In het boek "Radical Candor" vertelt de auteur Kim Malone Scott de parabel van een Russische boer en zijn geliefde hond. De hond krijgt een wonde aan zijn staart, en het kwispelding moet geamputeerd worden. Maar de boer houdt zoveel van zijn beest dat hij dit niet over zijn hart krijgt. Dus snijdt hij over een periode van meerdere weken elke dag slechts een klein stukje van de staart af.
De moraal van het verhaal? Dat verhalen over Russische boeren behoorlijk gruwelijk zijn.
... En dat zachte heelmeesters stinkende wonden maken. Door niet direct kordate maatregelen te treffen, vererger je het lijden enkel.
In een vorig blogartikel heb ik het er al over gehad dat je slecht nieuws (of corrigerende feedback) best gewoon direct meegeeft, en dit gaat verder op dat thema: als er iets gebeurt wat je niet ok vindt, dan ga je dit als leidinggevende best direct en open terugkoppelen. Doe je dat niet, dan erger je je er enkel over, en weet de werknemer niet dat er een probleem is.
Scott beschrijft een voorbeeld van een werknemer die een kwalitatief ondermaatse presentatie gaf, maar aan wie ze dit niet durfde terugkoppelen. Omdat het zo'n sympathieke man was, en misschien had hij wel privé-issues of zo. Door het gebrek aan feedback echter escaleerden de problemen, en toen ze de man zes maanden later moest ontslaan, vroeg hij haar vertwijfeld waarom ze hem niet eerder iets had gezegd. Want dan had hij kunnen bijsturen.
Het is ook een van mijn werkpunten; ik geef snel positieve terugkoppeling, maar corrigerende feedback valt me veel moeilijker. Maar gezien het niet fair is naar de desbetreffende collega’s toe, ga ik hier wel steeds open en direct in trachten te zijn. En ik verwacht hetzelfde naar mij toe.