Doorgaan naar hoofdcontent

Griepspuitjes: 2B or not 2B?

Het is binnen een aantal weken weer tijd voor het jaarlijks griepspuitje. Meestal begint men eind september al te vaccineren, maar aangezien het griepseizoen eigenlijk pas start in januari, heb je nog wel even tijd om het te laten zetten.

Maar welk spuitje moet je kiezen? Sinds vorig jaar is er namelijk naast het “traditionele” trivalente vaccin (met twee A-stammen en één B-stam; in België de keuze tussen Vaxigrip en Influvac S) ook een tetravalent vaccin (twee A- en twee B-stammen; in België α-RIX-Tetra) op de markt. Vier is beter dan drie, niet? Lijkt me toch logisch. Als ik de tablets voor de vaatwasser kies, neem ik ook bij voorkeur datgene met het grootst aantal actieve bestanddelen. Het product dat een maand terug nog bejubeld werd als “de nieuwe generatie van wasproducten” blijkt achterhaalde rommel, nu een heus nieuw universum van wasmiddelen beschikbaar is gekomen.

Wat is nu eigenlijk het verschil?

Okee, ik ga proberen om het heel kort uit te leggen (ook omdat ik probeer maximaal een half uur te besteden aan elk blogartikel). Het griepvirus muteert voortdurend, en elk jaar moeten de wetenschappers kijken welke nieuwe types circuleren. De meest voorkomende types zijn type A en B. Deze zijn verder opgedeeld in stammen. Momenteel komen bij de A-stammen meestal H3N2 en H1N1 voor, dus deze gaan alvast in de vaccinstamppot. Er zijn ook twee B-stammen, Victoria of Yamagata. Men gaat trachten te voorspellen welk van de twee het nieuwe seizoen gaat domineren, en dat steekt men in het (trivalente, want drie stammen) vaccin. Bij het tetravalente pakt men beide stammen, en is men dus altijd zeker.

Vorig jaar zat men er bij de aanmaak van de trivalente vaccins compleet naast. Men had gegokt op Victoria, maar nee hoor, het was all Yamagata wat de klok sloeg. De trivalente vaccins gaven dus geen volledige bescherming. Dit bleek echter niet veel verschil te maken op het aantal vroegtijdige overlijdens of zware zieken. Que pasa?

Wel, de B-stammen zijn minder “gevaarlijk”. Het zijn vooral de A-stammen die muteren en dodelijk kunnen zijn. De meeste mensen zijn in hun leven al aan beide B-stammen blootgesteld, en hebben voldoende immuniteit. Uitzondering hierop zijn (uiteraard) kleine kinderen en pasgeborenen – zij zijn nog niet blootgesteld aan enig griepvirus. De Hoge Gezondheidsraad heeft onlangs een advies geformuleerd voor het komende griepseizoen, waarbij ze het tetravalente vaccin aanraden bij zwangere vrouwen, en bij kinderen ouder dan 3 jaar* die een risico lopen.

Dus: ben je zwanger of een ziekelijk kind ouder dan 3? Kies dan het tetravalente. Voor al de rest onder jullie maakt het niet zoveel uit welk type je krijgt.

Mijn eerdere blogartikels over griep:
* Omdat in de bijsluiter van het tetravalente vaccin staat dat de "doeltreffendheid en veiligheid van het vaccin niet zijn vastgesteld bij kinderen jonger dan 3 jaar". Maar eigenlijk wordt het griepvaccin wel aangeraden vanaf 6 maanden, zoals het BCFI op hun website nog aangeeft.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd risico, en begin

Calciumhydroxide in water

Kalkwater of kalkmelk is een oplossing van calciumhydroxide (Ca(OH) 2 ) in water. Calciumhydroxide is weinig oplosbaar in water. “0,17 gram per 100 ml water”. Bron: Chemiekaarten 19 e editie 2004. “Licht oplosbaar in water van 20°C : 1,65 g/l” Bron: Carmeuse.nl In water valt Ca(OH) 2 uiteen in Ca 2+ - en OH - -ionen. Hierdoor ontstaat een basische oplossing. De pH van een oplossing van 0,01% is 11,3. “pH: 11.3 (0.01% at 25 deg C); 12.5 to 12.7 (saturated solution (0.18 g/100 mL) at 25 deg C)” Bron: Intox.org Bij een gesatureerde oplossing (= maximum oplosbare hoeveelheid) bedraagt de pH 12,4 tot 12,8. “pH (saturated solution): 12.4” Bron: Sultanchemists.com “pH: 12,5-12,8 bij een concentratie van 1.070 mg/l” Bron: Carmeuse.nl Bij een langere blootstelling aan calciumhydroxide zullen de huidletsels meer uitgesproken zijn. Dit staat ook als dusdanig vermeld op veiligheidsfiches over calciumhydroxide. “Calcium hydroxide penetrates the ski

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels