Doorgaan naar hoofdcontent

Nucleair risico en jodiumtabletten

Een nieuwe dag, een nieuw artikel. Wen er maar niet teveel aan, ik ben niet van plan aan dit tempo te blijven publiceren...

Op 10 maart jongstleden beantwoordde ik een vraag van Belgacom, over de verdeling van jodiumtabletten. Ik verwees toen ook naar de site www.nucleairrisico.be, waarop vanaf 14 maart informatie zou verschijnen over, wel, het nucleair risico in België. De volgende dag beefde de aarde in Japan, met de gekende gevolgen. De pers vond het wel héél toevallig dat net dan de overheid een nieuwe verdeling van jodiumtabletten op poten zette. "Dat was al lang voorzien" klonk het op de Wetstraat. "Yeah, right" was het algemene antwoord. En toch, het was waar. Voor een keer hebben de politici niet gelogen.

Er zijn zes noodplanningszones in België (zie de kaart hierlangs). In zulk een gebied worden vooraf dozen met stabiele jodiumtabletten, alsook informatiebrochures uitgedeeld in de gezinnen en de collectiviteiten (scholen, hospitalen, fabrieken, crèches, ...). Bovendien zijn reserves van dozen met tabletten beschikbaar in alle apotheken.

Wat is nu het nut van de jodiumtabletten? Wel, goed dat je het vraagt.
Bij een ernstig nucleair incident kan namelijk radioactief jodium ontsnappen. De schildklier zal dit jodium opnemen, en zodoende worden we van binnen uit gemicrogolfovend (ik had ook gewoon "bestraald" kunnen zeggen, maar ik vond dit leuker klinken). Nu, de tabletten verzadigen de schildklier met niet-radioactief jodium. Hierdoor kan de schildklier geen radioactief jodium meer opnemen. Vooral voor de jongere bevolking is de inname van stabiel jodium noodzakelijk. Om het ongeboren kind te beschermen, geldt dit ook voor zwangere vrouwen.

Ik mag het misschien niet zeggen, maar het nut van de jodiumtabletten is eerlijk gezegd eerder beperkt. En wel om de volgende redenen:
  • Niet bij elke kernramp komt radioactief jodium vrij; daar sta je dan met je jodiumtabletje
  • Radioactief jodium is slechts één van de mogelijke radioactieve brol die op je neervalt, met zo'n pilletje ben je dus zeker niet safe tegen de vrijgekomen straling
  • Bij personen ouder dan 40 jaar, wegen de nadelen (bijwerkingen) zwaarder door dan de mogelijke voordelen (vermijden van schildklierkanker)
Met andere woorden: de jodiumtabletten hebben wel hun nut, zeker bij kinderen en zwangere/zogende vrouwen, maar zijn voor een stuk ook een zoethoudertje. "Je moet geen schrik hebben. Als er een kernramp komt, kun je nog je pilletje pakken".

Het beste advies bij een nucleaire ramp blijft dus: binnen blijven en schuilen. Ik moet hierbij onwillekeurig denken aan de Amerikaanse kinderen die in de jaren '60 regelmatig oefenden om bij een atoombom onder de schoolbanken te schuilen. Ja, dat gaat helpen. Dan kruip ik nog eerder mijn koelkast in, in navolging van Indiana Jones.

Nog terzijde: is de locatie van de kerncentrale in Frankrijk jullie ook opgevallen? Helemaal in het verste uithoekje dat ze konden vinden. Bij een ramp zijn het vooral de Belgen die eraan zijn voor de moeite. Sympathiek.
Okee, onze centrale in Doel is ook behoorlijk dicht bij onze Noorderburen geplaatst. Maar we hadden net daar een stukje grond vrij...

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...