Doorgaan naar hoofdcontent

Mijn rug op

Het nieuwe schooljaar is begonnen, en weer zie ik hordes jongeren sleuren met zware boekentassen en rugzakken. Vergeleken met de tijd dat ik nog naar school ging (jààren en jààren geleden) lijkt er niet veel veranderd te zijn op dat vlak. Behalve dan de rugzakken - dat was in mijn tijd ab-so-luut verboden. Zou slecht zijn voor de boeken, en het zou er te slordig uitzien. Vandaag de dag daarentegen mag alles.
Maar de ballast is nog steeds hetzelfde gebleven. Waar blijft de informatisering van de scholen? Destijds was er nog sprake van papierloze scholen, fantasiebeelden van klaslokalen met aan elk bureau een computer en een groot projectorscherm aan het hoofd van de klas, maar het lijkt daarentegen alsof er steeds aan een hoger tempo bomen gekapt moeten worden om een steeds groter wordende papierberg te voeden.

Het milieu echter terzijde gelaten, is het dragen van zware lasten ook niet echt bevorderlijk voor de gezondheid van de ruggengraten van onze jonge medemensen. Eigenlijk zou met niet meer dan 15% van het lichaamsgewicht mogen dragen - een kind van 50 kg bv. zou maximum 7,5 kg mogen torsen. Mijn boekentas haalde met gemak de 13 kg, en nu lijkt dat dus niet anders te zijn. Ergonomisch gezien zijn rugzakken beter dan boekentassen. Indien ze goed gedragen worden, gaan ze de rug veel minder belasten dan de eenzijdige torsie door een boekentas. Indien ze goed gedragen worden. Maar dat zie ik niet vaak, want het is "niet cool" om een rugzak over beide schouders te dragen, nee, je moet ze achteloos over één schouder laten slingeren, of halvelings tot aan je middel, of je bent pas kei cool wanneer je het ding achter je aan sleept. Back to square one.

Enfin, ik hoop dat het ooit cool wordt om een rugzak met brede gespen over beide schouders te dragen, of beter nog, een model dat de belasting spreidt over 2/3 aan de achterkant en 1/3e aan de voorkant (geeft een nog lagere belasting van de ruggengraat). De ultieme oplossing zou natuurlijk bestaan uit het verlichten van de last zelf. Maar dat is dus blijkbaar nog niet voor morgen.

Populaire posts van deze blog

Cyanide

En nog eens een strikt arbeidsgeneeskundig blogartikel. Een van de aan mij toegewezen bedrijven heeft informatie gevraagd over cyanides. Redelijk gespecialiseerde informatie wellicht, maar relevant voor bedrijven die met blauwzuur werken. En om collega's arbeidsgeneesheren en preventieadviseurs het opzoekwerk te besparen, maak ik de tekst ook maar publiek. --- CYANIDE 1. Fysische en chemische eigenschappen HCN Heerlijk verfrissend... eh, ruik ik amandelen? HCN is een kleurloze vloeistof of kleurloos gas met de karakteristieke geur van bittere amandelen. HCN gas en vloeistof zijn mengbaar met water en oplosbaar in ethanol en ether. Het kook- en smeltpunt van HCN zijn respectievelijk 25,70°C en -13,24°C. HCN wordt gebruikt als ontsmettings- of desinfectiemiddel, of in chemische syntheses. NaCN en KCN De zouten NaCN en KCN zijn witte, kristallijne vaste stoffen met een lichte amandelgeur. Het smeltpunt van NaCN is 560°C en van KCN 620-635°C. KCN is goed oplosbaar i

Jicht en jus (d'orange)

Recent heb ik gelezen dat softdrinks een jichtopstoot kunnen veroorzaken! Drinken van twee gesuikerde softdrinks per dag zou de kans op een jichtopstoot met 85% doen stijgen. Het vruchtsuiker (fructose) is verantwoordelijk voor dit verhoogd risico, dieetdranken geven geen probleem. Ook andere producten die fructose bevatten (fruitsappen, appels en sinaasappels) geven een verhoogde kans op jicht!? Kijk, dat is dus nieuw voor mij. In alle overzichtslijstjes voor jichtlijders vind je net terug dat je fruit naar believen mag nuttigen. Snoepjes die fructose bevatten moet je dan weer vermijden. Ja, het wordt soms verwarrend. Jicht is een reumatische aandoening. Ze is al heel lang geleden beschreven.  De Griekse geneesheer Hippocrates had het er 25 eeuwen geleden al over. Men dacht wel altijd dat jicht een gevolg was van een overdaad aan alcohol en rijkelijke maaltijden. De jichtlijder kreeg alle schuld voor zijn ziekte in de schoenen geschoven. Maar het is een te hoog urinezuurgehal

Is maté oké?

Maté is een infusie van yerba maté bladeren in heet water. Het lijkt nog het meeste op thee, en wordt in de Zuid-Amerikaanse landen ook in plaats hiervan en in plaats van koffie gedronken. Eeuwenoud symbool van gezondheid en vriendschap, is deze drank er hét sociale bindmiddel. Maté is ook in de lage landen verkrijgbaar, in kruidenwinkels maar ook in grootwarenhuizen. En het heeft een afzetmarkt. Niet alleen bij inwijkelingen uit Zuid-Amerika. Maté wordt, naast groene thee, namelijk ook aanbevolen als hulpmiddel bij afvallen. Op een relatief bekende website staat maté geklasseerd onder "planten zonder risico", "... U kunt ook rechtstreeks thee van maté of groene thee nemen: gemakkelijk te vinden en veelvuldig gebruikt ..." Tal van dieetwebsites raden ook maté aan, omwille van tal van redenen: naast bijkomend gewichtsverlies, heeft het een beschermend effect op het hart. Het doet de slechte cholesterol dalen en beschermt tegen beschadigingen van het DNA. Het h