Doorgaan naar hoofdcontent

Werkgevers geven wél aangepast werk (en dat weet iedereen met een basiskennis statistiek)

"Het re-integratiebeleid faalt." "Werkgevers geven veel te weinig aangepast werk." "Ze zijn alleen geïnteresseerd in ontslag wegens medische overmacht en de bedrijfsartsen spelen dit spelletje mee." Dit soort berichten duikt de laatste tijd steeds vaker op in media. Op zes oktober jongstleden bijvoorbeeld. En de beweringen lijken wel gestoeld op objectieve data, maar de interpretatie van die gegevens is verkeerd.



Correcte interpretatie cijfers noodzakelijk

Voor de criticasters is het verleidelijk om negatieve conclusies te trekken uit de recente cijfers die de christelijke vakbond opvroeg bij zes preventiediensten. Deze cijfers geven een overzicht van alle beslissingen van de bedrijfsartsen in de eerste helft van 2017. Daaruit blijkt dat in zeven op de tien gevallen een officieel re-integratietraject leidt tot 'optie D': onmiddellijk ontslag om medische redenen. Hierdoor kan de werkgever zonder opzegperiode of -vergoeding de arbeidsovereenkomst beëindigen.


De conclusie lijkt eenvoudig: de werkgever biedt te weinig aangepast werk aan en zou enkel geïnteresseerd zijn in ontslag door medische overmacht. Maar het is statistisch fout om enkel te kijken naar die trajecten waarin de arbeidsgeneesheer een beslissing neemt in een officieel re-integratietraject. Voor een correct beeld moet je álle adviezen analyseren die in deze periode zijn opgesteld.

Gewone werkhervattingen tellen ook mee

Onlangs heb ik bij een grote werkgever in detail niet alleen gekeken naar de re-integratietrajecten, maar naar alle adviezen die er in het eerste kwartaal van 2017 zijn gesteld. Zo had de winkelketen acht officiële re-integratiedossiers. Zes daarvan hadden conclusie D, de klassieke medische overmacht, op het formulier voor de re-integratiebeoordeling.

Maar in dezelfde periode zijn er bij deze werkgever ook 234 "gewone" werkhervattingsonderzoeken geweest van werknemers die minstens een maand met ziekteverlof waren, met aanbevelingen tot progressieve werkhervattingen in tijdelijk of definitief aangepast werk.

Aangepast werk in maar liefst driekwart van de gevallen

Wanneer we die aanbevelingen vertalen naar de categorieën van het formulier voor de re-integratiebeoordeling, dan leidt dat tot heel andere bevindingen dan de conclusies die de pers ons voorschotelde. In driekwart van de gevallen heeft de bedrijfsarts tijdelijk of definitief aangepast of ander werk voorgesteld. Ontslag om medische redenen wordt slechts in een luttele 3 procent toegepast.
  • A: 136 (tijdelijk ongeschikt, aangepast werk mogelijk)
  • B: 38 (tijdelijk ongeschikt, geen aangepast werk mogelijk)
  • C: 46 (definitief ongeschikt, aangepast werk mogelijk)
  • D: 6 (definitief ongeschikt, geen aangepast werk mogelijk = medische overmacht)
  • E: 14 (nog geen opstart traject mogelijk)
 
Werkgevers geven dus wel degelijk aangepast werk en bedrijfsartsen en andere preventieadviseurs spelen daarbij een belangrijke rol. Het zou jammer zijn dat de bevolking op het verkeerde been gezet zou worden door een onvolledig en vertekend beeld van de werkelijkheid.
 
Dit artikel is eerder verschenen op Artsenkrant.com

Populaire posts van deze blog

Apenpokken - stand van zaken

Apenpokken zijn wereldwijd in opmars, ook in België. Wat is het, hoe wordt het overgedragen, wat zijn de preventiemaatregelen en wat is de huidige stand van zaken in België? Sinds de laatste keer dat ik erover schreef begin juli, is de situatie wat gewijzigd. Onderstaand artikel geeft een overzicht. Wat zijn Apenpokken Monkeypox of Apenpokken (MPX) wordt veroorzaakt door het monkeypoxvirus (MPXV), dat behoort tot de familie van de orthopoxvirussen (waartoe ook het pokkenvirus behoort). Tot nu toe kwam de ziekte vooral voor in beboste delen van Centraal- en West-Afrika, met sporadisch gevallen in andere landen, gelinkt aan een reis naar deze gebieden. Sinds begin mei 2022 verspreidt de ziekte zich echter in Europa en daarbuiten, waarbij besmettingen vooral voorkomen bij mannen die seksuele contacten hebben met mannen, maar niet uitsluitend. Hoe raakt men besmet Om besmet te geraken door het apenpokkenvirus moet men nauw contact hebben met een besmettelijke of ziek persoon. Dit kan optre

Jicht en jus (d'orange)

Recent heb ik gelezen dat softdrinks een jichtopstoot kunnen veroorzaken! Drinken van twee gesuikerde softdrinks per dag zou de kans op een jichtopstoot met 85% doen stijgen. Het vruchtsuiker (fructose) is verantwoordelijk voor dit verhoogd risico, dieetdranken geven geen probleem. Ook andere producten die fructose bevatten (fruitsappen, appels en sinaasappels) geven een verhoogde kans op jicht!? Kijk, dat is dus nieuw voor mij. In alle overzichtslijstjes voor jichtlijders vind je net terug dat je fruit naar believen mag nuttigen. Snoepjes die fructose bevatten moet je dan weer vermijden. Ja, het wordt soms verwarrend. Jicht is een reumatische aandoening. Ze is al heel lang geleden beschreven.  De Griekse geneesheer Hippocrates had het er 25 eeuwen geleden al over. Men dacht wel altijd dat jicht een gevolg was van een overdaad aan alcohol en rijkelijke maaltijden. De jichtlijder kreeg alle schuld voor zijn ziekte in de schoenen geschoven. Maar het is een te hoog urinezuurgehal

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels