Jicht is een reumatische aandoening. Ze is al heel lang geleden beschreven.  De Griekse geneesheer Hippocrates had het er 25 eeuwen geleden al over. Men dacht wel altijd dat jicht een gevolg was van een overdaad aan alcohol en rijkelijke maaltijden. De jichtlijder kreeg alle schuld voor zijn ziekte in de schoenen geschoven. Maar het is een te hoog urinezuurgehal

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels