Doorgaan naar hoofdcontent

Het KB Re-integratie. Wat als de werknemer niet akkoord gaat? Deel 2: het advies

Okee, met vernieuwde energie beginnen we aan deel twee van de artikelreeks over het KB Re-integratie, en wat te doen wanneer de werknemer niet akkoord gaat met een stap in het proces.

In dit deel beschrijf ik wat er gebeurt wanneer de werknemer op het gezondheidstoezicht bij de pa-ag (preventieadviseur-arbeidsgeneesheer, ofte arbeidsarts) is geweest, maar niet happy is met het advies dat de arts opgesteld heeft.
De werknemer is niet akkoord met het advies van de bedrijfsarts
De re-integratiebeoordeling is een nieuw type onderzoek dat beschreven staat in het KB Gezondheidstoezicht, en in vergelijking met de andere onderzoeken toch een beetje een specialleke.
Om te beginnen moet de arts niet bij afloop van het onderzoek een formulier voor de gezondheidsbeoordeling afleveren aan de werknemer. Voor dit type onderzoek moet hij binnen de veertig werkdagen na ontvangst van het verzoek een FRB (formulier voor de re-integratiebeoordeling) opstellen, en ervoor zorgen dat dit document wordt overgemaakt aan de werknemer en werkgever. Op welke wijze? Dat staat niet beschreven in het KB. Het veiligst zou misschien nog zijn via een aangetekend schrijven, of door de werknemer terug op onderzoek uit te nodigen. Maar de concrete toepassing kan verschillen afhankelijk van de externe of interne dienst.
Er zijn vijf types adviezen die de pa-ag kan formuleren op het FRB, en dat zijn:
  1. Kan op termijn het overeengekomen werk hervatten, en tussentijds aangepast of ander werk is mogelijk.
  2. Kan op termijn het overeengekomen werk hervatten, en tussentijds aangepast of ander werk is niet mogelijk.
  3. Definitief ongeschikt om het overeengekomen werk te hervatten, en aangepast of ander werk is mogelijk.
  4. Definitief ongeschikt om het overeengekomen werk te hervatten, en aangepast of ander werk bij dezelfde werkgever is niet mogelijk.
  5. Opstart traject is om medische redenen nog niet mogelijk.
In ieder geval, de werknemer gaat dus niet akkoord met het advies. Want dat scenario beschrijf ik in deze reeks. Wat gebeurt er nu?

Wel, de werknemer kan in beroep gaan tegen de beslissing, zoals bij de andere types gezondheidstoezicht, maar alleen wanneer hij definitief ongeschikt is verklaard (opties 3 en 4).

Hij moet dan binnen de zeven werkdagen na ontvangst van het FRB een aangetekende brief sturen naar de geneesheer-inspecteur arbeidsinspectie, en ook de werkgever verwittigen. De geneesheer-inspecteur roept de pa-ag en de behandelende arts op, eventueel ook de werknemer zelf. Binnen de 31 werkdagen na ontvangst van het beroep, is een beslissing genomen.

Ik verwacht vooral een beroep tegen beslissing vier. Want dat is het scenario waarbij de pa-ag al aangeeft dat de werknemer het werk nooit meer kan doen, en de werkgever ook geen ander werk kan voorzien; dat de werknemer dus ontslagen zal worden om medische redenen. Dit is zoals de vroegere medische overmacht, waarbij de werkgever en werknemer de overeenkomst kunnen beëindigen zonder opzeg.
Wat gebeurt er tijdens de beroepsprocedure? Als de werknemer in ziekteverlof is, blijft hij in ziekteverlof. Mocht hij/zij het werk hervatten, dan moet de werkgever dat ook ter beschikking stellen. Behalve wanneer het een veiligheids- of waakzaamheidsfunctie betreft, of risico ioniserende straling, ernstige besmettelijke ziekte, of in het kader van moederschapsbescherming. Wat als de werkgever de functie niet ter beschikking heeft? Dat is perfect mogelijk; als een werknemer vervangen werd bijvoorbeeld, en de vervanger niet zomaar kan schuiven. Dan zou je als werkgever tijdelijke overmacht kunnen inroepen, en de werknemer via een C3-2 formulier gedurende deze periode naar de RVA sturen.

Ben je nog mee? Indien ja, wow! Dan krijg je nog de volgende denkoefening mee.

Wat als de pa-ag optie drie heeft aangevinkt, met name dat de werknemer definitief ongeschikt is om het overeengekomen werk te hervatten, maar dat aangepast of ander werk bij de huidige werkgever mogelijk is. De werknemer is akkoord, want hij kan effectief het werk niet meer doen, en is blij dat hij een andere functie zal kunnen bekleden. In dit scenario heeft de werkgever een jaar (twaalf maanden) de tijd om een re-integratieplan op te stellen.

Beeld je nu eens in dat de werkgever na elf maanden zegt: eh, oeps, de economische toestand is gewijzigd, en ik heb niet langer de mogelijkheid om een aangepaste functie te voorzien. Sorry hoor. Maar je was dus definitief ongeschikt volgens het FRB? Wel, hier is dan het gemotiveerd verslag dat ik moet invullen; je hebt vijf werkdagen om aan te geven of je al dan niet akkoord gaat. Maar wat je ook aanvinkt maakt niet echt uit, want either way, hier is je C4 om medische redenen. Toedeloe!

De werknemer kan niet in beroep gaan, want het is al ruim meer dan zeven werkdagen sinds ontvangst van het FRB. Ja, hij zal wel nog naar de rechtbank kunnen gaan. Maar wat gaat hier de uitkomst zijn? Dat zal heel sterk gaan afhangen van de precieze situatie, en voor ruime interpretatie vatbaar zijn.

Okee, ik ben uitgeput. Einde van dit artikel.

Populaire posts van deze blog

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels

Calciumhydroxide in water

Kalkwater of kalkmelk is een oplossing van calciumhydroxide (Ca(OH) 2 ) in water. Calciumhydroxide is weinig oplosbaar in water. “0,17 gram per 100 ml water”. Bron: Chemiekaarten 19 e editie 2004. “Licht oplosbaar in water van 20°C : 1,65 g/l” Bron: Carmeuse.nl In water valt Ca(OH) 2 uiteen in Ca 2+ - en OH - -ionen. Hierdoor ontstaat een basische oplossing. De pH van een oplossing van 0,01% is 11,3. “pH: 11.3 (0.01% at 25 deg C); 12.5 to 12.7 (saturated solution (0.18 g/100 mL) at 25 deg C)” Bron: Intox.org Bij een gesatureerde oplossing (= maximum oplosbare hoeveelheid) bedraagt de pH 12,4 tot 12,8. “pH (saturated solution): 12.4” Bron: Sultanchemists.com “pH: 12,5-12,8 bij een concentratie van 1.070 mg/l” Bron: Carmeuse.nl Bij een langere blootstelling aan calciumhydroxide zullen de huidletsels meer uitgesproken zijn. Dit staat ook als dusdanig vermeld op veiligheidsfiches over calciumhydroxide. “Calcium hydroxide penetrates the ski

Goed nieuws en slecht nieuws

Wat wil je het eerste horen? "Okee, ik heb goed nieuws en slecht nieuws." Je hebt deze zin ongetwijfeld zelf al eens gebruikt. Ik zelf ook; als arts, als ouder en als manager. En waarschijnlijk heb je dezelfde neiging als ik: je begint liefst met het goede nieuws. "Okee, even de resultaten overlopen. Laat ons beginnen met het positieve..." (vriendelijke glimlach) "Ja, algemeen beschouwd waren je jaarresultaten heel goed. Zoals je kunt zien in deze grafiek, scoor je duidelijk boven het gemiddelde, op alle gemeten parameters. Maar -" "Wat zijn parameters, papa?" Tja, mijn jongste dochter is nog maar net vier, ik moet regelmatig dergelijke woorden uitleggen.  Maar plaats jezelf eens in de positie van een student die de uitslag van haar testscores gaat krijgen, of een patiënt die van zijn dokter de resultaten van een bloedanalyse te horen zal krijgen. Denk er echt over na. Wat wil je het eerste horen, het goede nieuws of het slechte ni