Doorgaan naar hoofdcontent

Zware beroepen

Ik moet dit even van me afschrijven, en dan zie ik nog wel of ik het alsnog publiceer. Vandaag is een een nationale actiedag, onder meer omwille van het afspringen van het overleg over de zware beroepen. Mensen moeten vroeger kunnen stoppen met werken, wordt geargumenteerd. En dat vind ik zo totaal de verkeerde discussie.



Vind ik dan dat er geen "zware beroepen" zijn? Dat men bijvoorbeeld tot 67 jaar nog steeds zonder probleem straten kan aanleggen? Uiteraard niet. Natuurlijk zijn er fysiek belastende jobs die men niet zonder meer kan blijven doen. Maar om per definitie te zeggen dat die allemaal eerder moeten kunnen stoppen, vind ik een verkeerde benadering. En wanneer ook mentale belasting wordt meegenomen in de discussie, dan is het hek helemaal van de dam. 

Mijn vader heeft een carrière in het onderwijs achter de rug; een van de "zware beroepen". Hij heeft dat met volle goesting en overgave gedaan tot hij 67 jaar was, en dan "moest" hij met pensioen gaan, want ze konden geen uitzondering meer maken. Geen nood, hij is 16 jaar later nog steeds actief met regelmatige publicaties van toponymische studies.

Mijn moeder heeft tot 67 jaar een geschenkenwinkel uitgebaat. Toen is ze er met enige tegenzin mee gestopt, omdat het fysiek zwaar werd, maar ook (en wellicht eerder) omdat ze in het laatste jaar twee maal bedreigd werd. Anders was ze er misschien langer mee doorgegaan, zoals haar tante (zij baatte een kinderkledingwinkel uit tot 80 jaar).

Op het werk heb ik ook meerdere dynamische collega's artsen, 65-plussers, die nog zeer actief een zinvolle bijdrage leveren, elke dag opnieuw. Zolang ze gezond blijven, willen ze het werk blijven doen. En ik ben hen daar zeer erkentelijk om. 

Oh, ik begrijp uiteraard wel dat de vakbonden het doen met de allerbeste bedoelingen. De arme oudjes kunnen niet meer meedraaien, het gaat allemaal te snel, het wordt te zwaar. Ze hebben er recht op, om van hun oude dag te genieten, nu het nog kan. Maar dit is leeftijdsdiscriminatie!

Er zijn statistisch gezien twee momenten waarop mensen het hoogste risico hebben op overlijden: bij de geboorte, en bij het pensioen. "Oh, wat had Herman toch een pech," zegt men dan. "Hij was nog maar net gestopt met werken, en een maand later overleed hij aan een hartinfarct. Hij heeft niet meer kunnen genieten van zijn pensioen!" Maar het is net dat godverdomde pensioen dat hem de das heeft omgedaan! Het werk dat 40 jaar een groot deel van zijn identiteit uitmaakte, is plots weggevallen, en het zwarte gat waarin hij opeens verzeild raakt, het plotse verlies van zingeving, bezorgt Herman zoveel stress dat zijn hart het begeeft. 

Een ex-leerkracht die ik goed ken, is op vervroegd pensioen gegaan. Waarom zou hij niet? Hij zou niets inleveren van zijn pensioen. En op de school was men al aan het pushen. "Je gaat volgend schooljaar toch niet meer beginnen, hè?" want ze hadden al een jonger exemplaar klaar staan. Weg met het oude, tijd voor vernieuwing! En ja, het was voor hem ook wel een opluchting, want die jonge snaken in de klas werden elk jaar rumoeriger, en ze konden steeds minder. En elke leerling had wel wat: was het niet ADHD of dyslexie, dan wel ASS of polylalie or whatever. Maar met zijn vertrek ging er ook een bijzondere expertise weg. Hij kon hout sculpteren op een manier die niet te onderscheiden was van the real deal uit de 17e en 18e eeuw. Het vak viel weg; de leerlingen leerden vanaf dan enkel nog hoe ze prefab houtplaten konden lijmen, opdat het meubelstuk niet het eerste jaar al uit elkaar zou vallen. Okee, ik overdrijf misschien een beetje, maar nu ik toch aan het freewriten ben...

Waar er écht nood aan is, is een beleid dat de "oudere werknemers" toelaat om hun werk te blijven doen. Aangepast of ander werk, misschien deeltijds, afhankelijk van de situatie. Met financiële ondersteuning van de werkgevers voor het rendementsverlies, zoals de VOP (Vlaamse ondersteuningspremie).

Hey, ik besef dat dit niet eenvoudig is, maar dat zou veel zinvoller zijn dan al die mensen by default af te schrijven als "versleten". Ze moeten opgewaardeerd worden! Beter omkaderd, zodat ze een zinvolle bijdrage kunnen blijven leveren, hun jongere collega's ondersteunen, sociale contacten blijven onderhouden; dit zal hun levenskwaliteit veel beter en langer op peil blijven houden dan te zeggen dat ze niet meer nodig zijn.

Populaire posts van deze blog

Cyanide

En nog eens een strikt arbeidsgeneeskundig blogartikel. Een van de aan mij toegewezen bedrijven heeft informatie gevraagd over cyanides. Redelijk gespecialiseerde informatie wellicht, maar relevant voor bedrijven die met blauwzuur werken. En om collega's arbeidsgeneesheren en preventieadviseurs het opzoekwerk te besparen, maak ik de tekst ook maar publiek. --- CYANIDE 1. Fysische en chemische eigenschappen HCN Heerlijk verfrissend... eh, ruik ik amandelen? HCN is een kleurloze vloeistof of kleurloos gas met de karakteristieke geur van bittere amandelen. HCN gas en vloeistof zijn mengbaar met water en oplosbaar in ethanol en ether. Het kook- en smeltpunt van HCN zijn respectievelijk 25,70°C en -13,24°C. HCN wordt gebruikt als ontsmettings- of desinfectiemiddel, of in chemische syntheses. NaCN en KCN De zouten NaCN en KCN zijn witte, kristallijne vaste stoffen met een lichte amandelgeur. Het smeltpunt van NaCN is 560°C en van KCN 620-635°C. KCN is goed oplosbaar i

Jicht en jus (d'orange)

Recent heb ik gelezen dat softdrinks een jichtopstoot kunnen veroorzaken! Drinken van twee gesuikerde softdrinks per dag zou de kans op een jichtopstoot met 85% doen stijgen. Het vruchtsuiker (fructose) is verantwoordelijk voor dit verhoogd risico, dieetdranken geven geen probleem. Ook andere producten die fructose bevatten (fruitsappen, appels en sinaasappels) geven een verhoogde kans op jicht!? Kijk, dat is dus nieuw voor mij. In alle overzichtslijstjes voor jichtlijders vind je net terug dat je fruit naar believen mag nuttigen. Snoepjes die fructose bevatten moet je dan weer vermijden. Ja, het wordt soms verwarrend. Jicht is een reumatische aandoening. Ze is al heel lang geleden beschreven.  De Griekse geneesheer Hippocrates had het er 25 eeuwen geleden al over. Men dacht wel altijd dat jicht een gevolg was van een overdaad aan alcohol en rijkelijke maaltijden. De jichtlijder kreeg alle schuld voor zijn ziekte in de schoenen geschoven. Maar het is een te hoog urinezuurgehal

Is maté oké?

Maté is een infusie van yerba maté bladeren in heet water. Het lijkt nog het meeste op thee, en wordt in de Zuid-Amerikaanse landen ook in plaats hiervan en in plaats van koffie gedronken. Eeuwenoud symbool van gezondheid en vriendschap, is deze drank er hét sociale bindmiddel. Maté is ook in de lage landen verkrijgbaar, in kruidenwinkels maar ook in grootwarenhuizen. En het heeft een afzetmarkt. Niet alleen bij inwijkelingen uit Zuid-Amerika. Maté wordt, naast groene thee, namelijk ook aanbevolen als hulpmiddel bij afvallen. Op een relatief bekende website staat maté geklasseerd onder "planten zonder risico", "... U kunt ook rechtstreeks thee van maté of groene thee nemen: gemakkelijk te vinden en veelvuldig gebruikt ..." Tal van dieetwebsites raden ook maté aan, omwille van tal van redenen: naast bijkomend gewichtsverlies, heeft het een beschermend effect op het hart. Het doet de slechte cholesterol dalen en beschermt tegen beschadigingen van het DNA. Het h