Doorgaan naar hoofdcontent

Werken blauw licht-filterbrillen echt?

Naar aanleiding van mijn blogartikel over EnChromabrillen, heb ik een aantal keer de vraag gekregen hoe het nu eigenlijk zit met de "blauwe brillen". Deze brillen die blauw licht filteren, zijn steeds populairder aan het worden bij beeldschermwerkers. Ze zouden de ogen tegen vermoeidheid beschermen, en slaapstoornissen beperken. Is dat nu echt zo? Lees verder, en je komt het te weten.


Interne klok

Onze interne biologische klok wordt elke dag juist gezet aan de hand van externe prikkels. Dit kan zijn in de vorm van onze eetgewoontes, wanneer we starten en stoppen met werken, maar de belangrijkste factor is de blootstelling aan licht. Er zijn interessante studies uitgevoerd, waarbij alle externe prikkels werden weggenomen. De proefpersonen behielden een slaap-waakritme, maar dit stabiliseerde zich gemiddeld gezien op ongeveer 25 uur! Elke dag zetten we onze interne klok dus een uur terug.

Hoe werkt de lichtblootstelling op ons in?

De lichtprikkels die de ogen opvangen, worden via het netvlies doorgestuurd naar de suprachiasmatische nucleus in de hypothalamus, en van daar naar de epifyse. Er wordt minder serotonine aangemaakt, en hierdoor ook minder melatonine. Tegen de avond heb je minder blootstelling aan licht, en ga je gaandeweg meer melatonine aanmaken. Hierdoor word je slaperig, en beland je uiteindelijk in dromenland.
We zijn het meest gevoelig voor blauw licht. Evolutionair is dit logisch, want op de middag worden we overspoeld met "blauw" licht, en 's avonds zijn het de langere, "rode" golflengtes die ons netvlies raken. Voor onze natuurlijke klok is het dus ideaal dat we die gelijkzetten op blootstelling aan (voornamelijk) blauw licht.

Het probleem

De moderne mens is nu echter zijn slaap-waakritme om zeep aan het helpen door toenemende blootstelling aan kunstlicht 's avonds, de laatste jaren steeds meer via smartphoneschermen. Ik heb hier in 2008 trouwens al over geblogd; ik heb in dat artikel zelfs een therapie aangeboden met blauw licht, om via de meridianen je chakra terug in evenwicht te brengen :-D.

De oplossing

De oplossing is dus om iedereen te voorzien van brillen die het blauwe licht wegfilteren, en apps te installeren die hetzelfde doen, niet?
Niet.
Ja, we zijn het meest gevoelig aan blauw licht, maar het is voornamelijk de blootstelling aan licht tout court dat telt. Die brillen en apps, dat is rommelen in de marge. Het kan zelfs ongewenste nevenwerkingen hebben, zoals vermoeidere ogen omdat je meer moeite moet doen om de tekst te kunnen lezen; en als je dan de lichtsterkte gaat verhogen, ben je nog verder van huis.
De bedenkelijke meerwaarde wordt ook in meer detail beschreven in bijvoorbeeld artikels van Business Insider of The Guardian.

De echte oplossing

Wat moet je dan doen? Tja, begin al met ’s avonds je blootstelling aan kunstlicht te beperken. Dim het licht, zet je smartphone weg, zit niet meer aan je pc. Zo kan je melatonine beginnen aanmaken, en bereid je je voor op een goede nachtrust.
En, dit is nog de belangrijkste actie: verhoog je blootstelling aan licht overdag! Ga op de middag even naar buiten, als is het maar een kwartiertje, en zorg voor een piekblootstelling wanneer het nodig is. Dit helpt je om je biologische klok juist te zetten, en pas ’s avonds meer melatonine aan te maken.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd risico, en begin

Calciumhydroxide in water

Kalkwater of kalkmelk is een oplossing van calciumhydroxide (Ca(OH) 2 ) in water. Calciumhydroxide is weinig oplosbaar in water. “0,17 gram per 100 ml water”. Bron: Chemiekaarten 19 e editie 2004. “Licht oplosbaar in water van 20°C : 1,65 g/l” Bron: Carmeuse.nl In water valt Ca(OH) 2 uiteen in Ca 2+ - en OH - -ionen. Hierdoor ontstaat een basische oplossing. De pH van een oplossing van 0,01% is 11,3. “pH: 11.3 (0.01% at 25 deg C); 12.5 to 12.7 (saturated solution (0.18 g/100 mL) at 25 deg C)” Bron: Intox.org Bij een gesatureerde oplossing (= maximum oplosbare hoeveelheid) bedraagt de pH 12,4 tot 12,8. “pH (saturated solution): 12.4” Bron: Sultanchemists.com “pH: 12,5-12,8 bij een concentratie van 1.070 mg/l” Bron: Carmeuse.nl Bij een langere blootstelling aan calciumhydroxide zullen de huidletsels meer uitgesproken zijn. Dit staat ook als dusdanig vermeld op veiligheidsfiches over calciumhydroxide. “Calcium hydroxide penetrates the ski

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels