Doorgaan naar hoofdcontent

Boeken '10 top 10

Ik weet het, strikt gezien eindigt het huidige decennium pas op 31/12/2020. Maar whatever. Bij deze mijn favoriete tien boeken van het voorbije decennium.

Eerst even een round-up. In de voorbije tien jaar heb ik 1.186 boeken gelezen. 222 ervan heb ik vijf sterren op vijf gegeven. In totaal 698 fictieboeken, 488 non-fictie; ongeveer een 60-40 verhouding dus. De laatste jaren echter is die verhouding omgeslagen: in 2019 waren 57% van mijn boeken non-fictie. 


Het zijn ook voornamelijk non-fictieboeken die me echt meerwaarde geven. Ja, ik heb zeker genoten van de sci-fi Remembrance of Earth's Past-trilogie van Cixin Liu en de fantasy Discworld-serie van Terry Pratchett. Van de technotriller Daemon van Daniel Suarez heb ik absoluut genoten (zeker de audioboekversie), en ook van het heerlijk grappig verhaaltje Fortunately, The Milk van Neil Gaiman. Ik heb ook een verdiende vijf sterren gegeven aan klassiekers zoals 1984 van George Orwell, Lord of the Flies van William Golding en Slaughterhouse-Five van Kurt Vonnegut. En elk nieuw boek dat verschijnt van Anthony Horowitz, Robert Galbraith, Mo Hayder, Neal Stephenson of Blake Crouch zal ik zeker oppikken. Maar voor mijn top 10 zal ik uitsluitend non-fictie boeken opsommen. En bovendien, via deze paragraaf heb ik toch mijn favoriete fictieboeken mee naar binnen laten glippen…

Okee, hieronder dus mijn top 10 van favoriete boeken van de jaren '10, in chronologische volgorde.


Dit boek heb ik in 2011 gelezen, en ik werd een instant fan van deze neuroloog. Misschien is hij nog meer bekend omwille van zijn verfilmde "Awakenings", maar in feite bevatten al zijn boeken een mix van boeiende case-studies, een sprankeltje humor en ook een zekere dosis tragiek.


Thinking, Fast and Slow van Daniel Kahneman
Misschien is dit boek, dat ik in 2012 gelezen heb, wel mijn favoriet van het voorbije decennium. Zulk een inzicht in het menselijk gedrag. Het is dan ook op basis van dat onderzoek, dat Kahneman een verdiende Nobelprijs in Economische (!) wetenschappen gewonnen heeft.


The Power of Habit van Charles Duhigg
Ook in 2012: hoe je door het aanleren van goede gewoontes je doelen kunt halen. Deze principes pas ik ook al jaren met succes toe. Wil jij dat ook? Lees dan dit boek.


In 2015 kreeg ik dankzij dit boek echt inzicht op welke wijze menselijke samenlevingen ontwikkelen, wat doorslaggevende factoren zijn. Echt heel interessant.


Deze voormalige internationale gijzelaar onderhandelaar voor de FBI leerde me in 2016 hoe je onderhandelingen moet benaderen: doe geen water in de wijn, deins niet terug voor mogelijke conflicten maar hou voet bij stuk. Ik doe dit nog steeds niet vaak genoeg.


Ook in 2016 las ik dit. Eigenlijk zou elke leerkracht dit boek moeten lezen. Ik heb me toen ook voorgenomen dat ik voor de opvoeding van mijn dochters rekening zal houden met de lessen uit deze publicatie.


Mijn favoriet van 2017. Dit boek heeft me doen inzien dat ik niet de juiste prioriteiten stel. Geeft het (voor mij althans) revolutionaire voorstel om niet al je mails te beantwoorden, en om moeilijk bereikbaar te zijn. Still working on it...


Professor West is een Brits theoretisch natuurkundige. In Scale geeft hij enorm boeiende inzichten in de onderliggende schalingswetten bij verandering van grootte in biologische organismen, processen, steden, organisaties en dergelijke meer. Dit boek heb ik in 2018 gelezen is ook een van mijn all-time favorieten geworden.


De onderliggende wetenschap van timing heb ik in 2018 leren kennen. Start de school een half uur later, en de testresultaten van de leerlingen verbeteren significant. En tal van gelijkaardige inzichten. 


Deze helaas overleden dokter en statisticus heeft wel nog dit boek kunnen laten afwerken. In 2019 las ik zijn boeiende inzichten in wereldtrends. Als je dit boek niet leest, bekijk dan op zijn minst zijn  TED-talks.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...