Dat gezondheidsadvies heb ik opgepikt in The End of Illness
van David B. Agus, MD. De constante lokale fysieke stress die oncomfortabele
schoenen geven, zouden leiden tot een (niet uitgesproken, maar desalniettemin
aanwezige) chronische inflammatoire reactie. De energie die je lichaam hieraan
besteedt, kan het niet aanwenden om andere agressors te bestrijden.
Ik zie hier wel de logica van in. Het geeft de
term “killer heels” alleszins een nieuwe dimensie.
Misschien vind ik de
comfortabele-schoenen-hypothese wel aantrekkelijk als concept, omdat ik deze
raad zelf al verschillende jaren in de praktijk breng. Ik heb namelijk een aantal
jaar geleden een heel comfortabel paar schoenen gevonden; het model wordt zelfs
aan diabetespatiënten aangeraden.
Ik heb uiteindelijk zes paar van deze schoenen gekocht. Wanneer het ene paar versleten is, ga ik over op het volgende.
Een tijd terug heb ik toch eens een ander model uitgeprobeerd. Na één dag ben ik terug overgestapt op mijn vertrouwde schoeisel.
En ik heb met mijn huidige paar dit jaar alleen al meer dan 2,5 miljoen stappen gedaan, dus ze worden ook intensief gebruikt. Een degelijk paar schoenen lijkt me dus effectief een goede investering.
Ik heb uiteindelijk zes paar van deze schoenen gekocht. Wanneer het ene paar versleten is, ga ik over op het volgende.
Een tijd terug heb ik toch eens een ander model uitgeprobeerd. Na één dag ben ik terug overgestapt op mijn vertrouwde schoeisel.
En ik heb met mijn huidige paar dit jaar alleen al meer dan 2,5 miljoen stappen gedaan, dus ze worden ook intensief gebruikt. Een degelijk paar schoenen lijkt me dus effectief een goede investering.
En de
hypothese dat comfortabele schoenen ook de levenskwaliteit en misschien zelfs de levensverwachting verhoogt? Se non è vero, è ben trovato*.
*Als het
niet waar is, is het wel goed gevonden.