Doorgaan naar hoofdcontent

Zonnebankbruin

Tijdens het klinisch onderzoek van de werknemers bestudeer ik altijd automatisch ook de huid (voor zover die zichtbaar is, zie mijn blogartikel "functioneel naakt").

Als er niets speciaals te zien was, zette ik in het elektronisch gezondheidsdossier onder deze categorie "Geen afwijkingen evident." De laatste tijd zet ik er gewoonweg "nl" (da's sneller getypt).



Ik noteer het steeds als iemand veel moedervlekken heeft. Hen raad ik een regelmatig nazicht bij de huidspecialist aan. Binnenkort is het trouwens weer melanomendag, op 19 mei. Dermatologen maken zich dan vrij om gratis pigmentvlekken na te kijken bij patiënten, met de bedoeling huidkanker of melanomen vroegtijdig op te sporen. Vorig jaar was Jean Luc Dehaene nog het boegbeeld. (nota: bij hem zou ik onder de categorie huid de melding "gynaecomastie" zetten - borstontwikkeling bij de man, hier door vetophoping).

De aanwezigheid van tatoeages meld ik soms ook. Je komt werkelijk alle vormen en soorten tegen. Een man die een aantal jaren in Thailand heeft gewoond, had na de tsunami in 2004 een aantal locale tatoeëerders van de hongersnood gered door toeristen naar hun zaak te leiden. En als dankbaarheid hadden ze zijn ganse bovenlichaam volgetatoeëerd volgens de traditionele methode, met bamboestokjes. Mmh, voor mij zou een "dank je" volstaan. Maar het waren wel bijzonder mooie tatoeages. Je komt ook het andere eind van het spectrum tegen. Voor mij was het absolute uiterste een redelijk degoutant uitziende tatoeage, met een tekening die door een kind van drie gemaakt had kunnen worden, en een aantal plekken die er redelijk verlittekend uitzagen. De man gaf beschaamd toe dat hij zelf had geprobeerd om een tatoeage te maken, gebruik makend van gewone naalden. Ik herinner me niet meer of ik bij de anamnese de opmerking "onnozel kieken" heb geplaatst.

Spider naevi (spinadertjes) vermeld ik enkel wanneer het relevant is, zoals bij (vermoedelijke) alcoholici. Spider naevi zijn stervormige verwijdingen van bloedvaatjes, met een centrale vaatknoop en zich van daaruit verspreidende fijne vaten. Mensen met levercirrose krijgen een heel kluwen van gesprongen adertjes op en rond de neus. Bij een overactieve schildklier kunnen ook spinadertjes ontstaan trouwens.

Er zijn natuurlijk nog tal van andere huidafwijkingen zoals psoriasis, acne, varices, en ga zo maar door, maar die ga ik hier niet allemaal opsommen.

Er is wel een fenomeen waarover ik nog even wil uitweiden. Het viel me bij het onderzoek van de rug soms op dat er ter hoogte van de onderkant van de schouderbladen twee verticale vage strepen van blekere huid aanwezig waren op een voor het overige normale huid. Da's curieus, dacht ik dan, maar ik maakte er niet veel van. Op een dag meldde ik dit klinisch beeld wel aan mijn vrouw - zij is ook bedrijfsarts. En zij kwam onmiddellijk met de verklaring van het voor mij onoplosbaar enigma: "Dat is toch gewoon van de zonnebank. Deuh!" De plaatsen waar de huid de zonnebank raakt, worden om de een of andere reden minder bruin, wat dus vage strepen van minder gebruinde huid geeft. Eureka! Tja, eenmaal dat ik het wist, was het duidelijk. En vanaf toen zet ik bij die mensen in hun dossier de melding "Zonnebankbruin".

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...