Doorgaan naar hoofdcontent

Mijn rug op

Het nieuwe schooljaar is begonnen, en weer zie ik hordes jongeren sleuren met zware boekentassen en rugzakken. Vergeleken met de tijd dat ik nog naar school ging (jààren en jààren geleden) lijkt er niet veel veranderd te zijn op dat vlak. Behalve dan de rugzakken - dat was in mijn tijd ab-so-luut verboden. Zou slecht zijn voor de boeken, en het zou er te slordig uitzien. Vandaag de dag daarentegen mag alles.
Maar de ballast is nog steeds hetzelfde gebleven. Waar blijft de informatisering van de scholen? Destijds was er nog sprake van papierloze scholen, fantasiebeelden van klaslokalen met aan elk bureau een computer en een groot projectorscherm aan het hoofd van de klas, maar het lijkt daarentegen alsof er steeds aan een hoger tempo bomen gekapt moeten worden om een steeds groter wordende papierberg te voeden.

Het milieu echter terzijde gelaten, is het dragen van zware lasten ook niet echt bevorderlijk voor de gezondheid van de ruggengraten van onze jonge medemensen. Eigenlijk zou met niet meer dan 15% van het lichaamsgewicht mogen dragen - een kind van 50 kg bv. zou maximum 7,5 kg mogen torsen. Mijn boekentas haalde met gemak de 13 kg, en nu lijkt dat dus niet anders te zijn. Ergonomisch gezien zijn rugzakken beter dan boekentassen. Indien ze goed gedragen worden, gaan ze de rug veel minder belasten dan de eenzijdige torsie door een boekentas. Indien ze goed gedragen worden. Maar dat zie ik niet vaak, want het is "niet cool" om een rugzak over beide schouders te dragen, nee, je moet ze achteloos over één schouder laten slingeren, of halvelings tot aan je middel, of je bent pas kei cool wanneer je het ding achter je aan sleept. Back to square one.

Enfin, ik hoop dat het ooit cool wordt om een rugzak met brede gespen over beide schouders te dragen, of beter nog, een model dat de belasting spreidt over 2/3 aan de achterkant en 1/3e aan de voorkant (geeft een nog lagere belasting van de ruggengraat). De ultieme oplossing zou natuurlijk bestaan uit het verlichten van de last zelf. Maar dat is dus blijkbaar nog niet voor morgen.

Populaire posts van deze blog

Apenpokken - stand van zaken

Apenpokken zijn wereldwijd in opmars, ook in België. Wat is het, hoe wordt het overgedragen, wat zijn de preventiemaatregelen en wat is de huidige stand van zaken in België? Sinds de laatste keer dat ik erover schreef begin juli, is de situatie wat gewijzigd. Onderstaand artikel geeft een overzicht. Wat zijn Apenpokken Monkeypox of Apenpokken (MPX) wordt veroorzaakt door het monkeypoxvirus (MPXV), dat behoort tot de familie van de orthopoxvirussen (waartoe ook het pokkenvirus behoort). Tot nu toe kwam de ziekte vooral voor in beboste delen van Centraal- en West-Afrika, met sporadisch gevallen in andere landen, gelinkt aan een reis naar deze gebieden. Sinds begin mei 2022 verspreidt de ziekte zich echter in Europa en daarbuiten, waarbij besmettingen vooral voorkomen bij mannen die seksuele contacten hebben met mannen, maar niet uitsluitend. Hoe raakt men besmet Om besmet te geraken door het apenpokkenvirus moet men nauw contact hebben met een besmettelijke of ziek persoon. Dit kan optre

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels

Calciumhydroxide in water

Kalkwater of kalkmelk is een oplossing van calciumhydroxide (Ca(OH) 2 ) in water. Calciumhydroxide is weinig oplosbaar in water. “0,17 gram per 100 ml water”. Bron: Chemiekaarten 19 e editie 2004. “Licht oplosbaar in water van 20°C : 1,65 g/l” Bron: Carmeuse.nl In water valt Ca(OH) 2 uiteen in Ca 2+ - en OH - -ionen. Hierdoor ontstaat een basische oplossing. De pH van een oplossing van 0,01% is 11,3. “pH: 11.3 (0.01% at 25 deg C); 12.5 to 12.7 (saturated solution (0.18 g/100 mL) at 25 deg C)” Bron: Intox.org Bij een gesatureerde oplossing (= maximum oplosbare hoeveelheid) bedraagt de pH 12,4 tot 12,8. “pH (saturated solution): 12.4” Bron: Sultanchemists.com “pH: 12,5-12,8 bij een concentratie van 1.070 mg/l” Bron: Carmeuse.nl Bij een langere blootstelling aan calciumhydroxide zullen de huidletsels meer uitgesproken zijn. Dit staat ook als dusdanig vermeld op veiligheidsfiches over calciumhydroxide. “Calcium hydroxide penetrates the ski