Doorgaan naar hoofdcontent

Blind door je smartphone

Onlangs zijn er een aantal nieuwsartikelen verschenen naar aanleiding van een studie in de New England Journal of Medicine: over twee vrouwen die tijdelijk blind raakten nadat ze liggend in bed te lang hadden gestaard naar het scherm van hun smartphone. En, zo benadrukken de journalisten, deze effecten hielden maandenlang aan!

Na het eerder advies van de Hoge Gezondheidsraad over de risico’s van “blauwe” LED-verlichting, en de recente nieuwberichten over slaapstoornissen bij kinderen die tablets of smartphones gebruiken, wordt het nu écht wel tijd dat er iets gedaan wordt aan dit prangende gezondheidsrisico, vooraleer er ernstige en blijvende schade optreedt! Niet?

 
Niet.
 
Angst verkoopt. En men deinst er niet voor terug om hiervoor objectieve informatie compleet uit hun context te rukken, en op een bedrieglijke wijze te interpreteren. Dat heeft men een tijdje geleden nog gedaan met het rapport van het IARC over rood en bewerkt vlees (met bij deze een naadloze plug voor mijn blogartikel hierover), en nu dus weer.
 
Wat was er met die twee vrouwen aan de hand? Ze keken met één oog naar het scherm, met het andere oog lagen ze namelijk op hun kussen. Het oog waarmee ze naar het verlichte scherm keken, paste zich niet aan het donker aan, het andere niet. Gevolg was, dat ze hierna een kwartier lang niets zagen met één oog, dat zich dus na een 15-tal minuutjes wél aanpaste aan het donker. En elke keer dat ze hun smartphone gebruikte,  herhaalde het proces zich. Maandenlang. Tot een oogarts het fenomeen identificeerde: het heeft de ingewikkelde medische term “donkeradaptatie”, een mysterieus en zeldzaam proces dat enkel gekend is bij iedereen die ooit eens met één oog naar een lichtbron heeft gekeken. Jeezes zeg; het zou een goede domme-blondjes-mop kunnen zijn, maar de nieuwsmedia klasseert het steevast onder de noemer “wetenschapsnieuws”. Laat me niet lachen.


Ook nog even over het advies van de Hoge Gezondheidsraad: zij voelde zich na de vele alarmerende artikelen over de gevaren van LED-licht genoodzaakt om een bijkomende verduidelijking te publiceren, want “In de media zijn … een aantal verkeerde interpretaties verschenen”.

Wat zegt de HGR? Het aandeel “blauw licht” is vergelijkbaar voor halogeen, fluorescentie en led lichtbronnen bij een zelfde kleurtemperatuur en hoeveelheid licht. De aanbevelingen van de Hoge Gezondheidsraad betreffende de blootstelling van de bevolking aan licht zijn dus van toepassing voor alle lichtbronnen.

Hun belangrijkste aanbevelingen:
1. Minder blootstelling aan “blauw licht” kort voor het slapengaan en ’s nachts, zowel door de verlichting als door schermgebruik. Dit valt te realiseren door zwakker te verlichten of door blauw-arm licht te gebruiken (amber, geel, oranje, rood).
2. Geen verkoop van risicogroep 2 (RG2 – moderate risk) led verlichtingsproducten aan particulieren. Dit betreft vooral projectielampen (stralers) voor buitentoepassingen.
 
Ik hoop wel dat dit alles geen nadelige invloed heeft op mijn in 2008 gepatenteerde blauwlichttherapie

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Calciumhydroxide in water

Kalkwater of kalkmelk is een oplossing van calciumhydroxide (Ca(OH) 2 ) in water. Calciumhydroxide is weinig oplosbaar in water. “0,17 gram per 100 ml water”. Bron: Chemiekaarten 19 e editie 2004. “Licht oplosbaar in water van 20°C : 1,65 g/l” Bron: Carmeuse.nl In water valt Ca(OH) 2 uiteen in Ca 2+ - en OH - -ionen. Hierdoor ontstaat een basische oplossing. De pH van een oplossing van 0,01% is 11,3. “pH: 11.3 (0.01% at 25 deg C); 12.5 to 12.7 (saturated solution (0.18 g/100 mL) at 25 deg C)” Bron: Intox.org Bij een gesatureerde oplossing (= maximum oplosbare hoeveelheid) bedraagt de pH 12,4 tot 12,8. “pH (saturated solution): 12.4” Bron: Sultanchemists.com “pH: 12,5-12,8 bij een concentratie van 1.070 mg/l” Bron: Carmeuse.nl Bij een langere blootstelling aan calciumhydroxide zullen de huidletsels meer uitgesproken zijn. Dit staat ook als dusdanig vermeld op veiligheidsfiches over calciumhydroxide. “Calcium hydroxide penetrates the ski...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...