Vooreerst: ik ben
fan van de nieuwe voedingsdriehoek die het Vlaams Instituut Gezond Leven (het
vroegere Vigez) recent heeft uitgebracht. Een hele verbetering ten opzichte van
de oude versie. Duidelijk, eenvoudig, wetenschappelijk onderbouwd; een
toonbeeld van goede communicatie en informatieoverdracht.
Ik heb van een
aantal vrienden en familieleden wel vragen gekregen over de prominente plaats
voor de aardappel. Moeten we daar nu méér van eten? Hoe is dat mogelijk? Volgens
de door hen gekoesterde kookbijbels van voedingsgoeroe’s zoals Pascale
Naessens en Sandra Bekkari zijn aardappelen toch gedrochten des duivels, gruwelijke
gewassen die verworpen moeten worden en vervangen door hemelse superfoods zoals
quinoa? Enkel een ongeschoren boer als Jeroen Meus waagt het nog om een patat
als valabele voedingsbron te beschouwen.
Maar nee hoor, de
aardappel heeft wel degelijk een terechte plaats in het bovenste echelon. En
het combineren van koolhydraten met proteïnen en vetten kan ook geen kwaad.
Integendeel, het maakt deel uit van een gezonde, evenwichtige voeding.
Ik erger me blauw
aan die voedingshypes, getuige mijn eerdere blogartikels zoals “superfoodonzin”
en meer dan een dozijn andere. Gezonde voeding is niet complex: Eet voedsel.
Niet te veel. Voornamelijk planten. (Michael Pollan, "In Defense of Food:An Eater's Manifesto").
Maar het is
natuurlijk trendyer, hipper om te beweren dat de bron van de eeuwige jeugd te
vinden is door het consumeren van weinig gekende, exotisch klinkende producten.
Een appel per dag houdt de dokter niet meer weg, je moet je volproppen met gojibessen.
Ook al is de appel goedkoop fruit dat laag is aan calorieën en tjokvol vitamines
zit.
Idem dito voor de
aardappel. Familiarity breeds contempt. Onlangs heb ik John Reader’s "The Untold History of the Potato" gelezen, en het heeft me een nieuwe appreciatie opgeleverd
voor dit bescheiden gewas. Deze voedzame plant bevat niet alleen de voor ons
hoogstnodige complexe koolhydraten, maar ook tal van mineralen en vitamines.
Het heeft in de
voorbije eeuwen in Europa mee geleid tot de bevolkingsexplosie, omdat het een
probaat middel was tegen de destijds heersende hongersnoden. Een mens kan overleven
(en gezond blijven!) op een dieet van enkel aardappelen en af en toe boter (of
andere vetten).
De astronaut Mark
Watney deed het recent nog in Andy Weir’s "The Martian", een science-fictionboek
verfilmd met Matt Damon in de hoofdrol. Ok, een Hollywood blockbuster is
misschien niet het beste argument, maar het boek is wel gebaseerd op
wetenschappelijke feiten.
Begrijp me goed,
ik adverteer niet een eenzijdig dieet van aardappelen. Maar moest men in onze
contreien niet dermate vertrouwd zijn met deze plant, dan zou het zeer
waarschijnlijk, en in feite ook met recht en rede, aanspraak maken op de titel
van… superfood.