Doorgaan naar hoofdcontent

De vijand voor de mensheid

Onlangs lees ik dat er voor het eerst in Nederland onderzoek is gedaan naar de rol van tijd in duurzame inzetbaarheid van personeel. De Stichting Time Design (nog nooit van gehoord) bevroeg 724 Belgen en Nederlanders tussen de 18 en 65 jaar. Wat blijkt? De manier waarop je tijd beleeft, bepaalt in hoge mate je vermogen om te werken, en je risico op trendy aandoeningen zoals burn-out.
Nu, wanneer ik lees dat de gebruikte vragenlijst stellingen bevraagt zoals “Tijd is een vijand voor de mensheid” (oh, the drama!), heb ik toch mijn bedenkingen. Het feit dat het artikel over het rapport het uitzicht heeft van een klassiek clickbaitartikel (“vijf factoren die in relatie staan met een grotere work-ability”) helpt ook niet echt. Maar ach, aangezien ik zelf tijd als mijn goede vriend beschouw, ga ik toch even wat tijd vrijmaken om die vijf factoren te bespreken.
 

Dus, de vijf beschermende factoren zijn:
1. Een breed positief tijdsperspectief
Wat houdt dit in? Je denkt vaak en graag aan het verleden, je geniet van het moment en je kijkt met plezier uit naar de toekomst. Je hebt een smaller of negatiever tijdsperspectief als je uitsluitend op je toekomst gericht bent, enkel leeft in het nu, of blijft hangen in vroegere tijden. Wat blijkt? Mensen met een breed positief tijdsperspectief slapen beter, zijn gelukkiger, vitaler en hebben meer eigenwaarde. Wel wel.
 
2. Ochtendmens
Ben je een ochtend- of een avondmens? Vroege chronotypes, om het op een verstandig klinkende manier te formuleren, blijken een betere slaapkwaliteit te hebben. Ze hebben ook minder burn-out-symptomen, zijn vitaler en gelukkiger, en beschikken over meer eigenwaarde dan late chronotypes. Eat that, evening chronotype losers! Nu, ander onderzoek – waar ik het nota bene onlangs nog over had – zei daarentegen dat avondmensen intelligenter zijn. Dus: ofwel ben je slim maar miserabel, of dom maar gelukkig. Of beter nog, geef er zoals ik deze draai aan: ik ben van nature een avondmens, maar ik heb mezelf getraind om steeds vroeg uit de veren te zijn. So, I can have my cake and eat it too.
 
3. Goed om kunnen gaan met slaaptekort
Kun je goed omgaan met slaaptekort? Dan heb je een betere slaapkwaliteit, minder burn-outsymptomen en ben je vitaler. Well duh.
 
4. Positief tijdsgericht gedrag
Hoe zijn je time-managementvaardigheden? Meer specifiek je tijdgerichte gedragingen? Als je weinig uitstelgedrag vertoont, stipt bent en goed kunt vasthouden aan taken, heb je volgens de studie meer eigenwaarde en minder burn-outsymptomen. Bovendien ben je vitaler en presteer je beter dan mensen met meer negatief tijdgericht gedrag. Dus waar wacht je nog op?
 
5. De tijd als vriend zien
En tot slot dus deze beruchte vraag: Time. Friend or foe? Zie je de tijd als vriend of als vijand? Poolse wetenschappers* introduceerden dit concept in de psychologie in 2009. In de vragenlijst van de Stichting Time Design stonden vragen als “Tijd is een goede vriend” en “Tijd is een vijand voor de mensheid”. Is tijd je vriend? Dan heb je minder burn-outsymptomen en een betere werk-privébalans.
 
Dus voilà, hiermee heb je ze gehad. De vijf factoren van tijd die je geluk en gezondheid bepalen. Heeft tijd effectief een dergelijk grote impact? Wel, de tijd zal het ons leren. Maar ik denk eigenlijk dat het allemaal relatief is.
 
* Het was eigenlijk een Belgisch project, maar het bleek goedkoper en sneller om het in onderaanneming door Poolse werkkrachten te laten uitvoeren.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd risico, en begin

Calciumhydroxide in water

Kalkwater of kalkmelk is een oplossing van calciumhydroxide (Ca(OH) 2 ) in water. Calciumhydroxide is weinig oplosbaar in water. “0,17 gram per 100 ml water”. Bron: Chemiekaarten 19 e editie 2004. “Licht oplosbaar in water van 20°C : 1,65 g/l” Bron: Carmeuse.nl In water valt Ca(OH) 2 uiteen in Ca 2+ - en OH - -ionen. Hierdoor ontstaat een basische oplossing. De pH van een oplossing van 0,01% is 11,3. “pH: 11.3 (0.01% at 25 deg C); 12.5 to 12.7 (saturated solution (0.18 g/100 mL) at 25 deg C)” Bron: Intox.org Bij een gesatureerde oplossing (= maximum oplosbare hoeveelheid) bedraagt de pH 12,4 tot 12,8. “pH (saturated solution): 12.4” Bron: Sultanchemists.com “pH: 12,5-12,8 bij een concentratie van 1.070 mg/l” Bron: Carmeuse.nl Bij een langere blootstelling aan calciumhydroxide zullen de huidletsels meer uitgesproken zijn. Dit staat ook als dusdanig vermeld op veiligheidsfiches over calciumhydroxide. “Calcium hydroxide penetrates the ski

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels