Doorgaan naar hoofdcontent

Welke vitamines en mineralen moet je nemen?

In de recentste Annals of Internal Medicine is een massale overkoepelende studie verschenen naar de gezondheidseffecten van vitamine- en mineraalsupplementen. De belangrijkste conclusies geef ik hieronder weer.


De industrie rond voedingssupplementen is big business. Ik heb zelf ook een aantal supplementen in de geneesmiddelenkast zitten, in de ijdele hoop om mijn beperkte tijd op deze aardkloot met een aantal maanden of jaren te kunnen verlengen. Maar heeft het enige zin? 

Als je de onderzoeken wilt geloven, wel. Met de regelmaat van de klok verschijnen er studies die een nieuw superfood of supermolecule vinden; resveratrol staat bijvoorbeeld de laatste dagen weer in de kijker, als wondermiddel voor Marsastronauten.

Maar dergelijke onderzoeken zeggen niet alles. Statistische significantie is niet heiligmakend. Gooi een Belgische euromunt op 21 juli 20 keer in de lucht, en je hebt een goeie kans dat ze 16 keer op "kop" landt. Om met een grotere zekerheid te kunnen zeggen of de munt op de Belgische nationale feestdag meer geneigd is om op kop te landen en het gezicht van koning Filip te tonen, is het nodig om het onderzoek te herhalen met een groter aantal testen, en met variaties op het thema. De munt opgooien op 22 juli bijvoorbeeld, of een Nederlandse euromunt opgooien - vertoont koning Willem-Alexander dezelfde voorkeur voor de Belgische feestdag?

Een overkoepelende studie zoals die in de Annals of Internal Medicine heeft dit gedaan; het heeft 227 klinische proeven geanalyseerd, een gecombineerd totaal van 992.129 proefpersonen onder de loep genomen, en 105 meta-analyses gedaan (analyses van de onderzoeken) op 16 van de vaakst gebruikte vitamine- en mineralensupplementen.

Wat blijkt? 

Bijna alle beoordeelde supplementen, inclusief multivitaminen, selenium, vitamine A, vitamine B6 en vitamine D, vertonen geen verband met een verhoogd of verlaagd risico op overlijden of hartaandoeningen.

Slechts drie specifieke interventies vertonen een effect met enige statistische significantie.

Minder zout

Dit is een "gouwe ouwe". Hoelang wordt er al niet gezegd dat we onze zoutinname moeten beperken? Wel, in tegenstelling tot adviezen als "niet gaan zwemmen tot een uur na het eten" blijkt dit wel gefundeerd. Zoutarme diëten doen bij gezonde proefpersonen het risico op hartaandoeningen en overlijden met ongeveer 10 procent dalen.

Omega-3 vetzuren

De laatste 10 à 20 jaar een hype, de laatste tijd iets minder. En er is inderdaad een klein beschermend effect gevonden tegen overlijden door hartaandoeningen. Dit effect is wel beperkt, verwacht er dus niet 1000 jaar mee te worden, zoals dokter Le Compte. Hoe zou het daar eigenlijk mee zitten? Ik heb de laatste jaren weinig over hem gehoord.

Foliumzuursupplementen

Ook hier is een licht beschermend effect gevonden tegen overlijden door beroerte. 

Calcium- en vitamine D-supplementen

Wat, toch een vierde interventie met statistische significantie? Wel ja, maar in negatieve zin. Calcium en vitamine D apart hebben geen effect, maar neem ze samen, en je hebt een dodelijke cocktail met 17 procent meer kans op een beroerte.

Ik besef dat diegenen die enkel de titeltjes lezen, net meer geneigd zullen zijn om bovenstaande supplementen te gaan nemen in plaats van deze waarschuwing te volgen. Maar ik ben bereid dat risico te nemen; het is Darwinisme in actie. Lezen kan je leven redden.

Conclusie

Met het risico om extra verwarring te creëren, wil ik toch nog vermelden dat deze overkoepelende studie enkel heeft gekeken naar (de effecten op) mortaliteit, en niet op levenskwaliteit.

Maar sowieso blijkt steeds vaker uit dit type onderzoeken (want het is zeker niet het eerste) dat het gezondheidseffect van voedingssupplementen op zijn best beperkt is, en in de meeste gevallen enkel leidt tot de productie van dure urine. 

Waar je wél je leven met 20% mee kunt verlengen? Dat heb ik in een eerder artikel beschreven.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...