Doorgaan naar hoofdcontent

Prikkelend onderzoek

Uit een nieuwe studie uit Duitsland, gesubsidieerd door Duitse verzekeringsmaatschappijen, blijkt dat acupunctuur beter helpt bij de behandeling van rugpijn dan de klassieke therapieën. Dat is op zich al bijzonder interessant. Maar wat nóg leuker is: er was niet echt een verschil tussen échte acupunctuur en de fake versie. Men stak de naalden minder diep, vermeed de acupunctuurpunten en draaide de naalden niet rond, zoals normaal wel moest volgens de regels van de kunst, en toch waren er ongeveer evenveel mensen die zich beter voelden (44 percent tegenover 47 percent), een significant verschil met de 27 percent van "klassiek" behandelde patiënten (zijnde behandeling met pijnstillers, infiltraties, kinesitherapie, ...).

Dus wat is het eigenlijk? Placebo effect? Maar dan zou je dat toch ook hebben met de klassieke behandelingsmodaliteiten, zou je denken. Nu is er wel een groeiend wantrouwen tegenover de klassieke geneeskunde en een toenemend vertrouwen tegenover "alternatieve geneeswijzen" (waaronder ook kwakzalverij zoals homeopathie, maar dat terzijde). Enfin, placebo-effect gaat alleszins toch de belangrijkste reden zijn (anders zou er een significant verschil zijn tussen de echte en de fake acupunctuur). Het is natuurlijk ook nog mogelijk dat het steken van kleine naalden in het lichaam ongeacht waar of de manier waarop een lichamelijke respons teweegbrengt, zijnde het vrijzetten van endorfines. Dit is uiteindelijk het genezende effect van acupunctuur. Volgens de Oosterse filosofie komt het door het vrijmaken van onzichtbare blokkades op de (eveneens onzichtbare) vitale lichaamsenergie, de "qi", maar ik denk toch eerder in Westerse termen.

Wat het juiste mechanisme ook moge zijn, ik denk dat ik het vervolg mensen met last in de onderrug ook ga doorverwijzen naar een acupuncturist...

Studie: Haake, M. German Acupuncture Trials (GERAC) for Chronic Low Back Pain: Randomized, Multicenter, Blinded, Parallel-Group Trial With 3 Groups. Archives of Internal Medicine, Sept. 24, 2007; vol 167: pp 1892-1899.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...