(Arbeids)geneeskundige sprokkels

Het seizoen van de griepspuitjes is weer ingetreden. En hiermee ook opmerkingen van de werknemers.  "Dat helpt toch niet", "Ik heb die spuit gehad, en ben toch ziek geworden", "Pff, een griepje is toch niet zo erg", "Ik ben nooit ziek, ik heb dat niet nodig", "Die spuiten verzwakken je afweer", en ga zo maar door. Maar het zijn allemaal heel terechte vragen hoor. Die geneesmiddelenindustrie is werkelijk niet te vertrouwen. En de meeste dokters zijn ook betrokken in het complot, om argeloze burgers in te spuiten met een vloeistof die niet alleen niet helpt tegen griep, maar de zielenpoten nog eens verzwakt op de koop toe. Een ware gezondheidsmaffia is het! De farmaceuticabedrijven verdienen miljarden Euro's door het verkopen van deze ineffectieve vloeistoffen, en de dokters die het toedienen verdienen nog eens ettelijke miljoenen door het behandelen van de later ziekelijke gevaccineerden. Yeah right. Wat heeft men toch...

Een websurfer heeft me volgende vragen gesteld: “ Wat doet onderhuidse schimmelinfectie juist? Tast ze de spieren aan? Wat doet ze met de organen? Wat zou het eindresultaat zijn als je niets onderneemt? ” Ik zal beginnen met korte antwoorden op bovenstaande vragen. Wat doet onderhuidse schimmelinfectie juist? Schimmels zijn eenvoudige organismen die parasiteren op de huid. Schimmelziekten of mycoses treden vaak op als de weerstand vermindert, bijvoorbeeld bij suikerziekte of het nemen van medicatie die het immuunstelsel onderdrukt. Onderhuidse schimmelinfecties komen in West-Europa quasi niet voor, zij worden bijna enkel in de tropen teruggevonden. Tast ze de spieren aan? Wat doet ze met de organen? Doorgaans blijft de mycose beperkt tot de huid. Bij sommige tropische schimmelziekten kunnen de letsels zich echter wel uitbreiden tot in de mucosae, de spieren, de beenderen, de longen en soms geven ze aanleiding tot een systemische infectie. Wat zou het eindresultaat zijn als ...

De broer van mijn vrouw houdt van uitgaan. Regelmatig (maar al een stuk minder sinds hij getrouwd is - whipped!) schuimt hij met een aantal van zijn goede kameraden de cafés af, op zoek naar troostrijk vocht. En de eropvolgende dag, wanneer mijn vrouw en ik mijn schoonouders bezoeken, zie ik aan de zware wallen onder de ogen, dat hij daadwerkelijk tot in de vroege uurtjes ernaar heeft moeten zoeken. Hij begint ook een dagje ouder te worden, mijn schoonbroer, en de zoektocht begint een steeds grotere tol te eisen van zijn nu al aftakelend lichaam. Aan de vooravond van zijn overgang naar de grote "drie-nul" zag het er zelfs bijna naar uit dat hij zijn geliefde nachtelijke uitspattingen zou moeten opgeven. Maar nu heeft hij een ontdekking gedaan, die hem naar eigen zeggen een heropleving heeft bezorgd: zoethoutthee. Als een trouwe waakhond houdt dit middel bij hem de anders onvermijdelijke kater op afstand. Zijn doorgaans zo wispelturige darmen worden rustiger onder de invlo...

