Doorgaan naar hoofdcontent

Een verhaal met een staart

In het boek "Radical Candor" vertelt de auteur Kim Malone Scott de parabel van een Russische boer en zijn geliefde hond. De hond krijgt een wonde aan zijn staart, en het kwispelding moet geamputeerd worden. Maar de boer houdt zoveel van zijn beest dat hij dit niet over zijn hart krijgt. Dus snijdt hij over een periode van meerdere weken elke dag slechts een klein stukje van de staart af.


De moraal van het verhaal? Dat verhalen over Russische boeren behoorlijk gruwelijk zijn.
... En dat zachte heelmeesters stinkende wonden maken. Door niet direct kordate maatregelen te treffen, vererger je het lijden enkel.

In een vorig blogartikel heb ik het er al over gehad dat je slecht nieuws (of corrigerende feedback) best gewoon direct meegeeft, en dit gaat verder op dat thema: als er iets gebeurt wat je niet ok vindt, dan ga je dit als leidinggevende best direct en open terugkoppelen. Doe je dat niet, dan erger je je er enkel over, en weet de werknemer niet dat er een probleem is. 

Scott beschrijft een voorbeeld van een werknemer die een kwalitatief ondermaatse presentatie gaf, maar aan wie ze dit niet durfde terugkoppelen. Omdat het zo'n sympathieke man was, en misschien had hij wel privé-issues of zo. Door het gebrek aan feedback echter escaleerden de problemen, en toen ze de man zes maanden later moest ontslaan, vroeg hij haar vertwijfeld waarom ze hem niet eerder iets had gezegd. Want dan had hij kunnen bijsturen.

Het is ook een van mijn werkpunten; ik geef snel positieve terugkoppeling, maar corrigerende feedback valt me veel moeilijker. Maar gezien het niet fair is naar de desbetreffende collega’s toe, ga ik hier wel steeds open en direct in trachten te zijn. En ik verwacht hetzelfde naar mij toe.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd risico, en begin

Calciumhydroxide in water

Kalkwater of kalkmelk is een oplossing van calciumhydroxide (Ca(OH) 2 ) in water. Calciumhydroxide is weinig oplosbaar in water. “0,17 gram per 100 ml water”. Bron: Chemiekaarten 19 e editie 2004. “Licht oplosbaar in water van 20°C : 1,65 g/l” Bron: Carmeuse.nl In water valt Ca(OH) 2 uiteen in Ca 2+ - en OH - -ionen. Hierdoor ontstaat een basische oplossing. De pH van een oplossing van 0,01% is 11,3. “pH: 11.3 (0.01% at 25 deg C); 12.5 to 12.7 (saturated solution (0.18 g/100 mL) at 25 deg C)” Bron: Intox.org Bij een gesatureerde oplossing (= maximum oplosbare hoeveelheid) bedraagt de pH 12,4 tot 12,8. “pH (saturated solution): 12.4” Bron: Sultanchemists.com “pH: 12,5-12,8 bij een concentratie van 1.070 mg/l” Bron: Carmeuse.nl Bij een langere blootstelling aan calciumhydroxide zullen de huidletsels meer uitgesproken zijn. Dit staat ook als dusdanig vermeld op veiligheidsfiches over calciumhydroxide. “Calcium hydroxide penetrates the ski

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels