Doorgaan naar hoofdcontent

De vermoeide tandartsassistente

Zal ik eens een casus van onder het stof halen. Kwestie van nog iets te publiceren zonder al te veel moeite te moeten doen...

Een collega arbeidsgeneesheer zag een vrouw van in de 40 jaar op spontaan onderzoek. Ze werkt sinds verschillende jaren als tandartsassistente in een groepsassociatie van tandartsen.

Recent had ze enkele maanden ziekteverlof omwille van een algemeen vermoeidheidsgevoel. Bij haar werkhervatting ondervond ze een toename van de klachten, sinds haar vernieuwde ziekteverlof van meer dan vier maanden merkt ze een duidelijke, gestage verbetering.

De vermoeidheid gaat gepaard met een slechte slaapkwaliteit, veralgemeende pijnklachten, krachtsverlies, misselijkheid, diarree, concentratie- en coƶrdinatieproblemen. Er is bovendien een kortademigheid en die ondervindt ze harder bij de "nonchalantere" tandarts, die meer potjes open laat staan en al eens vaker morst. Ook van ontsmettingsvloeistof krijgt ze ademlast.

Ze werkt met allerlei vervelende stofjes, met blootstelling aan formaldehyde, acrylaten, aceton, amalgaam (kwik) enzovoorts enzoverder.

Ze is ook al op een gespecialiseerde consultatie beroepsziekten geweest en werd daar getest op astma via een histamineprovocatietest. Ze heeft hierop gereageerd, maar onvoldoende voor een diagnose (beroeps)astma. De patchtesten ter diagnose van een contacteczeem waren negatief.

De collega arbeidsgeneesheer vroeg me of ik een suggestie had in welke richting ze nog moest denken. Ze vermeldde zelf de mogelijkheid van ‘multiple chemical sensitivity syndrome’ of een slaapstoornis die dan verergert door blootstelling op het werk.

Ik dacht hier aan somatisering. Dit kan worden geobjectiveerd via een screeningsvragenlijst (de 4DKL of 4-Dimensionale KlachtenLijst). Hoe meer verschillende lichamelijke klachten die geen duidelijk verband met elkaar hebben, hoe groter de kans dat de oorzaak niet fysiek is, maar psychisch. Op basis van de beschreven klachten zou deze tandartsassistente behoorlijk hoog op de somatisatievragen scoren.

Multiple chemical sensitivity kan zeker in dit plaatje passen. De aandoening wordt wel eens beschreven als een interne sensor die te gevoelig wordt ingesteld, waardoor men overdreven gaat reageren op bepaalde "chemische" geuren. Dit kan een gevolg zijn van een accidentele hoge blootstelling, maar kan ook zonder duidelijke oorzaak optreden. Men is zich in die mate "bewust" van de geur van chemische stoffen, dat men gaat hyperventileren of ademnood krijgt. De meest effectieve behandeling is via consultatie bij een psycholoog, type cognitieve gedragstherapie.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in ƩƩn overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieĆ«n: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 Ć  9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...

Langdurig zieken en re-integratie: Wat verandert er voor werknemers, werkgevers en preventieadviseurs?

Het regeerakkoord introduceert strengere maatregelen om langdurige arbeidsongeschiktheid aan te pakken. De Belgische regering legt hierbij de nadruk op gedeelde verantwoordelijkheid: werkgevers, artsen, ziekenfondsen en werknemers moeten actiever bijdragen aan re-integratie. Dit moet leiden tot een snellere terugkeer naar de arbeidsmarkt en een verlaging van de kosten voor het sociale zekerheidsstelsel. In dit artikel beschrijf ik de belangrijkste wijzigingen, met ook enkele persoonlijke bemerkingen . Strengere sancties voor langdurig zieken Personen die langdurig arbeidsongeschikt zijn, moeten actiever meewerken aan hun re-integratie. Werknemers die langer dan een jaar ziek zijn en nog steeds een arbeidsovereenkomst hebben, krijgen een verplichte beoordeling van hun arbeidspotentieel en een verplicht re-integratietraject. Wie onvoldoende meewerkt, bijvoorbeeld door een vragenlijst niet in te vullen of een afspraak met een Terug Naar Werk-coƶrdinator te weigeren, krijgt een zwaardere ...