Doorgaan naar hoofdcontent

Dihydrogen monoxide

Als arbeidsgeneesheer heb ik een adviserende functie. Tijdens een jaarlijks bedrijfsbezoek aan de aan mij toegewezen bedrijven, ga ik kijken naar de werkposten in het bedrijf en bestudeer ik de stoffen waaraan de werknemers zijn blootgesteld. Op basis hiervan geef ik adviezen over de onderzoeken die best worden uitgevoerd, en welke werknemers best onderworpen worden. Het bedrijf kan zulke adviezen naast zich neerleggen, ik kan maatregelen niet afdwingen. Slechts in uiterste gevallen zal ik genoodzaakt zijn om zelf de arbeidsinspectie te contacteren.
Zo heb ik een aantal bedrijven waar ze gebruik maken van dihydrogen monoxide (DHMO) in het productieproces. In de meeste gevallen wordt dit gelukkig wel toegepast in een gesloten systeem, of desnoods met een goede afzuiging, maar bij één bedrijf wordt het zonder deze maatregelen toegepast. Bij de jaarlijkse onderzoeken vind ik bij een meerderheid van de betrokken werknemers biologisch significante hoeveelheden DHMO terug in de urinestalen.

---
DHMO is een geurloze, kleurloze vloeistof. Het komt o.m. voort uit het onstabiele radicaal Hydroxide, ook gevonden in een aantal caustische, explosieve en giftige substanties zoals zwavelzuur, nitroglycerine en methylalcohol.


Gebruik
DHMO heeft een wijdverspreid gebruik van toepassingen in de industrie, als
- industrieel oplosmiddel en koelvloeistof
- vlamvertrager
- de productie van Styrofoam en van een aantal pesticiden
- de productie van biologische en chemische wapens
- de cultivatie van genetisch gemanipuleerde gewassen

Het gebruik ervan is ook beschreven bij een aantal topatleten, voor het verbeteren van hun prestaties.

Tijdens de tweede wereldoorlog werd DHMO in grote hoeveelheden toegepast in oorlogskampen in Japan en China, voor verschillende vormen van foltering.


Effecten
Blootstelling aan gasvormig DHMO kan ernstige brandwonden veroorzaken. Verlengde blootstelling aan DHMO in vaste toestand geeft ernstige weefselschade. Accidentele inhalatie van zelfs kleine hoeveelheden DHMO kan de dood tot gevolg hebben, evenals ingestie van grote hoeveelheden. Enige tijd geleden was er nog een casus in het nieuws, waarbij DHMO werd toegepast voor een duiveluitdrijving. De "bezeten" vrouw is uiteindelijk aan een overdosis DHMO overleden.

Een acute overdosis van DHMO kan de volgende symptomen geven:
  • Hyperhidrosis (= overmatig zweten)
  • Polyurie (= overmatig urineren)
  • Nausea
  • Braken
  • Hyponatremie (= serum hypotonie)
  • Elektrolieten stoornis

Gecontroleerde hoeveelheden DHMO hebben een stimulerend effect. Bij een aantal topatleten is om deze reden DHMO gebruikt.

DHMO zou mogelijk ook een effect kunnen hebben op de gemoedstoestand. Bij enkele gevallen van aanvallen door agressieve honden, is gebleken dat ze op voorhand DHMO hadden geïngesteerd. In hun bloed kon deze stof ook worden teruggevonden.


DHMO en kanker
Het causatieve verband tussen DHMO en kanker is momenteel nog niet onomstotelijk bewezen, maar een significante hoeveelheid bewijsmateriaal wijst erop dat DHMO minstens een rol in de vorming van een aantal kankers speelt, zoals:
  • Hodgkin lymfoom
  • Ewing sarcoom,
  • Chondrosarcoom,
  • Fibrosarcoom,
  • Multipel myeloom,
  • Colorectale kanker,
  • Leukemie,
  • Basaal celcarcinoom,
  • Squameus celcarcinoom, en
  • Maligne melanoom.
Bij biopsies van deze kankers zijn biologisch significante hoeveelheden DHMO teruggevonden.


DHMO en het milieu
Verschillende bedrijven lozen DHMO rechtstreeks in de rivieren. Bij metingen is gebleken dat DHMO in virtueel alle rivieren is terug te vinden, zeker in de Westerse landen. De stof heeft een bewezen effect op de vissen en planten in deze stromen.


Bronnen
Kijk zeker ook op http://www.dhmo.org
Er staat ook een kortere beschrijving op de Engelstalige Wikipedia, op http://en.wikipedia.org/wiki/DHMO (de Nederlandstalige Wikipedia heeft helaas nog geen artikel hierover).

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...