Doorgaan naar hoofdcontent

Corona - welke ontsmettingsmiddelen na besmetting

Een werknemer is besmet met het coronavirus. Hij/zij gaat uiteraard in ziekteverlof, maar best wordt ook het werkoppervlak nog eens extra ontsmet. Maar welke producten dient men te gebruiken? Ik krijg na mijn hint in een vorig artikel  zo vaak deze vraag via mails en DM's dat ik het antwoord ook maar hier zal delen.


Welke acties je concreet moet nemen wanneer een werknemr besmet is met het coronavirus SARS-CoV-2, heb ik al in een eerder blogartikel toegelicht. 

Waarom

Gezien het virus afhankelijk van de omgeving (luchtvochtigheidsgraad, temperatuur, verluchting, eigenschappen oppervlak) tussen 2 uur en 9 dagen (!) kan overleven, is het zinvol om ook het werkoppervlak van de zieke werknemer grondig te reinigen.

Wat

Welke producten dien je te gebruiken?

Voor kleine oppervlakken (maximaal een oppervlakte van een ½ m²) is het gebruik van alcohol 70% toegestaan. Dit is gemakkelijk in gebruik en gemakkelijk verkrijgbaar.

Voor grote oppervlakken wordt een chloorverbinding geadviseerd. Mogelijke producten zijn:

  • Na-hypochloriet (dit is beter gekend als "javel")
  • Na-dichloorisocyanuraat
  • Tosylchlooramide

Preventief - hoe vaak

En een ander vaak gestelde vraag, hoe vaak moet je de kantoorruimtes preventief reinigen: wanneer er een constante aanwezigheid is van 10 personen of meer, dan adviseer ik dat er dagelijks gereinigd wordt.

Populaire posts van deze blog

Jicht en jus (d'orange)

Recent heb ik gelezen dat softdrinks een jichtopstoot kunnen veroorzaken! Drinken van twee gesuikerde softdrinks per dag zou de kans op een jichtopstoot met 85% doen stijgen. Het vruchtsuiker (fructose) is verantwoordelijk voor dit verhoogd risico, dieetdranken geven geen probleem. Ook andere producten die fructose bevatten (fruitsappen, appels en sinaasappels) geven een verhoogde kans op jicht!? Kijk, dat is dus nieuw voor mij. In alle overzichtslijstjes voor jichtlijders vind je net terug dat je fruit naar believen mag nuttigen. Snoepjes die fructose bevatten moet je dan weer vermijden. Ja, het wordt soms verwarrend. Jicht is een reumatische aandoening. Ze is al heel lang geleden beschreven.  De Griekse geneesheer Hippocrates had het er 25 eeuwen geleden al over. Men dacht wel altijd dat jicht een gevolg was van een overdaad aan alcohol en rijkelijke maaltijden. De jichtlijder kreeg alle schuld voor zijn ziekte in de schoenen geschoven. Maar het is een te hoog urinezuurgehal

Cyanide

En nog eens een strikt arbeidsgeneeskundig blogartikel. Een van de aan mij toegewezen bedrijven heeft informatie gevraagd over cyanides. Redelijk gespecialiseerde informatie wellicht, maar relevant voor bedrijven die met blauwzuur werken. En om collega's arbeidsgeneesheren en preventieadviseurs het opzoekwerk te besparen, maak ik de tekst ook maar publiek. --- CYANIDE 1. Fysische en chemische eigenschappen HCN Heerlijk verfrissend... eh, ruik ik amandelen? HCN is een kleurloze vloeistof of kleurloos gas met de karakteristieke geur van bittere amandelen. HCN gas en vloeistof zijn mengbaar met water en oplosbaar in ethanol en ether. Het kook- en smeltpunt van HCN zijn respectievelijk 25,70°C en -13,24°C. HCN wordt gebruikt als ontsmettings- of desinfectiemiddel, of in chemische syntheses. NaCN en KCN De zouten NaCN en KCN zijn witte, kristallijne vaste stoffen met een lichte amandelgeur. Het smeltpunt van NaCN is 560°C en van KCN 620-635°C. KCN is goed oplosbaar i

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels