Een vraag die mij nu al een aantal keer is gesteld, naar aanleiding van het nieuwe KB re-integratie; tijd om er even een kort blogartikel aan te wijden.
Ah, de definitieve overmacht. Al jaren een nagel aan mijn doodskist. In 2007 heb ik me zelfs laten verleiden tot het schrijven van een aantal fictiestukjes hierover (zie de triptiek Definitieve overmacht – Het verleden, Het heden en De toekomst).
Het toekomstverhaal is helaas echter nooit bewaarheid geworden, en met de huidige wetswijziging is de toen verschenen wettekst (die nooit effectief in werking is getreden) in haar geheel definitief in de vuilbak verdwenen. Nee, het vuile werk zal nog steeds door de bedrijfsarts en de werkgever opgeknapt moeten worden.
Op 30 december is dus een nieuwe wettekst verschenen in het Belgisch Staatsblad, dat de formaliteiten rond het einde van de arbeidsovereenkomst wegens overmacht als gevolg van definitieve arbeidsongeschiktheid beschrijft. In artikel 34 van de wet van 3 juli 1978 betreffende de arbeidsovereenkomsten staat nu:
“De arbeidsongeschiktheid ten gevolge van ziekte of ongeval, waardoor het voor de werknemer definitief onmogelijk wordt om het overeengekomen werk te verrichten, kan slechts een einde maken aan de arbeidsovereenkomst wegens overmacht nadat het reïntegratietraject van de werknemer die het overeengekomen werk definitief niet kan uitoefenen, vastgesteld krachtens de wet van 4 augustus 1996 betreffende het welzijn van de werknemers bij de uitvoering van hun werk, is beëindigd.”
Ofwel:
“Ach zo, de werknemer geeft zelf aan dat hij het werk niet meer kan doen? Mooi. Maar je zal toch de hele rataplan van het re-integratietraject moeten doorlopen, vooraleer je hem mag ontslaan wegens medische overmacht.”
Begrijp me goed, je kunt nog steeds de arbeidsovereenkomst beëindigen mits opzeggingstermijn of –vergoeding, en dan moet je de hele paperassenmolen niet doorlopen. Maar onmiddellijke stopzetting omwille van overmacht? Forget about it.