Doorgaan naar hoofdcontent

Stand van zaken - de halfjaarlijkse review

Het jaar is al halfweg! Zoals het beroemde gezegde gaat: Time flies like an arrow*. Tijd om mijn jaardoelen nog eens grondig onder de loep te nemen.


In februari had ik al een stand van zaken gegeven; ik stond toen wat achter met het aantal artikels dat ik geschreven had, en het aantal gelezen boeken . I'm happy to say dat ik momenteel één artikel vóór sta op schema (41 van de 80), en ook 20 boeken vóór (80 van de 120**). Ik sta nu wel licht achter op het aantal uren schrijven (2), en ik heb ook iets teveel gezondigd met calorierijke snacks (32 punten teveel). Maar geen achterstand die ik niet op enkele dagen kan bijwerken.

Het geheim hierachter zit hem natuurlijk niet in halfjaarlijkse of zelfs maandelijkse reviews. Ik hou mezelf op schema door elke ochtend te kijken waar ik sta ten opzichte van mijn jaardoel, om te evalueren waar ik moet bijsturen. En aan het einde van elke week bepaal ik wat ik de volgende week (of maand) ga doen.

Wat ik bijvoorbeeld voorzien heb ter correctie van mijn achterstand:
- Doel schrijven: volgende week ga ik om half zes al naar het werk vertrekken, zodat ik elke dag dat extra half uur kan besteden aan schrijven aan een blogartikel of bijwerken van het dagboek met de belevenissen van onze dochters***.
- Doel punten (voeding): ik heb in mijn todolijst voor de volgende maand elke dag een aparte doelstelling toegevoegd, om die dag geen calorierijke snacks te eten. Ik wil een score halen van minstens 23 op 30.


Dat is waar het vaak misloopt bij goede voornemens, of op het werk bij projecten, deadlines en in het verlegde hiervan, evaluatiegesprekken. We besteden soms wel de nodige aandacht aan het klaar en duidelijk stellen van onze doelen, wat we willen bereiken, wanneer en hoe, maar we volgen te weinig tussentijds op, om tijdig bij te kunnen sturen.

Een volledig fictief voorbeeld van een werksetting.

Evaluatiegesprek voorjaar 2017. Leidinggevende: we gaan je (onder meer) evalueren op het aantal correct geregistreerde codes in het systeem, met een minimale benchmark van 70%, volgens parameters X en Y en blah blah blah. Werknemer: eh, ok. 
Evaluatiegesprek voorjaar 2018. Leidinggevende: je hebt in het voorbijgaande kalenderjaar blijkbaar slechts in 30% van de gevallen correcte codes geregistreerd. Je hebt je jaardoelstellingen dus niet gehaald. Werknemer: oei, heb ik verkeerd geregistreerd?

Ja, dan ben je inderdaad niet goed bezig. Als leidinggevende, evenzeer als werknemer. Uiteraard heeft de werknemer een verantwoordelijkheid om correct te registreren; en bij twijfel, na te vragen of hij/zij het wel juist doet. Maar al te vaak wacht de leidinggevende tot het jaarlijkse evaluatiegesprek om feedback te geven. Tja, dan is het kalf al lang verdronken natuurlijk.

Enfin, dat alles even terzijde. Sta ik bij deze ook opnieuw maar 1,5 uur achter met schrijven...


* And fruit flies like a banana.
** Ik zit de laatste tijd zo vaak in de auto dat ik bijzonder veel tijd heb om audioboeken te beluisteren. Also, ik beluister ze nu op 1,75x normale snelheid.
*** Dat dagboek staat niet online, in case you're wondering :-).

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...