Ik kom nogal eens mensen tegen met rode ogen. "Kan dat kwaad?" vragen ze soms bezorgd.  Er zijn twee types van bloeddoorlopen ogen: de geïrriteerde sclerae en de subconjunctivale hemorragie. Het is voornamelijk het tweede fenomeen dat paniek zaait. O nee, ik krijg spontane bloedingen! Wat als datzelfde gebeurt in mijn hersenen? Wat als er op een dag een hele grote hersenbloeding optreedt en ik plots doodval? Wie zorgt dan voor mijn vrouw? Mijn kinderen? Mijn maîtresse? In realiteit is zulk een subconjunctivale hemorragie (zeg dat eens vijf keer snel achter elkaar) onschuldig. Het is een moeilijke naam voor een bloeduitstortinkje onder de buitenste laag van het oog. Een klein bloedvaatje springt, kan door hoesten gebeuren, een plotse inspanning, soms door in het oog te wrijven. Kan geen kwaad. Not to worry. De geïrriteerde sclerae dan. Irritatie van het wit van het oog. Komt ook vaak voor. En heeft een aantal potentiële oorzaken: Mechanische irritatie (wrijven in de o...

Een paar glazen alcohol zijn goed voor het geheugen, volgens een recente studie . Tot dusver het drinken om te vergeten. Maar alcohol behoort tot de categorie van hard-drugs. Langdurige overmatige alcoholconsumptie kan leiden tot het syndroom van Korsakov , waarbij onder meer geheugenstoornissen van het korte-termijngeheugen optreden. Vergeet het dus maar. Enkele glazen alcohol per dag zijn goed voor de gezondheid. Onderzoekers uit Nederland hebben nu zelfs aangeraden om i.p.v. een dagelijkse consumptie van twee glazen alcohol voor de man en één glas voor de vrouw, respectievelijk drie en twee glazen te adviseren. Maar op een bijeenkomst van de Europese Kanker Organisatie in Barcelona heeft men gewaarschuwd dat het drinken van drie glazen alcohol per dag bij vrouwen het risico op borstkanker met dertig percent doet stijgen, wat het even risicovol maakt als het roken van een pakje sigaretten per dag. Voor vrouwen wordt het dus als het ware dansen op het slappe koord: drink twee...

Uit een nieuwe studie uit Duitsland , gesubsidieerd door Duitse verzekeringsmaatschappijen, blijkt dat acupunctuur beter helpt bij de behandeling van rugpijn dan de klassieke therapieën. Dat is op zich al bijzonder interessant. Maar wat nóg leuker is: er was niet echt een verschil tussen échte acupunctuur en de fake versie. Men stak de naalden minder diep, vermeed de acupunctuurpunten en draaide de naalden niet rond, zoals normaal wel moest volgens de regels van de kunst, en toch waren er ongeveer evenveel mensen die zich beter voelden (44 percent tegenover 47 percent), een significant verschil met de 27 percent van "klassiek" behandelde patiënten (zijnde behandeling met pijnstillers, infiltraties, kinesitherapie, ...). Dus wat is het eigenlijk? Placebo effect? Maar dan zou je dat toch ook hebben met de klassieke behandelingsmodaliteiten, zou je denken. Nu is er wel een groeiend wantrouwen tegenover de klassieke geneeskunde en een toenemend vertrouwen tegenover ...

Ik hààt bloedafnames! Of laat ik het anders stellen: ik haat het uitvoeren van bloedafnames bij 16- en 17-jarige vrouwelijke stagiaires,  die bij het horen van "bloedafname" al bijna een vagale reactie doen, en beginnen te huilen zodra ik nog maar in de buurt kom met de naald. Het feit dat ze net ervoor een (ietwat) pijnlijke intradermotest hebben gekregen bij de verpleger maakt het me ook niet gemakkelijker. De paniek laait op, de kin begint te trillen. Het haalt me echt uit mijn concentratie. En bij tienermeisjes is het dan nog niet altijd even evident om een bloedvat te vinden. Als ik er niet direct in zit, waag ik me er niet aan om te gaan "zoeken" naar het bloedvat (je weet wel, voelen waar het precies zit t.o.v. de naald en dan eventjes bijsteken), want ze zitten al half in tranen te vragen of hun marteling nog niet afgelopen is. Wanneer ik bloedafnames uitvoer bij, om maar een voorbeeld te geven, rioleringswerkers, voor het bepalen van de Hepatitis A ...