Doorgaan naar hoofdcontent

Eliminatiediëten

Een vriend van me heeft recent een boek gekocht waarin een huisarts aanraadt om een eliminatiedieet te volgen. "Is dat nuttig?" vraagt hij me. Ik moet toch even zuchten. Als hij eerder bij me was gekomen, had ik hem kunnen aanraden om het boek niet te kopen. 



Zelf heb ik wel al een eliminatiedieet gevolgd. Dat was echter niet om "mijn lichaam te zuiveren" of zo, maar omdat ik een zware allergische reactie had gedaan op een ongekend voedingsmiddel. De huisarts verzekerde mijn ouders ervan dat het niet, absoluut niet de antibiotica kon zijn die hij me de week ervoor had voorgeschreven. Dus moest ik gedurende een tiental weken een "KKT-dieet" volgen, een dieet arm aan kleurstoffen, konserveermiddelen en tyramine (het was nog in de tijd van de progressieve spelling). Hierbij moet je alle voedingsmiddelen vermijden die eventueel een voedingsallergie zouden kunnen veroorzaken, en stelselmatig bouw je het weer op. 
Dit is géén gezond dieet. Er zijn tal van groenten en fruit die je moet vermijden, en aan de andere voedingsmiddelen die geen nutriënten bevatten maar die je wel mag eten omdat ze geen allergie kunnen uitlokken. Tien weken later kon ik weer "alles" eten, en kreeg ik desondanks geen nieuwe anafylactische shock. Bizar. De huisarts raadde verdere tests aan op voedingsmiddelen, maar niet op de antibiotica die volgens hem zeker niet de oorzaak konden zijn. Een bevriende cardioloog van mijn ouders gaf tijdens een partijjtje minigolf aan dat hij vermoedde dat het waarschijnlijk toch de penicilline was, die ik de avond ervoor had genomen. We hebben uiteindelijk het telefoonnummer van die huisarts uit ons adresboekje geëlimineerd, en sindsdien is het beter gegaan.

Enfin, dit alles om aan te geven dat eliminatiediëten nuttig zijn voor specifieke medische indicaties. Het is niet zinvol als algemene aanpak. Voedingsmiddelen zoals citrusvruchten, melkproducten en granen geven géén ontstekingsreacties in het lichaam. Integendeel, ze bevatten essentiële nutriënten en maken deel uit van een gezond dieet. Onze lever en nieren zijn heel goed in het verwerken en elimineren van gifstoffen uit ons lichaam. En een zekere mate van dergelijke "giftige" stoffen blijkt zelfs heel gezond te zijn.

Elke week is er wel weer een nieuwe hype uit. Als het niet een dieet is dat vetten bant, dan is het wel een waarbij koolhydraten de boosdoener is. Nog gekkere varianten gaan zweren bij diëten gekoppeld aan een bloedgroep, of eten als een holbewoner (wat op zich nog niet zo vergezocht zou zijn, ware het niet dat het voorgestelde dieet compleet verschilt van wat onze voorouders écht aten). Met al van deze diëten zul je wel tijdelijk afvallen, vaak omdat het een onevenwichtig voedingspatroon inhoudt. Maar na een tijdje kom je dat gewicht weer bij, and then some.

Het is nochtans heel eenvoudig. 

- Eet veel groenten en fruit
- Eet evenwichtig = voldoende vetten, eiwitten en koolhydraten
- Vermijd ongezonde snacks (zoals chips, snoep en koekjes, en gefrituurd eten)

Wil je meer richtlijnen? Neem dan een kijkje naar de voedingsdriehoek van het Vlaams Instituut Gezond Leven.

En al het andere advies? Dat eliminieer je best uit je leeslijst.

Populaire posts van deze blog

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels

Calciumhydroxide in water

Kalkwater of kalkmelk is een oplossing van calciumhydroxide (Ca(OH) 2 ) in water. Calciumhydroxide is weinig oplosbaar in water. “0,17 gram per 100 ml water”. Bron: Chemiekaarten 19 e editie 2004. “Licht oplosbaar in water van 20°C : 1,65 g/l” Bron: Carmeuse.nl In water valt Ca(OH) 2 uiteen in Ca 2+ - en OH - -ionen. Hierdoor ontstaat een basische oplossing. De pH van een oplossing van 0,01% is 11,3. “pH: 11.3 (0.01% at 25 deg C); 12.5 to 12.7 (saturated solution (0.18 g/100 mL) at 25 deg C)” Bron: Intox.org Bij een gesatureerde oplossing (= maximum oplosbare hoeveelheid) bedraagt de pH 12,4 tot 12,8. “pH (saturated solution): 12.4” Bron: Sultanchemists.com “pH: 12,5-12,8 bij een concentratie van 1.070 mg/l” Bron: Carmeuse.nl Bij een langere blootstelling aan calciumhydroxide zullen de huidletsels meer uitgesproken zijn. Dit staat ook als dusdanig vermeld op veiligheidsfiches over calciumhydroxide. “Calcium hydroxide penetrates the ski

Goed nieuws en slecht nieuws

Wat wil je het eerste horen? "Okee, ik heb goed nieuws en slecht nieuws." Je hebt deze zin ongetwijfeld zelf al eens gebruikt. Ik zelf ook; als arts, als ouder en als manager. En waarschijnlijk heb je dezelfde neiging als ik: je begint liefst met het goede nieuws. "Okee, even de resultaten overlopen. Laat ons beginnen met het positieve..." (vriendelijke glimlach) "Ja, algemeen beschouwd waren je jaarresultaten heel goed. Zoals je kunt zien in deze grafiek, scoor je duidelijk boven het gemiddelde, op alle gemeten parameters. Maar -" "Wat zijn parameters, papa?" Tja, mijn jongste dochter is nog maar net vier, ik moet regelmatig dergelijke woorden uitleggen.  Maar plaats jezelf eens in de positie van een student die de uitslag van haar testscores gaat krijgen, of een patiënt die van zijn dokter de resultaten van een bloedanalyse te horen zal krijgen. Denk er echt over na. Wat wil je het eerste horen, het goede nieuws of het slechte ni