Doorgaan naar hoofdcontent

Pontiackoorts

Pontiackoorts of legionellagriep is een milde griepachtige ziekte veroorzaakt door legionellabacteriën, die vaak eerder gezonde en jonge personen beïnvloeden. De benaming komt voort van een epidemie in Pontiac, Michigan, waar werknemers in een groot kantoorgebouw enkele dagen hoge koorts, spierpijn en hoofdpijn hadden gekregen. In tegenstelling tot Legionellose (de Veteranenziekte) veroorzaakt pontiackoorts geen longontsteking.
 


Oorzaak

Pontiackoorts kan worden veroorzaakt door legionella pneumophila, legionella longbeachae, legionella feeleii, legionella micdadei en legionella anisa.
De precieze pathogenese van pontiackoorts is niet goed gekend, maar het ziektebeeld zou mogelijk te wijten zijn aan een reactie op bacteriële endotoxinen eerder dan aan een klassieke infectieziekte.
Legionellabacteriën komen voor in waterige milieus en vochtige bodem.
Bij lang stilstaand water met een temperatuur tussen de 20 en 50 °C en een zuurtegraad tussen 5 en 8,5 kan de bacterie zich vermeerderen in slijmlaagjes (biofilms). Het temperatuursoptimum ligt rond de 37 °C. Bij water onder de 20° C vermenigvuldigt legionella zich niet. Ze kunnen er wel in overleven. Water met een temperatuur boven de 55° C doodt de legionellabacterie.
Via warmwatercircuits en via de kraan, douches, whirlpools, airconditioning en koeltorens worden de bacteriën door verneveling verspreid en ingeademd.
Overdracht van mens op mens is nooit aangetoond.


Werksituaties en beroepen met risico op pontiackoorts

-       Tuinbouw/tuincentra
-       Tandartsen en tandartsassistenten
-       Technici van koeltorens
-       Technici in de industrie (metaalverwerking)
-       Schoonmakers
-       Thuiszorg (weinig gebruikte douches) of verzorgingstehuizen
-       Scheepsvaart en de transportsector/ buschauffeurs: werk in de nabijheid van whirlpools en reizigers


Symptomen

Na een korte incubatieperiode van één tot drie dagen treden acute griepachtige verschijnselen op: koorts, koude rillingen, hoofdpijn, spierpijn, vermoeidheid, mogelijk ook droge hoest. Er zijn geen tekenen van longontsteking. Na twee dagen tot een week treedt spontaan herstel op. De meeste mensen worden niet ziek na besmetting.


Diagnose

De diagnose wordt in eerste instantie gesteld op basis van het kenmerkende klachtenpatroon, en objectivatie van blootstelling aan de legionellabacterie.
Een longfoto toont geen afwijkingen.
Legionellabacteriën worden gedetecteerd aan de hand van microbiologische diagnostiek: kweek, urine-antigeentest, serologie, PCR (polymerasekettingreactie), DFA (directe immunofluorescentie antilichaammethode). Bij pontiackoorts is er geen longontsteking, waardoor het extra moeilijk wordt om voldoende bacteriën te verzamelen en zodoende hun aanwezigheid te objectiveren.


Behandeling

Pontiackoorts wordt symptomatisch behandeld, met name met koortsremmers en pijnstillers. Bij meer uitgesproken symptomen is een behandeling met antibiotica aangewezen. Er is geen vaccin beschikbaar.


Preventie

De kern van ieder legionellabeheersplan is dat er geen groei van de bacterie optreedt. Centraal bij de preventie staat de temperatuur van het leidingwater.
Bij een goede beheersing is er geen indicatie voor het dragen van persoonlijke beschermingsmiddelen. Maar in risicovolle situaties, waarbij onvoldoende preventieve of beheersmaatregelen mogelijk zijn, is het dragen van een mondneusmasker (minstens FFP2) noodzakelijk. Hierbij kan bijvoorbeeld gedacht worden aan luchtbevochtigingsinstallaties met een verdachte status, of bij onderhoudswerkzaamheden waarbij gebruik wordt gemaakt van een hogedrukreiniger.
 
Dit artikel van mijn hand is eerder verschenen in PreventActua 18/2017, naar aanleiding van de klachten bij meer dan 100 werknemers van het West-Vlaamse bedrijf Clarebout Potatoes.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...