Doorgaan naar hoofdcontent

Kritische analyse van leefstijlinterventies op de werkplek

Een nieuw onderzoek uit Australië onderzoekt en vat systematisch samen hoe werknemers aangespoord worden om hun leefstijl te verbeteren, met name op vijf risicofactoren voor chronische ziekten: roken, voeding, alcoholgebruik, lichaamsbeweging en overgewicht/obesitas, die bekend staan als SNAPO. De bevindingen onthullen hiaten en kansen voor verbetering van deze interventies, die kunnen variëren van een enkele maatregel tot veelomvattende gezondheidsprogramma's. De resultaten van dit onderzoek kunnen helpen bij het vormgeven van toekomstige gezondheidsbevorderende interventies op de werkplek.

 

 

Het belang van een gezonde levensstijl op de werkplek

Chronische ziekten zoals kanker, hart- en vaatziekten en type 2 diabetes zijn verantwoordelijk voor 74% van alle sterfgevallen wereldwijd. Roken, voeding, alcoholgebruik, lichamelijke activiteit en overgewicht/obesitas (SNAPO) zijn geïdentificeerd als de vijf hoofdfactoren die bijdragen aan het risico op chronische ziekten. Zo'n 96% van de werkende volwassenen heeft ten minste één van deze risicofactoren. Het is van vitaal belang om deze aan te pakken, niet alleen voor de algehele volksgezondheid, maar ook voor het economische succes van organisaties.

De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) heeft werkplekken aangewezen als prioritaire omgevingen voor gezondheidsbevordering. Zo zijn er bijvoorbeeld interventies die de beschikbaarheid van gezonde voeding en dranken op kantoor vergroten, printers op afstand van bureaus plaatsen om sedentair gedrag te verminderen en lichaamsbeweging te stimuleren, en het gebruik van zit-sta werkplekken aanmoedigen.

 

Analyse van interventies

In totaal zijn 56 artikelen over dit onderwerp geanalyseerd. De onderzoeksresultaten tonen aan dat de meeste interventies gericht waren op lichaamsbeweging, terwijl minder aandacht werd besteed aan de andere vier SNAPO-risicofactoren. Wat roken betreft, was slechts een klein percentage van de artikelen daarop gericht. Dit kan erop wijzen dat werkplekken roken niet als hun verantwoordelijkheid zien, ondanks het feit dat roken de grootste oorzaak is van vermijdbare ziekten en sterfgevallen. Alcoholgebruik werd eveneens in minder dan 10% van de artikelen behandeld.

De studie identificeerde verder dat de interventies vaak waren gericht op werknemers in de gezondheidszorg en de witteboordensector, terwijl werknemers in andere sectoren minder aandacht kregen. Bovendien bleek dat veel van de interventies een duur van drie maanden of minder hadden.

In dit onderzoek is specifiek gekeken naar interventies in de Australische context, die mogelijk verschillend zijn van interventies die zijn ontwikkeld in andere landen. Desalniettemin komen de bevindingen zeer herkenbaar voor op basis van ervaringen met werkplekinterventies in België.

 

Aanbevelingen en conclusies

Uit deze studie is gebleken dat de aandacht voor verschillende risicofactoren voor chronische ziekten onevenwichtig is, waarbij de focus vooral ligt op lichaamsbeweging. Daarnaast is er een gebrek aan studies die zich richten op werknemers in beroepsgroepen met een groter risico op chronische ziekten. Verder bleken veel van de onderzochte interventies te kort te zijn om langdurige gedragsveranderingen te bewerkstelligen.

 

 

Gezondheidsbevorderende interventies op de werkplek moeten zich niet alleen richten op het individu, maar ook de organisatie en werkomgeving betrekken. Bovendien is het van belang om alle risicofactoren voor chronische ziekten gelijkmatig aan te pakken en meer aandacht te besteden aan groepen werknemers met een verhoogd risico op dergelijke aandoeningen.

 

Bronnen:

Arnold L et al. A scoping review of workplace health promotion interventions for chronic diseases in Australia. J Occup Health. 2023; 65:e12417. doi:10.1002/1348-9585.12417 https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/1348-9585.12417

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...