Doorgaan naar hoofdcontent

Stand van zaken - de halfjaarlijkse review

Het jaar is al halfweg! Zoals het beroemde gezegde gaat: Time flies like an arrow*. Tijd om mijn jaardoelen nog eens grondig onder de loep te nemen.


In februari had ik al een stand van zaken gegeven; ik stond toen wat achter met het aantal artikels dat ik geschreven had, en het aantal gelezen boeken . I'm happy to say dat ik momenteel één artikel vóór sta op schema (41 van de 80), en ook 20 boeken vóór (80 van de 120**). Ik sta nu wel licht achter op het aantal uren schrijven (2), en ik heb ook iets teveel gezondigd met calorierijke snacks (32 punten teveel). Maar geen achterstand die ik niet op enkele dagen kan bijwerken.

Het geheim hierachter zit hem natuurlijk niet in halfjaarlijkse of zelfs maandelijkse reviews. Ik hou mezelf op schema door elke ochtend te kijken waar ik sta ten opzichte van mijn jaardoel, om te evalueren waar ik moet bijsturen. En aan het einde van elke week bepaal ik wat ik de volgende week (of maand) ga doen.

Wat ik bijvoorbeeld voorzien heb ter correctie van mijn achterstand:
- Doel schrijven: volgende week ga ik om half zes al naar het werk vertrekken, zodat ik elke dag dat extra half uur kan besteden aan schrijven aan een blogartikel of bijwerken van het dagboek met de belevenissen van onze dochters***.
- Doel punten (voeding): ik heb in mijn todolijst voor de volgende maand elke dag een aparte doelstelling toegevoegd, om die dag geen calorierijke snacks te eten. Ik wil een score halen van minstens 23 op 30.


Dat is waar het vaak misloopt bij goede voornemens, of op het werk bij projecten, deadlines en in het verlegde hiervan, evaluatiegesprekken. We besteden soms wel de nodige aandacht aan het klaar en duidelijk stellen van onze doelen, wat we willen bereiken, wanneer en hoe, maar we volgen te weinig tussentijds op, om tijdig bij te kunnen sturen.

Een volledig fictief voorbeeld van een werksetting.

Evaluatiegesprek voorjaar 2017. Leidinggevende: we gaan je (onder meer) evalueren op het aantal correct geregistreerde codes in het systeem, met een minimale benchmark van 70%, volgens parameters X en Y en blah blah blah. Werknemer: eh, ok. 
Evaluatiegesprek voorjaar 2018. Leidinggevende: je hebt in het voorbijgaande kalenderjaar blijkbaar slechts in 30% van de gevallen correcte codes geregistreerd. Je hebt je jaardoelstellingen dus niet gehaald. Werknemer: oei, heb ik verkeerd geregistreerd?

Ja, dan ben je inderdaad niet goed bezig. Als leidinggevende, evenzeer als werknemer. Uiteraard heeft de werknemer een verantwoordelijkheid om correct te registreren; en bij twijfel, na te vragen of hij/zij het wel juist doet. Maar al te vaak wacht de leidinggevende tot het jaarlijkse evaluatiegesprek om feedback te geven. Tja, dan is het kalf al lang verdronken natuurlijk.

Enfin, dat alles even terzijde. Sta ik bij deze ook opnieuw maar 1,5 uur achter met schrijven...


* And fruit flies like a banana.
** Ik zit de laatste tijd zo vaak in de auto dat ik bijzonder veel tijd heb om audioboeken te beluisteren. Also, ik beluister ze nu op 1,75x normale snelheid.
*** Dat dagboek staat niet online, in case you're wondering :-).

Populaire posts van deze blog

Nieuwe publicatie: Verzameling van de rechtspraak over psychosociale risico's op het werk (2016-2023)

In een gezamenlijke inspanning hebben de Algemene Directie Humanisering van de Arbeid van de FOD Werkgelegenheid en academici een uitgebreide verzameling samengesteld van rechtspraak gerelateerd aan psychosociale risico's op het werk. Dit document, dat de periode van 2016 tot 2023 beslaat, biedt inzicht in hoe rechtbanken omgaan met de gewijzigde wetgeving sinds 2014 over deze materie. Het is bedoeld om preventieadviseurs en anderen die met deze problematiek te maken hebben, direct naar relevante casussen en thema’s te leiden. Afbeelding: Studievoormiddag van de FOD Werkgelegenheid. Bron: Youtube. De toenemende relevantie van psychosociale risico's Met een historisch hoog aantal langdurig afwezige werknemers in België, onderstrepen psychosociale risico's op het werk – zoals stress, burn-out, en pesterijen – de noodzaak voor een effectieve aanpak en preventie. De wet van 4 augustus 1996, die werknemersbescherming biedt, en de significante wijzigingen in de wetgeving si

Controles op veiligheid van opblaasbare attracties

Opblaasbare attracties zoals springkastelen zijn een populaire aanvulling op ( bedrijfs )evenementen, maar recente incidenten en controles hebben veiligheidsproblemen aan het licht gebracht. Deze zorgen hebben geleid tot een aankondiging door de FOD Economie om toekomstige evenementen strenger te gaan controleren.   Veiligheidsrichtlijnen en regelgeving Aanbieders van opblaasbare structuren, zoals springkastelen en obstakelparcours, moeten de veiligheid van hun diensten garanderen. Dit houdt in dat zij zich moeten houden aan specifieke regelgeving, waaronder het Koninklijk Besluit betreffende de uitbating van speelterreinen en het Koninklijk Besluit voor de organisatie van actieve ontspanningsevenementen. Deze wetten stellen duidelijke eisen aan de veiligheid en het toezicht op deze attracties.   Veelvoorkomende veiligheidsproblemen Enkele van de meest zorgwekkende bevindingen door de FOD Economie omvatten: Onvoldoende schokdemping: Een geschikte schokdempende ondergr

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels