Doorgaan naar hoofdcontent

Medische overmacht anno 2017 in vijf eenvoudige stappen

Ik heb het in een recent blogartikel al meegegeven: je kunt een werknemer niet langer ontslaan omwille van medische redenen, zonder een re-integratietraject aan te vragen. In dit artikel leg ik in vijf eenvoudige stappen uit wat je concreet moet doen om dit proces zo vlot mogelijk te laten verlopen.
 
Deze werkgever volgde niet mijn vijf eenvoudige stappen.

Okee zeg je, je kunt als werkgever een werknemer niet meer tegen diens wil ontslaan om medische redenen. Uiteraard. Maar wanneer de werknemer hier zélf mee komt, met een attest van de behandelende arts dat attesteert dat de werknemer definitief ongeschikt is voor de bedongen arbeid? Dan kan het uiteraard wel nog zonder de hele reutemeteut, niet?

Euh, nee. Heb je mijn vorig artikel niet gelezen? In de wet staat expliciet beschreven dat je het traject moet doorlopen:
De arbeidsongeschiktheid ten gevolge van ziekte of ongeval, waardoor het voor de werknemer definitief onmogelijk wordt om het overeengekomen werk te verrichten, kan slechts een einde maken aan de arbeidsovereenkomst wegens overmacht nadat het reïntegratietraject van de werknemer die het overeengekomen werk definitief niet kan uitoefenen ... is beëindigd.

Ik ga hier enkel het scenario beschrijven waarin de medische overmacht geschiedt op vraag van (of tenminste met akkoord van) de werknemer.


Stap 1 - De aanvraag van het traject

Als de werknemer meer dan vier maanden aan één stuk in ziekteverlof is, en niet sinds vóór 1 januari 2016, dan kun je nu als werkgever het traject aanvragen bij je externe dienst. Het kan ook als je werknemer je een attest met verklaring tot "definitief ongeschikt voor het overeengekomen werk" aflevert van zijn behandelend arts.
Of je kunt dit (zoals bij de oude procedure) overlaten aan de werknemer, die het zelf of via zijn behandelend arts aanvraagt.
Ik heb hier gehyperlinkt naar de website van Attentia, mijn werkgever. Maar normaal gezien vind je gelijkaardige documenten op de website van jouw externe dienst. Zijn die er niet? Dan is het hoog tijd om te veranderen van externe dienst...
Oh, en het kan uiteraard ook via de adviserend geneesheer. In dat geval verneem je dit via je pa-ag. De overige stappen blijven wel dezelfde.


Stap 2 - Het onderzoek bij de preventieadviseur-arbeidsgeneesheer

In deze stap is overleg voorzien van de pa-ag met alle betrokken partijen (werkgever, werknemer, behandelend arts, etc.), op basis waarvan hij een advies kan opstellen op het FRB (het formulier voor de re-integratiebeoordeling). Hij heeft veertig werkdagen na ontvangst van het re-integratieverzoek om dit document af te leveren.
De pa-ag overhandigt het FRB aan de werknemer en aan de werkgever (en een kopie aan de adviserend geneesheer van het ziekenfonds. Waarom? Daarom.).
Idealiter heeft de pa-ag op het moment van het consult het nodige al ter beschikking: een attest van de behandelend arts dat de werknemer definitief ongeschikt is voor het bedongen werk, een verklaring van de werkgever dat er geen aangepast werk voorhanden is, en een werknemer die hier ook mee akkoord gaat.
In dat geval kan de pa-ag onmiddellijk een FRB opstellen waarop hij aangeeft dat de werknemer definitief ongeschikt is, en er geen aangepast werk mogelijk is binnen de onderneming.
Bespaart ook een heleboel administratieve rompslomp achteraf (zoals "hoe bewijs je dat de werknemer het FRB ontvangen heeft").


Stap 3 - Afwachten van het aflopen van de beroepstermijn

De werknemer heeft na ontvangst van het FRB zeven werkdagen om alsnog in beroep te gaan tegen de beslissing van de pa-ag. Dus als werkgever moet je wachten met de volgende stap tot deze periode afgelopen is.
Terwijl we toch aan het wachten zijn, geef ik nog mee wat je in tussentijd met de werknemer moet aanvangen.
Is hij in ziekteverlof? Dan blijft hij gewoon verder in ziekteverlof.
Is hij aan het werk? (weinig waarschijnlijk in dit scenario, maar niet onmogelijk). Verschillende mogelijkheden. Of hij gaat gedurende deze periode in ziekteverlof, of hij blijft verder werken met al dan niet aangepast werk, of (wanneer het een veiligheids- of waakzaamheidsfunctie betreft, moederschapsbescherming, ioniserende straling of ernstige besmettelijke ziekte, en geen aangepast werk mogelijk is) een tijdelijke schorsing van de arbeidsovereenkomst via een C3-2 formulier.


Stap 4 - Het re-integratieplan of het verslag

Er is geen stap 4. Yay!
Want in artikel 75/5 paragraaf 1 staat deze situatie beschreven als eerste optie: dat het re-integratieplan definitief beëindigd is wanneer de werkgever het FRB ontvangen heeft en de beroepsprocedure is afgelopen. Optie 2 is het verslag dat een plan niet mogelijk is ook al denkt de pa-ag van wel, en optie 3 het plan dat door de werknemer geweigerd is.
Dit gezegd zijnde: je moet als werkgever in stap 2 wel gemotiveerd hebben waarom er geen re-integratieplan kan worden opgestart. Dit is de argumentatie die de pa-ag in het gezondheidsdossier noteert. Een voorbeeld kan zijn: Er is geen aangepast werk mogelijk binnen deze ondernemingen omwille van operationele beperkingen in de taakverdeling. Of: er is geen functie mogelijk die beantwoordt aan de restcapaciteiten van de werknemer zoals geformuleerd door de pa-ag. Of: ik kan niets aanvangen met deze kerel, en ik ben blij en opgelucht dat ik van hem via deze weg verlost geraak. Ik ben er wel niet zeker van of deze laatste motivering rechtsgeldig blijkt, moest bijvoorbeeld de arbeidsinspectie hier later op terug komen...


Stap 5 - Het ontslag om medische redenen

Nu kun je gewoon het C4 om medische redenen afleveren, en dit leidt tot de onmiddellijke verbreking van de arbeidsovereenkomst; dit is niet gewijzigd.
 
 
 
Dus, wat hebben we geleerd vandaag? Als je het goed voorbereidt en iedereen akkoord is, kun je ook in de nieuwe wetgeving deze procedure nog relatief vlot afronden.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...