Doorgaan naar hoofdcontent

Feel the burn


Ik voelde een plotse stekende pijn in mijn hartstreek, was lichthoofdig en kon amper nog naar lucht happen. "Dat is het dan," dacht ik. "Een hartinfarct. Ik heb een gevuld leven gehad en heb er vrede mee, maar wat een helse manier om dit aardse bestaan te verlaten."


Mijn hartslagmeter was het niet eens met mijn eerder dramatische inschatting. Met 143 slagen per minuut zat ik zelfs nog onder het vereiste minimum voor een effectieve cardiotraining.


Sinds kort trachtte ik mijn conditie op te bouwen. Al jaren zat ik met gezwinde pas boven de 10.000 stappen per dag, maar volgens een check-up was er toch nog werk aan de winkel. Dus kreeg ik een hartslagmeter en een trainingsschema mee. En de eerste keer dat ik dit uitprobeerde, was ik compleet van mijn sokken geblazen door het verschil tussen wat ik dacht dat ik kon (niet zo veel) en wat eigenlijk mogelijk was (best wel wat).

Probleem is dat ik teveel "luisterde naar mijn lichaam". Bij het minste sprintje voelde ik mijn hart bonzen in mijn borstkas en hijgde ik de longen uit mijn lijf, en dacht ik dat ik aan mijn limieten zat. Blijkt dat mijn lichaam een vuile leugenaar is. "Brein, stop, stop! Dit is echt teveel! Ik kan niet meer, straks vallen we dood neer!"

Niet dus.

Na enkele dergelijke sessies kon ik drie maal per week 10 tot 15 km lopen, en toch voelde het elke keer bij de start alsof ik aan het doodgaan was.


Het advies "luister naar je lichaam" is dus een verkeerde benadering. Uiteraard moet je niet zomaar plots een marathon willen lopen. Er zijn limieten aan je lichaam, en daar moet je rekening mee houden. Maar die limieten zitten doorgaans een stuk verder dan je lichaam je wilt doen geloven. Via een goede begeleiding door een coach, en na een grondige medische check-up om eventuele onbekende afwijkingen te detecteren, ben je tot veel meer in staat dan wat je zelf denkt. Feel the burn!

Dit geldt niet alleen voor sportbeoefening. Ook bij revalidatie na rugpijn bijvoorbeeld moet je niet "luisteren naar je lichaam". Je lichaam zegt dat je verdomd veel pijn hebt, dus blijf lekker lang in bed met wat extra zachte kussentjes onder je poep en wat extra pijnstillers en ontstekingsremmers achter de kiezen. Niet doen! Laat je begeleiden door een goede kinesist die je uitdaagt om je grenzen te verkennen én verleggen. Twaalf jaar van een dergelijke aanpak via het preventieprogramma lage rugpijn heeft het succes van een dergelijke aanpak ruimschoots bewezen, en Fedris wilt nu hetzelfde doen voor burn-out. Ook hier is de boodschap om niet bij de pakken te blijven zitten.


Full disclosure: na enkele maanden ben ik wel terug gestopt met lopen. Drie maal per week 's avonds een gans uur kwijt aan een eigenlijk toch niet zo aangename ervaring; mijn brein en mijn lichaam hebben in gezamenlijk overleg besloten dat ik nu wel voldoende bewezen heb dat ik het kan, maar dat gewoon stappen voor mij op dit moment wel voldoende is...

Populaire posts van deze blog

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels

Calciumhydroxide in water

Kalkwater of kalkmelk is een oplossing van calciumhydroxide (Ca(OH) 2 ) in water. Calciumhydroxide is weinig oplosbaar in water. “0,17 gram per 100 ml water”. Bron: Chemiekaarten 19 e editie 2004. “Licht oplosbaar in water van 20°C : 1,65 g/l” Bron: Carmeuse.nl In water valt Ca(OH) 2 uiteen in Ca 2+ - en OH - -ionen. Hierdoor ontstaat een basische oplossing. De pH van een oplossing van 0,01% is 11,3. “pH: 11.3 (0.01% at 25 deg C); 12.5 to 12.7 (saturated solution (0.18 g/100 mL) at 25 deg C)” Bron: Intox.org Bij een gesatureerde oplossing (= maximum oplosbare hoeveelheid) bedraagt de pH 12,4 tot 12,8. “pH (saturated solution): 12.4” Bron: Sultanchemists.com “pH: 12,5-12,8 bij een concentratie van 1.070 mg/l” Bron: Carmeuse.nl Bij een langere blootstelling aan calciumhydroxide zullen de huidletsels meer uitgesproken zijn. Dit staat ook als dusdanig vermeld op veiligheidsfiches over calciumhydroxide. “Calcium hydroxide penetrates the ski

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd risico, en begin