Doorgaan naar hoofdcontent

Bedrijfsvisie en interne communicatie

Wil je eens een leuk spelletje doen op een feestje? Kies een (bekend) liedje, en tik de melodie met je hand op de tafel. De theme-song van The A-Team bijvoorbeeld. Tik tik-tik, tik tik-tik. Ti-ti-tik-tik tik-tik, tik ti-ti-tik tik. Piece of cake, right? Iedereen gaat dat onmiddellijk herkennen, niet?


Wel, niet echt. Men heeft dit uitgetest in een onderzoek van Elizabeth Newton van Stanford. De proefpersonen mochten een liedje kiezen uit de volgende lijst: 
  • Happy Birthday
  • Mary Had a Little Lamb
  • Jingle Bells
  • Rock Around the Clock
  • Twinkle, Twinkle Little Star
  • Row, Row, Row Your Boat

Minder cool dan The A-Team, maar bon, wel heel bekende liedjes, in de VS althans. De proefpersonen moesten aangeven hoe groot ze de kans achtten dat een ander het “uitgetikte” liedje zou herkennen. Hun inschatting: de helft zou het raden. De realiteit bleek anders: slechts één op de veertig liedjes werd geraden; 2,5% in plaats van 50%.

Er is dus een hemelsbreed verschil in wat je denkt te vertellen, en wat de ontvanger hoort. "The Curse of Knowledge" wordt dit fenomeen ook wel genoemd.

Zo is het ook met interne communicatie in bedrijven. De directie heeft misschien een duidelijke visie uitgewerkt, een meesterwerk van een symfonie. En omdat ze hier weken, maanden aan hebben gewerkt en bijgewerkt en verfijnd, horen ze deze melodie constant in hun hoofd wanneer ze over deze visie praten. 

De onderbouw van die visie wordt dan onvoldoende uitgelegd. Want zij horen de prachtige melodie, dus zal dat toch voor iedereen het geval zijn, niet?


Als ze er al over praten. Uit een onderzoek van John Kotter van Harvard bleek dat bedrijven hun visie met een factor tien “onder-communiceren”. Medewerkers werden in een periode van drie maanden gemiddeld aan 2,3 miljoen woorden en getallen blootgesteld. Slechts 13.400 woorden en getallen hadden betrekking op de visie dat er zaken moesten veranderen; minder dan 1% van de communicatie dus. 

Je kunt dan ook moeilijk verwachten dat deze medewerkers de visie volledig begrijpen, laat staan die zich eigen hebben gemaakt.


Leg de visie van je onderneming dus goed uit. Wat gaan we doen? Waarom willen we dat doen? En hoe gaan we dat doen? Herhaal, herhaal, herhaal.

Want anders hoor je als directie wel zelf die prachtige symfonie, maar op het jaarlijkse personeelsevent hoort je publiek enkel… wat onsamenhangend getik.


* Meer hierover in “Made to Stick” van Chip & Dan Heath, en “Originals” van Adam Grant.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...