Waarom heb ik nog niets geschreven over het nakende KB
Re-integratie? Ik zit namelijk in verschillende werkgroepen hierover. Waarom
hou ik al die informatie voor mezelf?
Wel, om te beginnen moest ik beloven dat ik
deze gevoelige informatie confidentieel zou houden, met de impliciete dreiging
van verbanning naar Syrië, of erger nog, Nederland. Bovendien gaat het over
ontwerp-KB’s die nog in volle ontwikkeling zijn. Dus het heeft weinig zin om de
hele procedure al in detail te gaan beschrijven, wanneer het nog helemaal kan
wijzigen. En ten slotte vind ik niet echt de tijd om dit met de nodige precisie
en detail uit te schrijven.
Ondertussen begint het OKB wel langs alle
kanten te lekken, en het advies van de Nationale Arbeidsraad over dit
voorontwerp staat ook online. Bovendien heb ik een tijdje terug op mijn blog beloofd
om wat minder in te zitten over mooi afgewerkte producten. Zoals de ondernemer
en auteur Seth Godin het zei in “Linchpin: Are You Indispensable?”:
Real artists ship! Dus what the hell,
ik ga hier een half uur voor vrij maken en er iets over zeggen.
Waarom het KB?
Wel, er zijn (te)veel langdurig zieken. Wat
veel geld kost. En het zijn tijden van besparing. Dus zoveel mogelijk
werknemers moeten terug aan het werk. Er is ook veel in het nieuws geweest over
de recente spectaculaire, exponentiële stijging van het aantal langdurig
zieken, te wijten aan een algemene malaise in de maatschappij. Maar dat is
eigenlijk een beetje bullshit. Mensen die vroeger “gewoon” op brugpensioen
gingen bvb., gaan nu door een gewijzigde regelgeving langdurig in ziekteverlof.
Dus het is voornamelijk een fictieve stijging.
Hoe gaat dit KB helpen?
Hoe langer je niet werkt, hoe kleiner de kans
dat je effectief terug aan de slag gaat. Dus voorziet het KB dat in de eerste
maanden van arbeidsongeschiktheid al actie genomen kan worden. De werknemer kan
zelf een re-integratietraject aanvragen, eventueel via de huisarts. De
adviserend arts kan het ook. Zelfs de werkgever kan (wel pas vanaf vier maanden
arbeidsongeschiktheid) een re-integratietraject voor zijn zieke werknemer
aanvragen. Werknemers die door medische beperkingen definitief niet meer aan de
slag kunnen bij hun huidige werkgever, ook niet in een aangepaste functie,
kunnen via de VDAB omgeschoold worden voor inschakeling in een andere job op de
arbeidsmarkt.
Maar dat doen we nu toch al?
Gaat het KB effectief meer mensen aan het
werk krijgen? Want werknemers die het werk willen hervatten, kunnen hiervoor al
een bezoek voorafgaand aan de werkhervatting aanvragen. Kunnen ze het werk niet
meer aan en willen ze een omscholing, dan bestaat nu al de procedure medische
overmacht. Dus wat, buiten veel (veel, veel, echt heel veel*) administratieve rompslomp, biedt het KB extra?
Als de werknemer geen zin heeft in een
re-integratie, stopt het verhaal. De financiële stok achter de deur die
aanvankelijk voorzien was voor de onwillige uitkeringsgerechtigden, is snel
weer verwijderd.
En als de werkgever geen zin heeft, moet hij
gewoon aangeven dat hij geen aangepast werk heeft. Ja, ik ga hier wat kort door
de bocht, maar eigenlijk komt het daar wel op neer. Wat is bovendien de
motivatie voor de werkgever? Na de eerste maand gewaarborgd loon heeft hij
quasi geen kosten meer aan de zieke werknemer, wat anders kan uitvallen als hij
een progressieve werkhervatting moet voorzien. En uiteraard zijn er visionaire
werkgevers die hier wel voor openstaan. Maar zij doen dit nu al. Dus opnieuw,
wat is de meerwaarde van het KB?
Okee, de werkgever kan nu ook een
re-integratietraject aanvragen. Proactief stappen zetten naar een vernieuwde
verwelkoming van je werknemer. Of eerder een eenvoudige manier om en masse je langdurig zieke werknemers
van je loonlijst te schrappen? Want dat zie ik dus absoluut gaan gebeuren.
Wie gaat dat betalen?
Er is grote politieke druk om het KB zo snel
mogelijk te laten verschijnen. Want de besparingen die verwacht worden door de
invoering van het KB, zijn al voor een gedeelte voor dit jaar gebudgetteerd.
Maar zelfs voor onze ministers staan tussen droom en daad nog wetten en
praktische bezwaren. Het belangrijkste bezwaar dat de financiering van dit hele
project nog steeds niet duidelijk is. Er moet overleg zijn tussen de
bedrijfsarts en de adviserend arts, de behandelende arts, de werkgever en de
werknemer. Fijn. Wie betaalt de tijd die hiervoor nodig is? De werkgever zal wellicht
via de preventie-eenheden de rekening voor de bedrijfsarts ophoesten. Hier is
al voorbereidend werk bezig, door het sleutelen aan de periodiciteit van de
periodieke onderzoeken, waardoor meer tijd voor de bedrijfsarts wordt
vrijgemaakt. Maar wie betaalt de tijd van de adviserende arts? Van de huisarts?
In het nieuwe ontwerp-KB wordt hier nog steeds met geen woord over gerept.
En dan heb ik het nog niet eens over de
ontwikkeling van het softwareplatform dat volgens het KB de
informatie-uitwisseling tussen de verschillende artsen moet stroomlijnen. Welke
codes worden gebruikt? Welk systeem? Hoe wordt deze medische informatie
beveiligd?
Ik zou zo nog een tijdje door kunnen gaan,
maar ik heb al genoeg gezeverd; time to
ship it.
Ik ben alleszins benieuwd wat de nabije
toekomst gaat brengen, er is nog veel werk aan de winkel. Misschien kunnen de
betrokken kabinetten een aantal langdurig zieke werknemers laten herscholen om
hier mee aan te werken…
*Ok, sinds de recentste versie van het ontwerp-KB kun je wel één "veel" weglaten.
*Ok, sinds de recentste versie van het ontwerp-KB kun je wel één "veel" weglaten.