Doorgaan naar hoofdcontent

Nee


Nu tien jaar geleden ben ik gestopt met het maken van actieve bijdragen aan de online encyclopedie Wikipedia. In de vier jaren daarvoor heb ik tientallen artikelen aangemaakt en bijgewerkt, zelfs op de Noorse Wikipedia (ook al ken ik geen woord Noors). Ik vond het altijd heel leuk om te doen, maar op een moment heb ik een bewuste afweging gemaakt. Blijf ik hier tijd insteken? 


Tijd is niet maakbaar, en je kan je maar op een beperkt aantal onderwerpen focussen. Dit heb ik al high level besproken in mijn artikel "Vier kookplaten", maar het is een afweging die je eigenlijk regelmatig in meer detail moet maken voor al je activiteiten. Waar ben je mee bezig, hoeveel tijd steek je hierin, en draagt het bij tot je lange termijn doelen?

Voor al datgene waar je "ja" op zegt, moet je je ervan bewust zijn dat je hierdoor in feite "nee" zegt op iets anders.

Wellicht wordt je agenda continu overspoeld met meeting requests, je inbox met verzoeken tot actieve deelname voor een interessant project of overleg. En zeg je maar al te graag ja. Want voel je je ook niet nuttig bij een goed gevulde agenda, tjokvol meetings? Waarschijnlijk wel. Maar echt productief is het eigenlijk niet.

"Ja, ik zal deelnemen aan deze vergadering" betekent dat je iets anders laat vallen. En vaak zijn dat niet zo dringende projecten, die wel belangrijk zijn maar minder direct voelbaar. Onderwerpen zonder een onmiddellijke return-on-investment, maar met een structurele meerwaarde op langere termijn.

Investeer dus in de toekomst, door wat vaker "nee" te zeggen.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...